Η Νορβηγία είναι γνωστή για την εξαίσια και άρτια εξαγωγή της στη μουσική βιομηχανία, κυρίως στα χνάρια της black metal μουσικής, αλλά σε περίπτωση που δεν το αντιληφθήκατε μας έχει δώσει και metalcore σχήματα στο πιάτο, όπως στην προκειμένη περίπτωση τους Fight The Fight. Μια μπάντα ιδρυμένη από σχολικούς φίλους με αγάπη για τη μουσική και την φιλοδοξία να αναγνωριστούν από τον κόσμο. Και τα έχουν καταφέρει μια χαρά μπορώ να πω σε μικρό χρονικό διάστημα.
Αποτελούμενο από τους Lars Vegas στα φωνητικά, Amok και Lord στις κιθάρες, HM στο μπάσο και Bjørn Dugstad Rønnow στα τύμπανα, το συγκρότημα ξεκίνησε με το ομότιτλο ντεμπούτο τους το 2017 και έκτοτε έχουν περιοδεύσει με γνωστά ονόματα όπως Avenged Sevenfold, Ministry, Kvelertak, Hatebreed, Devin Townsend Project και August Burns Red, καθώς κι έχουν λάβει μέρος σε festivals όπως τα Reeperbahn, Summerbreeze και Wacken Open Air. Τώρα η μπάντα επιστρέφει με το δεύτερο παιδί της με όνομα “Deliverance”, στο οποίο επιμελήθηκε την παραγωγή, τη μίξη, το mastering, καθώς και μέρος της σύνθεσης ο Έλληνας Στάμος Κολιούσης.
Με κέρδισε η μπάντα, ο δίσκος, τα πάντα όλα από τις πρώτες νότες. Απλοϊκά djent riffs στις κιθάρες γενικότερα αλλά δεν αποτέλεσε πρόβλημα γιατί πολύ απλά, το όλο πράγμα έγινε σωστά. Ωραίος ρυθμός, καλοζυγισμένα groove σημεία, εκρηκτικά refrains, λιτά αλλά εύηχα solos, με λίγα λόγια ξέρουν πως να ισορροπούν ό,τι χρειάζεται για να μη γίνει βαρετό ένα κομμάτι.
Κομμάτια που μου έκαναν προσωπικά κλικ και έχω πιο ψηλά είναι τα “Deliverance”, “Ritual”, “Triggerfinger” και “Paradigm”. Τα υπόλοιπα, όπως τα “Love”, “Pitbull”, “Turbo Sex”, “Calling You Back”, “Pacemaker” και “Dying”, είναι πιο βατά και μελωδικά χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι δεν είναι καλά τραγούδια.
Σίγουρα θα ακούσω τον πρώτο τους δίσκο, σίγουρα θα ξανακούσω αυτόν, σίγουρα θα τους έχω στα υπόψιν για μελλοντικές κυκλοφορίες. Το ίδιο συνιστώ να κάνετε κι εσείς επειδή αξίζουν και φαίνεται σε διαφορά με άλλες μπάντες της σκηνής πλέον καλώς ή κακώς.
7/10
Γιάννης Σεβίλογλου
giannisseviloglou@gmail.com
