Την παρακάτω ανακοίνωση ανέρτησε ο Guðmundur Óli Pálmason σχετικά με την απόλυση του από τους Solstafir:
“Δήλωση για την αναγκαστική απουσία μου από τους Solstafir”
“Όταν ξύπνησα το πρωί της 20ης Ιανουαρίου και κοίταξα τα e-mails μου περίμενα να βρω ένα e-mail με πληροφορίες για την πτήση μου σχετικά με την περιοδεία των Sólstafir που υποτίθεται ότι ξεκινούσε την επόμενη ημέρα. Αντίθετα, αυτό που βρήκα ήταν ένα e-mail από τον Aðalbjörn Tryggvason, υπογεγραμμένο από εκείνον και τους υπόλοιπους από τους, πλέον, πρώην συναδέλφους μου στη μπάντα, που έλεγε ότι απολύθηκα από την μπάντα για την οποία έχυσα ιδρώτα, αίμα και δάκρυα τα τελευταία 20 χρόνια, εξαιτίας των προβλημάτων επικοινωνίας μεταξύ μας, τα οποία αποδόθηκαν αδίκως αποκλειστικά σε εμένα”.
“Κάλεσα την αεροπορική εταιρεία και βρήκα ότι το εισιτήριό μου είχε ακυρωθεί, χωρίς να το γνωρίζω. Σε μία κατάσταση πανικού, γρήγορα αγόρασα άλλο εισιτήριο, αρνούμενος να αποδεχτώ το δικαίωμα του Aðalbjörn να με διώξει από την μπάντα, την οποία είχα δημιουργήσει μαζί του πριν από 20 χρόνια. Η απάντηση του Aðalbjörn ήταν να μου καταστήσει σαφές ότι δεν θα δεχόταν να παίξει μαζί μου στη σκηνή και ότι αυτό θα έβλαπτε αμετάκλητα τη μπάντα και θα κατέστρεφε κάθε ευκαιρία συμφιλίωσης μεταξύ μας. Αγαπώντας τη μπάντα στην οποία είχα αφιερώσει τη ζωή του, αποφάσισα ότι άξιζε τον κόπο να το δοκιμάσω και να λύσω αυτό το ζήτημα με τα λόγια παρά με πόλεμο”.
“Τους παρακάλεσα να μην το κάνουν, αυτός δεν ήταν ο σωστός τρόπος διαχείρισης των πραγμάτων, αλλά μου δόθηκε μόνο η ασαφής απάντηση ότι πιθανόν να ήταν διατεθειμένοι να το αναθεωρήσουν σε ένα μήνα, ή ίσως σε έξι μήνες, ή σε ένα χρόνο, απλά ίσως. Αναγκάστηκα να κάτσω στο σπίτι και να βλέπω να μου παίρνουν το έργο της ζωής μου, ενώ μου έγινε σαφές ότι αν μιλούσα δημοσίως σχετικά με αυτήν την αδικία, θα κατέστρεφα την ευκαιρία μου να επέστρεφα ποτέ στην μπάντα”.
“Με αυτόν τον τρόπο, προσπαθούσαν να με ξεφορτωθούν με ένα ήσυχο και χωρίς πόνο (για εκείνους) τρόπο, κάνοντας μία μαλακισμένη δήλωση (κρυμμένη μέσα σε ένα post στο Facebook σχετικά με την έναρξη της περιοδείας), ότι ήμουν απών από την περιοδεία για προσωπικούς λόγους, λέγοντας στο κοινό να αποφεύγει να κάνει ερωτήσεις. Δεν τέθηκαν ερωτήσεις, καμία συνέπεια για εκείνους και απειλήθηκα να βγάλω το σκασμό”.
Ενώ η υπόλοιπη μπάντα ήταν σε περιοδεία, καθόμουν ήσυχα στο σπίτι, μη μπορώντας να μιλήσω εξαιτίας των απειλών τους ότι θα μου στερούσαν την ευκαιρία να επανακτήσω τον σκοπό της ζωής μου. Αλλά μέρα με τη μέρα η ελπίδα εξασθενούσε και μου γινόταν ολοένα και πιο σαφές ότι ήμουν σε μία φυλακή ψεύτικης ελπίδας, με την με την ποινή του συνολικού αφορισμού αν τολμούσα να μιλήσω προς τα έξω.
