Πολυτεχνίτης, όχι όμως και ερημοσπίτης, ο κύριος Mika Brushane. Ο, άγνωστος σε μένα, ντράμερ έχει παίξει πολλά και διάφορα από το 1981 και εδώ στο ντεμπούτο του πνευματικού του παιδιού αναλαμβάνει επίσης τα πλήκτρα, το μπάσο και τα δεύτερα φωνητικά. Οι θέσεις που περισσεύουν καλύπτονται όχι από έναν, αλλά από τρεις τραγουδιστές ενώ και τρεις κιθαρίστες έχουν ανακατευτεί στις ηχογραφήσεις. Μίξη έχει κάνει ο Erkka Korhonen και mastering ο πολύς Mika Jussila. Τέλος σαν guest τραγουδιστής εμφανίζεται ο Denis Ward στο ‘Beyond The Stars’.
Ουφ. Πάμε τώρα στο ζουμί. Οι Imperium δεν παίζουν μελωδικό death metal. Ναι ξέρω πως έχουμε συνηθίσει συγκροτήματα που το όνομα τους να καταλήγει σε “um” να επιδίδονται σε αυτό το άθλημα αλλά ένα hint από την εταιρεία πρέπει να το έχουμε πάρει. Το μελωδικό ροκ το οποίο είναι η βάση του σχήματος δεν είναι έκπληξη, αλλά ούτε μπορεί κάποιος να πει ότι ο τροχός εδώ επανεφευρέθηκε! Αυτό που μπορεί όμως κάποιος να πει είναι ότι το “Beyond The Stars” περιέχει καλοπαιγμένη μουσική, μελωδικότατη, ζεστή, με πανέμορφα ρεφραίν. Οι συνθέσεις κινούνται σε γενικές γραμμές σε mid tempo ρυθμούς ενώ φυσικά υπάρχουν και οι απαραίτητες… ρομαντικές στιγμές. Τα πλήκτρα δεν παίζουν κύριο ρόλο και pop-ίζουν όμορφα όπου τα συναντά κανείς.
Αν με χάλασε κάτι στον δίσκο αυτό είναι η εμμονή στην μια και μόνο ταχύτητα. Αυτό κάνει τις συνθέσεις ελαφρώς επίπεδες. Επίσης δεν κατάλαβα τον λόγο που έχουμε τρεις τραγουδιστές μιας και οι φωνές τους μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους. Δεν είναι δηλαδή πως τραγουδά κάποιος με το νάζι του Soto και κάποιος με το γρέζι του Edman.
Κακός ο δίσκος δεν μπορεί να θεωρηθεί, πόσο μάλλον αν σκεφτούμε πως πρόκειται για ντεμπούτο, αν και δεν ξέρω αν θα πρέπει να θεωρήσουμε τους Imperium ένα one man project με αρκετούς καλεσμένους. Πιστεύω πως οι οπαδοί του είδους θα βρουν αρκετά καλά σημεία, αλλά στα αυτιά μου σύντομα θα χαθεί σε μια θάλασσα από ίδιες, περίπου, κυκλοφορίες.
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
