Κάποια συγκροτήματα δεν τα παρατάνε ποτέ. Κάποια από αυτά καλά κάνουν, κάποια άλλα όχι. Αυτά που ανήκουν στην πρώτη κατηγορία συνεχίζουν και παράγουν αξιοπρεπή μουσική και παρότι μάλλον δεν θα καταφέρουν ποτέ να παίξουν στην πρώτη Εθνική ή να μπουν στα μεγάλα σαλόνια ή τέλος πάντων να κάνουν το μπαμ που λέμε προσφέρουν στην φαρέτρα του heavy metal καλές δουλειές. Αυτά που ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία μάλλον δεν μπορούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν ότι πολύ απλά «δεν το έχουν» και βγάζουν δουλειές που μόνο οι ίδιοι μπορούν να ακούσουν.
Οι Icarus Witch ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Από το 2003 που ξεκίνησαν το ταξίδι τους έβγαλαν 4 δίσκους ποιοτικού heavy metal το οποίο κάπου στην διαδρομή έγινε αρκετά πιο μελωδικό. Μπορεί όλα αυτά τα χρόνια να έχουν περιοδεύσει πολύ και να έχουν εμφανιστεί με μεγαθήρια του χώρου παρόλα αυτά ποτέ δεν κατάφεραν να κάνουν το μεγάλο μπαμ. Μετά από ένα διάλειμμα 6 ετών επιστρέφουν με το πέμπτο τους πόνημα με τίτλο “Goodbye Cruel World”. Με νέο τραγουδιστή πλέον, τον Andrew D’Cagna (ex-Dofka, ex-Dethroned και άλλα τριάντα συγκροτήματα…) προσπαθούν για μια ακόμα φορά.
Για όποιον δεν έχει ακούσει την μουσική των Icarus Witch μπορώ να σας δώσω μια καλή βάση: σαν σχήμα ανήκουν στην γενιά του New Wave Of Traditional Heavy Metal. Με τον καιρό η μουσική του «μαλάκωσε» κάπως και σήμερα ηχούν κάπου ανάμεσα σε metal όπως αυτό προσδιόρισαν οι Iron Maiden αλλά με μελωδίες που φέρνουν έντονα σε Queensrÿche, ειδικά στις αρμονίες των κιθάρων. Το αποτέλεσμα είναι ένας δίσκος καλοπαιγμένος με αρκετές ενδιαφέρουσες στιγμές, σε γενικές γραμμές mid-tempo κομμάτια με πολύ (πάρα πολύ) μελωδία.
Τα δέκα κομμάτια του δίσκου είναι καλοδουλεμένα και είμαι σίγουρος πως θα χαροποιήσουν οπαδούς του ιδιώματος. Αν θα έπρεπε να διαλέξω κάποια κομμάτια αυτά σίγουρα θα ήταν το “Misfortune Teller”, στο οποίο ο D’Cagna απλά τα σπάει, το “Through Your Eyes” και το πανέμορφο (και προσωπικά αγαπημένο) “Antivenom”.
Προσωπικά βρήκα το “Goodbye Cruel World” ένα σκαλοπάτι πιο πάνω από το ελαφρώς γλυκανάλατο “Rise” του 2012. Ο ήχος είναι κάπως πιο σκοτεινός και αυτό δίνει πόντους στο σχήμα ενώ μπορώ να πω ότι η επιλογή του Andrew για τα φωνητικά μπορεί και να θεωρηθεί και χρυσή μεταγραφή!
7/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