“Μου έγινε ξεκάθαρο ότι ο Aðalbjörn δεν είχε κανένα ενδιαφέρον να συμφιλιωθεί, όταν έμαθα ότι την επόμενη κιόλας μέρα κατέθεσε αίτηση για να πατεντάρει το όνομα Sólstafir στο δικό του όνομα και ταυτότητα και όχι στο όνομα της εταιρείας μας που είχε τη μπάντα και όχι με την υπογραφή των άλλων μελών της μπάντας. Μη έχοντας ανακαλύψει αυτό κατά τύχη (ένας Ισλανδός φίλος δικηγόρος τσέκαρε το όνομα Sólstafir στο Ισλανδικό μητρώο εταιρειών), θα αποκτούσε 100% πνευματικό και οικονομικό έλεγχο πάνω στο όνομα και στο brand για το οποίο έκανα παραπάνω από ότι έπρεπε για να δημιουργήσω”.
“Να σημειωθεί ότι ο Aðalbjörn λέει ότι κάλεσε τους Sæþór και Svavar σε μία συνάντηση στο σπίτι του πρώτου το απόγευμα της 19ης Ιανουαρίου και κατά συνέπεια μου έστειλαν το e-mail λίγο πριν από τα μεσάνυχτα. Γνωρίζοντας ότι ήταν τα γενέθλια της φίλης μου, θα πρέπει να ήξεραν ότι ήμουν έξω εκείνο το βράδυ και δεν θα διάβαζα τα e-mail μου μέχρι αργά την επόμενη ημέρα. Μάλιστα, μιλούσα με εκείνη στο τηλέφωνο δίπλα στον Aðalbjörn λίγες ημέρες πριν, σχετικά με το σε πιο εστιατόριο θα πηγαίναμε. Την επόμενη ημέρα, πριν διαβάσω το e-mail, ο Aðalbjörn είχε ήδη καταθέσει την αίτηση του για την πατέντα. Αυτό σημαίνει ότι η ιστορία του Aðalbjörn δεν ευσταθεί και ότι δεν ήταν ειλικρινής σχετικά με την πρόθεσή του”.
“Όλον αυτόν τον καιρό προσπάθησα να έρθω σε κάποια μορφής συμφωνία με τον Aðalbjörn. Μάλιστα, έκλεισα και ένα ραντεβού για όλη τη μπάντα με έναν οικογενειακό σύμβουλο κατά την επιστροφή τους και ήλπιζα ότι θα μπορούσαμε να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα με την κατεύθυνση ειδικών”.
“Μας δόθηκε μία συνεδρία 90’, για να συζητήσουμε μία απόφαση που είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο σε εμένα από οποιοδήποτε άλλο συμβάν στη ζωή μου μέχρι τώρα. Παρά τον λίγο χρόνο που μας δόθηκε, οι πρώην συνάδελφοί μου στη μπάντα ήρθαν με 15’ καθυστέρηση. Ο καιρός ήταν άσχημος εκείνη την ημέρα, αλλά για αυτό θα πρέπει να φύγεις νωρίτερα”.
“Όταν ήμασταν όλοι εκεί, ο σύμβουλος είπε ότι αν η κατάσταση ‘ζεσταθεί’, θα είχαμε 5’ διάλειμμα να καλμάρουμε και να ξαναρχίσουμε. Ο Aðalbjörn ανταπάντησε σε αυτό με δυσαρέσκεια, λέγοντας ότι να τα πράγματα πήγαιναν έτσι, τότε θα έφευγε απευθείας. Τόσο μεγάλη ήταν η επιθυμία του να έρθει σε μία συμφωνία. Αφού κάθισα ήσυχα ακούγοντας τους άλλους να μιλάνε, ήταν η σειρά μου να μιλήσω και σαν “ρολόι”, ο Svavar Austmann ξεκίνησε να με διακόπτει και τελικά σηκώθηκε όρθιος και όρμησε προς τα έξω και ο Aðalbjörn έκανε πράξη την απειλή του και ανακοίνωσε ότι η συνάντηση τελείωσε. Έτσι, τελείωσε η συνεδρία μας χωρίς κανένα αποτέλεσμα, και μικρή ή και καθόλου προσπάθεια να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα”.
