Πόσο μου αρέσει όταν συγκροτήματα ξέρουν τι θέλουν και το πραγματοποιούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι Ελβετοί Dysrider είναι ένα από αυτά. Πρώτη κυκλοφορία για την μπάντα με αυτό το όνομα, αφού μέχρι το 2013 ονομάζονταν Trophallaxy και έπαιζαν μελωδικό power. Αλλάζοντας όνομα, αλλάξανε και ύφος. Μελωδικό Death με καθαρά στοιχεία power και φωνητικά beauty and the beast. Η φωνή της Joëlle είναι αρκετά μελωδική, ώστε να φέρνει ισορροπία στα brutal φωνητικά του Jonathan, αν και θέλει λίγη ώρα για να την συνηθίσεις. Ακόμα δεν έχω εντοπίσει τι είναι αυτό που είναι off, στη φωνή της, αλλά μου πήρε κάμποση ώρα μέχρι να σταματήσει να μου αποσπάει την προσοχή από το υπόλοιπο τραγούδι. Ο δίσκος ξεκινάει με το ορχηστρικό Emergence με cello και πλήκτρα να δίνουν ένα μελαγχολικό τόνο. Και πάνω που έχεις χαλαρώσει μπαίνει το Against your hold και ένα καρδιακό το παθαίνεις. Το ομώνυμο Bury the omen είναι απλά υπέροχο και ξεκινάει με ψιθυριστά γυναικεία φωνητικά, για να τα διαδεχτούν οι βρυχηθμοί και λίγο πιο κάτω το Witness our fall (προσωπικό αγαπημένο) ξεκινάει με τον Jonathan να ψιθυρίζει τους στίχους. Γενικά ο δίσκος είναι μια υπέροχη παραγωγή με τα κομμάτια να αλλάζουν από μελαγχολία σε δύναμη και από σκοτάδι σε φως. Το συστήνω ανεπιφύλακτα τόσο σε όσους ακούνε death metal, αλλά και σε όσους ακούνε power.
8,5/10
Λία Δαβράδου
