Με το όνομα αυτό και με το εξώφυλλο του album περίμενα κάτι εντελώς black/thrash το οποίο θα με κολλούσε λιγάκι στον τοίχο. Ωστόσο τσάμπα χάρηκα. Πρόκειται για μια one man band ενός παρανοϊκού Βραζιλιάνου που μάλλον πιο πολύ σε tribute μπάντα στους παιδικούς του μεταλλικούς ήρωες φέρνει.
Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο άσχημα. Έχουμε μία τίμια όπως είπα και πιο πριν απόδοση τιμής σε ‘80s μπάντες όπως οι Bathory, με πολύ δυναμικά και λυσσαλέα riffs και μία ατμόσφαιρα καθαρά πολεμική. Μέχρι εκεί όμως.
Ο ήχος είναι κυριολεκτικά χάλια και οι κιθάρες του γίνονται κουραστικές μετά από ένα σημείο. Το μπάσο μπουκωμένο και αυτό δεν καταφέρνει να δώσει τίποτα ουσιαστικό σε ένα βαβουριάρικο και αρκετά κουραστικό, όσο περνάει η διάρκεια του album, σύνολο.
Είμαι φανατικός οπαδός του old school metal αλλά το “Blood And Steel” μοιάζει περισσότερο με demo τριαντακονταετίας παλιάς thrash μπάντας. Είμαι σίγουρος πως είναι μία τίμια όμως προσπάθεια και ένας φόρος τιμής στο οπαδιλίκι του οπότε θα βρει αρκετούς που θα τον πιστέψουν και θα ακολουθήσουν. Ελπίζω σε καλύτερες κυκλοφορίες μελλοντικά.
5.5/10
Παναγιώτης Τουφεξίδης
[email protected]