“Ενώ ο Aðalbjörn έβαζε το jacket του, πριν να μπορέσει να βγει έξω, κατάφερα να τον ρωτήσω αν είχε κάτι να μου πει για το οποίο δεν ήταν ειλικρινής και θα ήθελε να μου το πει τώρα. Η απάντησή του ήταν «όχι». «Όχι;», ρώτησα. Και τι συμβαίνει με το ότι προσπαθούσε να κατοχυρώσει μία πατέντα για το όνομα Sólstafir στο δικό του προσωπικό όνομα και ταυτότητα; Προφανώς, σκέφτηκε ότι ήταν ελεύθερος και εκνευρίστηκε μαζί μου και αμύνθηκε, επειδή έκανα αυτήν την ερώτηση και σε επιθετικό ύφος μου φώναξε «δεν είσαι πια σε αυτήν την μπάντα». Θα δούμε, του απάντησα, και επιπλέον, έχω ακόμα κάποια δικαιώματα σχετικά με τη χρήση του ονόματος και το logo στο merchandise και σε άλλα πράγματα. Η απάντησή του ήταν σαφής «Τότε πάρε δικηγόρο!» και με αυτό, όρμησε προς τα έξω”.
“Πήγα στο σπίτι του Aðalbjörns το βράδυ μετά από την αποτυχημένη συνάντησή μας. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αλήθεια ήθελε να φύγω με αυτόν τον τρόπο και πίστευα ότι ίσως να μπορούσαμε να καθίσουμε και να συζητήσουμε για τα πράγματα, αλλά όχι για χρήματα. Δεν ήταν σπίτι, αλλά προφανώς η μητέρα του τού είπε ότι πέρασα και έτσι με κάλεσε αργότερα εκείνο το βράδυ. Πάλι, ήμουν πολύ προσεκτικός στο να μείνω ήρεμος, γιατί η μοναδική μου επιθυμία ήταν να επιλύσω τα πράγματα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι κάποιος που θεωρούσα ως ο καλύτερός μου φίλος και αδελφός ήθελε πραγματικά να έρθει σε διαμάχη μαζί μου στο δικαστήριο. Αλλά και πάλι, προς απογοήτευσή μου, αυτή ήταν η θέλησή του όπως δήλωσε. Έτσι, πήρα δικηγόρο”.
“Ο στόχος μου για αρχή ήταν να μην παρατήσω τη διαπραγμάτευση για μία συμφωνία. Έκανα κάμποσες απόπειρες για αυτό, αλλά υπήρξε σιωπή ή (σε μία περίπτωση) πρόσθεσαν περισσότερη προσβολή. Η ιδέα του Aðalbjörn σχετικά με μία συμφωνία ήταν να με αποζημιώσει με ένα ποσό αρκετά μικρότερο από ότι μου κόστισες να αγοράσω μία ταυτότητα για την εταιρεία, την οποία πλήρωσα μόνος μου με τα φοιτητικά μου δάνεια. Εκείνη την εποχή, ήταν σύνηθες να πληρώνω εγώ πράγματα για την μπάντα με τα φοιτητικά μου δάνεια. Είμαι το μόνο μέλος της μπάντας που έβαλε χρήματα για την μπάντα και αν δεν ήταν αυτό, η μπάντα δεν θα μπορούσε να περιοδεύσει και να παίξει σε φεστιβάλ και το αποτέλεσμα θα ήταν να διαλυθεί. Η τελευταία μου προσφορά, η οποία κατά την άποψή μου ήταν κάτι παραπάνω από δίκαιη, έμεινε αναπάντητη”.
