Ειλικρινά θεωρώ τον εαυτό μου πολύ υπομονετικό άνθρωπο. Όμως οι OU (προφέρεται «Ο») δοκίμασαν τα όριά μου πολύ επιτυχημένα θα έλεγα. Οι OU λοιπόν που λέτε κυρίες, κύριοι και αγαπητά μου παιδιά μας έρχονται απ’ το Πεκίνο (!) και προσπαθούν να μας πείσουν ότι παίζουν αξιόλογο prog rock/metal. Αμ δε! Ας πάρω το φτυάρι μου όμως, γιατί έχω να σκάψω (Γραφείο τελετών ο Παντιώρας, τιμές προσιτές).
Είναι απορίας άξιο πως βρέθηκε εταιρεία να κυκλοφορήσει αυτό το δίσκο (και μάλιστα η InsideOut) χωρίς το συγκρότημα να έχει δώσει κάποια δείγματα γραφής προηγουμένως (ντεμπούτο γαρ). Δηλαδή άκουσε κάποιο λαγωνικό κάπως κάπου τους OU και σκέφτηκε ότι αυτή η μπαντάρα πρέπει να τύχει συμβολαίου; Πάντως για να είμαι ακριβοδίκαιος, πρέπει να είναι η πρώτη φορά (αν δεν κάνω λάθος) που συγκρότημα απ’ την Κίνα υπογράφει με δυτική δισκογραφική εταιρεία (το πως το κατάφεραν μόνο ο Τουτατής το ξέρει).
Οι επιρροές του συγκροτήματος εντοπίζονται στον Devin Townsend (α ρε καημένε, τι σου ‘μελλε να πάθεις), Radiohead , Muse. Ως εδώ καλά. Μουσικά οφείλω να ομολογήσω ότι η μπάντα κάνει φιλότιμες προσπάθειες για να κεντρίσει το ενδιαφέρον και ως ένα σημείο το καταφέρνει. Με το που ανοίγει το στόμα της όμως η τραγουδίστρια γκρεμίζονται όλα! Μιλάμε ότι έφαγα μεγάλη ήττα! Λέω δε μπορεί, κάποιος μας κοροϊδεύει εδώ πέρα!
Η κοπέλα ακούγεται ξεκάρφωτη και σε σημεία τουλάχιστον εκνευριστική! Mου έφερε στο μυαλό τη Yoko Ono που ούρλιαζε πάνω απ’ τα τραγούδια που έπαιζε ο Lennon στα live (ναι, για τέτοιο χάλι πρόκειται). Για να σας δώσω να καταλάβετε για τι χαμό μιλάμε, είναι λες και γράφτηκαν τα φωνητικά για άλλο δίσκο και απλά τα έβαλαν τυχαία πάνω απ’ τη μουσική!
Ρε τι τραβάω ο δόλιος ώρες ώρες… Συνοψίζοντας, ο δίσκος εάν ήταν όλος instrumental θα τύγχανε διαφορετικής αντιμετώπισης. Δυστυχώς όμως δεν…
3/10 (και πολύ είναι)
Στάθης Παντιώρας
[email protected]
