Την προηγούμενη δεκαετία, οι Fell Harvest χρησιμοποιούσαν το όνομα Thorns Of Acanthus και κινούνταν στο χώρο του doom/death, κυκλοφορώντας όμως μονάχα ένα ΕΡ τον καιρό της ύπαρξής τους. Με την είσοδο της νέας δεκαετίας, άλλαξαν το όνομά τους σε Fell Harvest, καθάρισαν τον ήχο τους μετακινούμενοι προς το παραδοσιακό doom, κυκλοφόρησαν ένα ΕΡ πέρσι και το ντεμπούτο τους άλμπουμ φέτος, δείχνοντας πως με την αλλαγή του ονόματος παίρνουν τα πράγματα πιο σοβαρά και ζεσταίνουν τις μηχανές τους για να πάρουν μπροστά.
Για την ακρίβεια, το τρίο από το Colorado έχει πάρει το θέμα τόσο σοβαρά που έγραψε μέχρι και ποίημα, το οποίο ενέπνευσε μερικούς από τους στίχους των τραγουδιών. Ο ήχος τους, όπως προαναφέραμε, καθάρισε, το ύφος μετακινήθηκε προς το παραδοσιακό doom, χωρίς όμως να προσκολλάται αποκλειστικά εκεί. Υπάρχουν δυο-τρεις διάσπαρτες doom/death αναφορές, μιας και οι παλιές συνήθειες δεν κρύβονται, δεν είναι όμως τόσο εκτεταμένες ώστε να κυριαρχήσουν στο δίσκο. Αυτό που κυριαρχεί περισσότερο είναι οι progressive επιρροές (τύπου Opeth και Agalloch κυρίως αλλά μη φανταστείτε ότι θα διακρίνετε εύκολα τις όποιες αντιγραφές), οι οποίες διευκολύνουν την επικράτηση του straight-forward doom.
Από εκεί και πέρα, οι συνθέσεις είναι συμπαθητικές αλλά όχι κάτι το έντονα εξαιρετικό. Το ηχητικό αποτέλεσμα πάντα θα θυμίζει κάποια επιρροή κι ας είναι αυτές πολύ καλά ραφιναρισμένες και δεν κάνουν μπαμ στις συνθέσεις. Στο ζύγι ο δίσκος ακούγεται ευχάριστα αλλά χωρίς να υπάρχει κάποια έντονα αξιομνημόνευτη στιγμή ή κάποιο σημείο που θα σε σπρώξει να το βάλεις να το ξανακούσεις. Όπως και να ‘χει όμως, το συγκρότημα φαίνεται ότι έχει προοπτικές και ταλέντο κι αν καταφέρουν να βελτιωθούν στο συνθετικό κομμάτι και να αναπτύξουν λίγο μια πιο δική τους προσωπικότητα, μπορούν να πετύχουν κάτι πολύ καλό και αξιόλογο. Το ντεμπούτο τους μπορεί να μην κάνει τον κρότο που θα ήθελαν αλλά αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον.
6/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