“Έτσι, αυτή είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκομαι σήμερα. Έφυγα αναγκαστικά από την μπάντα στην οποία αφιέρωσα όλη μου την ενήλικη ζωή. Έμεινα με ένα τεράστιο προσωπικό δάνειο για να κυνηγήσω το δίκιο μου (και το όλο θέμα δεν έχει πάει σε δίκη, προσπαθώ απλά να διαπραγματευτώ). Σε όλα αυτά, είμαι αποκλειστικά υπεύθυνος οικονομικά για το χρέος της εταιρείας μας, του οποίου το μεγαλύτερο μέρος είναι για πτήσεις και περιοδείες, στις οποίες δεν είμαι εγώ. Δεν πληρώνομαι για καμία πώληση από το merchandise (παρά το γεγονός ότι σχεδίασα προσωπικά τα περισσότερα), αλλά ούτε και πληρώνομαι για τα albums που πωλούνται στις περιοδείες που αγοράστηκαν από την μπάντα από την εταιρεία μέσω της αφαίρεσης των τιμών τους από όλα τα δικαιώματά μας, συμπεριλαμβανομένου του δικού μου. Δεν λαμβάνω καμία εκτίμηση για όλη τη δουλειά και τις θυσίες που κατέβαλα για αυτήν την μπάντα, που είναι πολύ περισσότερα από όσα βλέπει κανείς στην επιφάνεια. Αυτό έχει επηρεάσει κάθε πτυχή της ζωής μου, μέχρι τα βάθη της ύπαρξής μου, όπως και την αυτοεικόνα και την ταυτότητά μου. Αλήθεια, δεν ξέρω ποιος ή τι είμαι αυτή τη στιγμή”.
“Και ο Aðalbjörn τόλμησε ακόμα να μου πει να προχωρήσω και να κάνω κάτι άλλο, σαν να είχα χάσει κάποια θέση εργασίας στο τοπικό βενζινάδικο και θα πήγαινα αντ’ αυτού να δουλέψω στο τοπικό supermarket. Ας μην κοροϊδευόμαστε, είμαι 37 ετών και είμαι σε αυτήν την μπάντα περισσότερο από το μισό της ζωής μου, από όταν ήμουν 16. Πήρε 20 χρόνια πάρα πολλής σκληρής δουλειάς, αφοσίωσης και προσωπικών θυσιών για να φτάσουμε εδώ. Δεν πρόκειται απλά να κάνω άλλη μπάντα και να λειτουργήσω σαν να μη συνέβη τίποτα. Δικαιολόγησε, επίσης, την ενέργειά του συγκρίνοντάς την με μία ερωτική σχέση, λέγοντας πως δεν υπάρχει πλέον αγάπη, σαν να μπορούσε αυτό να δικαιολογήσει την ενέργειά του”.
“Έχεις επιλογή για το με ποιον θα σχηματίσεις μία ερωτική σχέση και ως κάποιο βαθμό έχεις επιλογή ως προς το με ποιον θα δουλέψεις μαζί. Κανείς δεν μπορεί να σε υποχρεώσει να δουλέψεις με κάποιον που δεν σου αρέσει. Αλλά, παρακαλώ, συνειδητοποιείστε ότι το να μεγαλώνεις μακριά από κάποιον δεν σου επιτρέπει να παίρνεις τη δουλειά του και να τη συνεχίζεις μόνος σου. Η δικαιολογία του Aðalbjörn για αυτό ήταν να πει ότι απλά υπήρχαν πολλά που διακυβεύονται, ώστε η μπάντα θα είχε εν τέλει διαλυθεί, αν δεν υπήρχε αυτό η άδικη πράξη. Λοιπόν, η μπάντα δεν είναι ένα κυρίαρχο ον, είναι μία επέκταση ανθρώπων που έχουν βάλει τη δουλειά τους σε αυτήν. Για αυτό, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί να κλέψεις από ένα άτομο την ευκαιρία να απολαύσει τους καρπούς της εργασίας του, ενώ οι άλλοι να συνεχίζουν σαν να μην συνέβη τίποτα”.
