Οι λόγοι που οι Flotsam And Jetsam δεν κατάφεραν ποτέ να σημειώσουν την επιτυχία που κατ’ εμέ άξιζαν, ήταν πολλοί. Από τη μία οι συνεχείς αλλαγές στο line-up και από την άλλη οι μάλλον άστοχες groove metal προσθήκες στα early-00s, συνέβαλαν με τον τρόπο τους ώστε οι Αμερικάνοι να βρίσκονται πάντα στη Β’ κατηγορία. Για να μην αναφέρω το γεγονός πως ακόμα και σήμερα λησμονούνται ως “η παλιά μπάντα του Jason Newsted”, κάνοντας το “Doomsday For The Deceiver” να θεωρείται κλασικό μερικές φορές για λάθος λόγους. Αν λοιπόν δε συνέβαιναν όλα αυτά, τότε θα είχαμε άλλη μία old-school thrash μπάντα να συμπληρώνει το ποιοτικό comeback των Testament και Overkill. Δυστυχώς το μόνο στο οποίο μπορούν να αρκεστούν αυτές τις μέρες είναι απλά ΟΚ δίσκοι όπως είναι και το “The End Of Chaos”.
Η αλήθεια είναι πως ο λυτρωτικός περιορισμός του groovy στοιχείου τα τελευταία χρόνια έχει λειτουργήσει θετικά, δείχνοντας μία ορθή επιστροφή σε πιο κλασική ηχητική νοοτροπία. Κάτι που τους ταιριάζει και φέτος. Σίγουρα δεν πρέπει να περιμένεις riffs από το 1988, καθώς πλέον όλα γίνονται με ψηφιακή ηχογράφηση χάνοντας όπως είναι αναμενόμενο σε επιθετικότητα. Η έλευση του – αρκετά πιο hard rock για την περίσταση – Ken Mary των Fifth Angel (και πιο παλιά Alice Cooper, House Of Lords και Impelliteri) σίγουρα δεν καλυτερεύει τα πράγματα αφού το drumming του φαίνεται πως γίνεται μηχανικά και χωρίς ψυχή. Αυτό που μένει στο τέλος είναι τα κομμάτια που ευτυχώς είναι ικανοποιητικά και περισσότερο heavy παρά thrash. Αν και δεν ξεφεύγουν από τον “πλαστικοποιημένο” ήχο πολλών παλιών σχημάτων. Στο μεγαλύτερο ποσοστό θα σου θυμίσει κάποιο solo album του Bruce Dickinson μιας και η φωνή του Erik Knutson πλέον μοιράζεται αρκετά κοινά σημεία. Καλά δείγματα αναμφίβολα είναι τα “Prisoner Of Time”, “Architects Of Hate”, “Demolition Man” (κολλητικό refrain παραδόξως) και “Unwelcome Surprise”. Όλα αυτά βέβαια χωρίς να μιλάμε για πρωτοτυπία. Για να πετύχει ένα heavy/thrash album κάθε παλιάς μπάντας όπως είναι οι Flotsam And Jetsam οφείλει να πληροί δύο σημαντικές προϋποθέσεις: πρώτον να μην κουράζει και δεύτερον, να μην επαναλαμβάνεται, τουλάχιστον με χυδαίο τρόπο. Το “The End Of Chaos” στο σύνολό του φαίνεται πως τηρεί το ένα από τα δύο με την επανάληψη να εντοπίζεται ελαφρά προς το φινάλε, δίνοντας ένα χλιαρό μάλλον κλείσιμο σε μία κατά τ’ άλλα αξιοπρεπή δουλειά που ναι μεν είναι χιλιόμετρα μακριά από τα κλασικά τους 80s διαμάντια, αλλά τους δείχνει σε ανέλπιστα πολύ καλή φόρμα αν σκεφτείς ότι προέρχονται από πληθώρα κακών και ανέμπνευστων πρόσφατων κυκλοφοριών.
Η προσωπική μου άποψη είναι πως το νέο album των Flotsam And Jetsam σε κάνει να περάσεις καλά χωρίς να είναι καταπληκτικό. Και είναι πολύ δύσκολο σήμερα να βρεις μέση λύση ώστε να συμβιβαστείς με ένα είδος που απέχει ένα βήμα από το να κορεστεί. Δεν προσφέρει αλλά ούτε και αφαιρεί κάτι από το thrash metal. Όσοι εξακολουθούν να τους ακούνε πιστά από τις παλιές καλές τους μέρες γνωρίζουν πως η ψαλίδα έχει ανοίξει υπερβολικά ώστε να δώσουν στο “The End Of Chaos” παραπάνω προσοχή απ’ ότι χρειάζεται. Οι υπόλοιποι μπορεί και να το αγαπήσουν με τον καιρό.
6/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