“Δεν είμαι άμοιρος ευθυνών για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα, είμαστε όλοι ένοχοι, αλλά σε αντίθεση με εκείνους, παραδέχομαι την ευθύνη μου και το μόνο που ζητώ είναι ότι δεν είμαι ο αποδιοπομπαίος τράγος για να κατηγορηθεί για όλα όσα έχουν πάει στραβά”.
“Με έχει πληγώσει αφάνταστα το ότι δεν ήμουν σε θέση να απαντήσω στις ερωτήσεις σας σχετικά με την απουσία μου από την μπάντα εξαιτίας των απειλών τους και γιατί ήθελα να κάνω το ανθρωπίνως δυνατό για να επιλύσω αυτό το ζήτημα. Δεν ήθελα όλο αυτό να γίνει μία δημόσια αντιπαράθεση στο διαδίκτυο. Αλλά ενώ πιστεύω ότι συγκεκριμένα ζητήματα δεν αφορούν τους fans, αυτό δεν είναι ένα από αυτά. Επιλέγετε να υποστηρίξετε μία μπάντα πληρώνοντας για τις συναυλίες της, πληρώνοντας για την μουσική της και πληρώνοντας για το merchandise της. Υπό αυτήν την έννοια, είστε ο εργοδότης της μπάντας. Μπορεί να μην κάνουν μουσική για εσάς, αλλά τους δίνετε τη δυνατότητα να συνεχίζουν να κάνουν μουσική και αυτό σας δίνει το δικαίωμα να γνωρίζεται τι συμβαίνει μέσα στη μπάντα. Να ξέρετε ότι η μπάντα προσπάθησε σκοπίμως να κρύψει αυτό το περιστατικό. Αγνόησαν ερωτήσεις, ενώ ακόμα διέγραψαν και σχόλια στις σελίδες τους στα social media”.
“Φαίνεται, λοιπόν, ότι αυτό είναι το τέλος της ανάμιξής μου με τη μουσική βιομηχανία. Δεν θα μου λείψει η εταιρική πτυχή, αλλά θα μου λείψουν όλοι οι θαυμάσιοι άνθρωποι που γνώρισα σε όλον τον κόσμο και θα μου λείψει να κάνω αυτό που αγαπώ, να παίζω τη μουσική που αγαπώ. Αν θέλετε, ωστόσο, να μείνετε σε επαφή, μπορείτε να το κάνετε μέσα από τη σελίδα μου με τις φωτογραφίες http://www.facebook.com/kuggurart και το twitter twitter.com/KuggurArt“
“Προτού σταματήσω το παραλήρημα, θέλω να τονίσω ένα πράγμα. Είδα σχόλια στο Internet (ναι, μερικές φορές ψάχνω στο google τον εαυτό μου), που έλεγαν ότι δεν υπάρχει τόσο μεγάλη απώλεια. Σε όσους λέτε αυτό, θέλω να σας πως ότι μπορώ ειλικρινά να καταλάβω γιατί το λέτε. Είμαι πλήρως συνειδητοποιημένος όσον αφορά τους περιορισμούς μου ως drummer (και πιστεύω ότι η αυτοπεποίθησή μου ως drummer ‘κατεδαφίστηκε’ συστηματικά από τον Aðalbjörn κατά τη διάρκεια των 20 ετών). Γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλοί drummers πρόθυμοι να αναλάβουν τη θέση μου, πιθανότατα όλοι τους καλύτεροι από εμένα, αλλά θα ήθελαν να το κάνουν αυτό 5 χρόνια πριν ή 10 χρόνια πριν; Πραγματικά αμφιβάλλω. Αυτό που δεν βλέπετε είναι όλη η δουλειά που έχω κάνει για την μπάντα πίσω από τη σκηνή. Θα μπορούσα να συνεχίσω σχετικά με το ρόλο του στην εδραίωση του ονόματος Sólstafir μέσα από ατελείωτη δουλειά στα social media, φτιάχνοντας βίντεο, σχεδιάζοντας αφίσες και merchandise, λειτουργώντας το κατάστημα merchandise, πακετάροντας και ταχυδρομώντας κάθε μία παραγγελία μόνος μου κλπ. Από τότε που έφτιαξα την πρώτη μου σελίδα στο Myspace, χειρίζομαι το 99% της μπάντας στα social media. Ο Aðalbjörn και πρόσφατα ο manager τους, αναρτούν περιστασιακά κάτι στο Facebook, αλλά δεν μπήκαν ούτε μία φορά στο Twitter, ή δεν αφιέρωσαν χρόνο στο να απαντήσουν σε σχόλια των fans. Τώρα έχουν έναν τύπο στην Ιρλανδία που τους φτιάχνει την σελίδα και ποστάρει στα social media και οι booking agents ποστάρουν λεπτομέρειες για τα show απευθείας – όλα αυτά χειριζόντουσαν από εμένα”.
“Επίσης, δημιούργησα και διαχειρίστηκα το merchandise κατάστημα της μπάντας, το οποίο κράτησε εκτός χρεών την μπάντα τα τελευταία 5 χρόνια. Μέχρι και πριν από μερικούς μήνες, πακέταρα κάθε ένα από τα t-shirt και τα πήγαινα στο ταχυδρομείο”.
“Η μπάντα πλέον οδηγεί κάτι που είχα μεγάλο μέρος στη δημιουργία του. Οι Sólstafir δεν θα βρισκόντουσαν εκεί που είναι σήμερα χωρίς τη μουσική, αλλά επίσης δεν θα βρίσκονταν εκεί που είναι ρώτα χωρίς την ατελείωτη προσωπική μου εργασία κατά τα τελευταία 20 χρόνια. Ήμουν πάντα της άποψης ότι το πιο σημαντικό στοιχείο επιτυχίας είναι να βγάλεις το όνομα εκεί έξω. Και αυτό είναι κάτι για το οποίο δούλεψα 20 χρόνια. Δεν πάτε να δείτε μία μπάντα για την οποία δεν έχετε ακούσει ποτέ πριν, πάτε; Αλλά βλέποντας απλά το όνομα τριγύρω μπορεί να κεντρίσει την περιέργειά σας και να πάτε να το τσεκάρετε. Αυτή είναι η ίδια απλή μέθοδος που χρησιμοποιούν οι μεγάλες γνωστές εταιρείες για να διασφαλίσουν ότι το προϊόν τους είναι πάντα στο μυαλό σας. Η δουλειά αυτή είναι ταυτόχρονα ανιδιοτελής και εγωιστική. Ανιδιοτελής γιατί δούλεψα πιο σκληρά από τον καθένα μέσα στη μπάντα για να βγάλω το όνομα εκεί έξω και εγωιστική γιατί ήθελα να απολαύσω τους καρπούς της επιτυχίας με τους συναδέλφους μου από τη μπάντα (όταν λέω επιτυχία δεν εννοώ χρήματα και φήμη μόνο για τα χρήματα και τη φήμη, εννοώ να είσαι σε θέση να κάνεις αυτό που αγαπάς σε μία βάση πλήρους απασχόλησης). Ποτέ μου δεν επεδίωξα αυτήν την προσωπική δόξα και όσοι με ξέρουν καλά γνωρίζουν ότι ένιωθα μέχρι και άβολα στην αρχή όταν η αυξανόμενη επιτυχία της μπάντας σήμαινε περισσότερη προσοχή σε μένα. Και αυτό με οδηγεί σε ένα τελευταίο πράγμα. Την προσοχή σε μένα”.
“Το πιο δύσκολο πράγμα σε αυτή τη δήλωση είναι να στρέψω όλη την προσοχή σε εμένα. Νιώθω ότι απέτυχα και τώρα μένει στον καθένα να το δει. Αυτοί που με ξέρουν καλά γνωρίζουν ότι είμαι κλειστό άτομο, όσον αφορά στα συναισθήματά μου και σε άλλα προσωπικά θέματα. Αγαπώ το να μιλώ σε fans σχετικά με τη μουσική μας, όχι γιατί νιώθω ότι με έκανε κάπως καλύτερο ή πιο ενδιαφέρον άτομο στους fans, αλλά αντίθετα, γιατί το έβλεπα ως κοινό ενδιαφέρον και ένιωθα τιμή και έχων το προνόμιο να είμαι μέρος αυτού. Ήταν κάτι που με έφερνε κοντά σε άλλους ανθρώπους που ένιωθα ότι ήταν ίσοι μου και τους έβλεπα ως φίλους. Σίγουρα, δεν μπορώ να είμαι ένας στενός προσωπικός φίλος με όλους τους fans, αλλά πάντα τους μιλούσα σε αυτό το επίπεδο και ακόμα πιο σίγουρα, μερικοί από εσάς έχετε γίνει φίλοι μου πέρα από τα όρια αυτής της μπάντας”.
“Το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου είναι να παραδεχτώ πόση καταστροφική επιρροή είχε σε εμένα η άδικη αναχώρησή μου από τη μπάντα. Νιώθω τόσο ντροπιασμένος που απέτυχα μπροστά σε όλους να το δω. Νιώθω ντροπιασμένος να παραδεχτώ πόσο εύθραυστος είμαι στα αλήθεια και πόσο λίγο έλεγχο έχω στη ζωή και τη μοίρα μου. Αποδεχόμενος ότι είμαι αρκετά αδύναμος ώστε να αφήσω όλο αυτό να με βυθίσει στην άβυσσο της αυτοκτονικής κατάθλιψης, δεν είναι μία κραυγή για προσοχή. Δεν θέλω την προσοχή, αλλά θέλω να εσάς, φίλοι μου, να ξέρετε την αλήθεια”.
“Σε εσένα Aðalbjörn θέλω να πω αυτό απευθείας: Υποπτεύομαι ότι αυτή η δήλωση θα αποτελέσει μία επίθεση στην προσωπικότητά μου. Παρόλο που πρέπει να βγάλω αυτή τη δήλωση από μέσα μου, δεν θα συρθώ στα δικαστήρια στο επίπεδο της δημόσιας διαμάχης. Ποτέ δεν ήθελα να σύρω το όνομα της αγαπημένης μου μπάντας μέσα στη λάσπη. Όλα όσα είπα και έκανα έπειτα από την άδικη απόλυσή μου ήταν απόρροια του γεγονότος και για αυτό δεν μπορούν να είναι αιτία για το γεγονός, όπως προσπαθείς να κάνεις να φαίνεται! Δεν μπορείς να δικαιολογήσεις την ενέργειά σου στοχεύοντας στην αντίδρασή μου! Αυτή η δήλωση είναι η η αντίδρασή μου. Τώρα, αντί να χρησιμοποιήσει την αντίδρασή μου για να δικαιολογήσεις την αρχική σου ενέργεια, σε προκαλώ να αδράξεις αυτήν την ευκαιρία να καθίσεις με εμένα και να επιλύσουμε τις διαφορές μας, γίνε ο καλύτερος άνθρωπος. Δεν είμαι σε καμία περίπτωση τέλειος, απεναντίας, και έχω κάνει και εγώ λάθη, αλλά το ίδιο και καθένας από εσάς. Δεν το αξίζω αυτό μετά από 25 χρόνια φιλίας; Δεν το αξίζει αυτό η μπάντα μετά από 20 χρόνια εξαιρετικά σκληρής δουλειάς και προσωπικών θυσιών προς το συμφέρον όλων μας; Ελπίζω να δεις ότι η τιμωρία δεν ταιριάζει σε αυτό το έγκλημα!”
“Σας αφήνω όλους με ένα πράγμα που έχει κολλήσει στο μυαλό μου αφότου ο Aðalbjörn μου το είπε στις 20 Ιανουαρίου: «Ξέρω ότι δεν μπορείς να το δεις τώρα, αλλά αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που σου έτυχε ποτέ!». Σας διαβεβαιώ ότι δεν είναι”.
“Δικός σας”,
“Guðmundur Óli Pálmason”
Κείμενο: Αλίκη Μαξούτογλου
