Είναι πραγματικά χαρά να συνομιλείς με ανθρώπους που είναι στο χώρο τους μουσικής εδώ και πολλά χρόνια. Ένας από αυτούς είναι και ο Γιάννης Πούσιος, ο τραγουδιστής των Infidel, οι οποίοι επανέρχονται στο προσκήνιο με έναν αριστουργηματικό δίσκο ο οποίος ονομάζεται “King Of Cynical Control”. Απολαύστε την κουβέντα που ακολούθησε…
Γεια σου Γιάννη, συγχαρητήρια για τη νέα δουλειά των Infidel, “King οf Cynical Control”. Πώς αισθάνεσαι τόσο εσύ όσο και τα παιδιά στη μπάντα; Τι κλίμα επικρατεί στις τάξεις σας;
Σίγουρα αισθανόμαστε ικανοποιημένοι αλλά νιώθουμε και πολύ ανακουφισμένοι που επιτέλους κυκλοφόρησε, αφού το album ήταν έτοιμο εδώ και 2 χρόνια – το είχαμε ηχογραφήσει το καλοκαίρι του 2009. Οι λόγοι της καθυστέρησης είχαν να κάνουν με κάποια διαδικαστικά θέματα όπως π.χ. την αποδέσμευσή μας από την ΕΜΙ, από την οποία είχε κυκλοφορήσει η πρώτη μας δουλειά “I, Oathbreaker”. Ψάχνοντας για την επόμενη δισκογραφική μας «στέγη» και αφού για ένα μεγάλο διάστημα αμφιταλαντευόμασταν για το αν θα έπρεπε να βρούμε εταιρία ή να κυκλοφορήσουμε το album μόνοι μας, προς τα τέλη του 2010 συμφωνήσαμε με την Venerate Industries και από εκεί και πέρα τα πράγματα πήραν σιγά-σιγά το δρόμο τους. Κι εγώ και τα άλλα παιδιά στη μπάντα, ανυπομονούσαμε να κυκλοφορήσει το “King…” γιατί πιστεύαμε ότι είχαμε ένα καλό album στα χέρια μας. Φαντάσου ότι μέσα σε αυτά τα 2 χρόνια από τότε που ηχογραφήθηκε, πέρα από κάνα δυο κομμάτια, δεν το άκουσαν ολόκληρο ούτε καν οι φίλοι μας, και αυτό το κάναμε συνειδητά προκειμένου να «προστατέψουμε» όσο γινόταν το album, να μη χαλάσουμε την έκπληξη, γιατί ήμασταν σίγουροι ότι σχεδόν κανένας δεν περίμενε ένα τέτοιο δίσκο από τους Infidel.
Τι είδους ανταπόκριση έχετε εισπράξει μέχρι στιγμής;
Οι κριτικές που έχουν δημοσιευτεί μέχρι στιγμής, είναι όλες πολύ θετικές, ενώ και όσοι έτυχε να αγοράσουν ή έστω να ακούσουν το album, μας είπαν πολύ καλά λόγια γι’ αυτό. O καιρός θα δείξει βέβαια, αλλά προς το παρόν είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από τα πρώτα δείγματα ανταπόκρισης για το δίσκο.
Αλήθεια, τι σας έκανε να ονομάσετε το δίσκο “King οf Cynical Control”; Κάτι σημασιολογικό και μέρους ενός concept ή απλώς ένας τίτλος;
Κατά κάποιον τρόπο, ο τίτλος αντανακλάται στους στίχους. Ο «Βασιλιάς του Κυνικού Ελέγχου» δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο άτομο, ούτε κάποιος τύπος ανθρώπου. Πρόκειται περισσότερο για μία κατάσταση, την οποία λίγο-πολύ όλοι βιώνουμε σήμερα, όταν κάποιος θεωρεί ότι έχει τον έλεγχο της ζωής του, επειδή νομίζει πως είναι ελεύθερος να λέει ό,τι θέλει, να πιστεύει όπου και όποιον θέλει, να κάνει ό,τι του γουστάρει και όπως το γουστάρει, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Αν κοιτάξεις λίγο πιο βαθιά, όμως, θα δεις ένα φοβισμένο, άτολμο ανθρωπάκι, κλεισμένο μες στο σπίτι του, που «τρέφεται» πνευματικά από την TV και το internet, πνίγεται στις σκέψεις του και στις εμμονές του, και αποφεύγει την επαφή με άλλα άτομα στην πραγματική ζωή, προτιμώντας την εύκολη ψηφιακή επικοινωνία η οποία είναι ανώδυνη, δεν έχει πραγματικές συνέπειες. Π.χ. μία «χυλόπιτα» μέσω διαδικτύου «πονάει» πολύ λιγότερο από μία πραγματική, κι επίσης είναι πιο εύκολο να προσβάλεις κάποιον ή να του πουλήσεις τσαμπουκά γιατί αυτός δεν είναι απέναντί σου για να σου τραβήξει μία ξεγυρισμένη μπουνιά στη μάπα. Πρόκειται λοιπόν για μία κατάσταση όπου το άτομο έχει απαξιώσει κατά κάποιον τρόπο τη ζωή του, αντιμετωπίζοντας την με κυνισμό κι εντελώς επιφανειακά, προκειμένου να διατηρήσει τον «έλεγχο» και να νιώθει κάτι σαν βασιλιάς του εαυτού του – αλλά ουσιαστικά είναι βολεμένος στη μιζέρια του. Είναι ένα σύμπτωμα του σύγχρονου τρόπου ζωής, το οποίο με τη σειρά του αποτελεί αιτία για περαιτέρω προβλήματα σε όσους αδυνατούν ή δεν θέλουν να το διαχειριστούν: προβλήματα συμπεριφοράς, προσωπικών και κοινωνικών σχέσεων, αξιολόγησης ιδανικών κ.λπ. Το “King…” δεν είναι concept album, τουλάχιστον όχι με τη στενή έννοια του όρου. Υπάρχει μία χαλαρή σύνδεση μεταξύ των κομματιών, ταυτόχρονα όμως κάθε ένα από αυτά μπορεί να σταθεί ανεξάρτητα και αυτοτελώς.
Με τι θεματολογία καταπιάνεστε αυτή τη φορά;
Συνεχίζοντας από την προηγούμενη ερώτησή σου, τα τραγούδια του album ασχολούνται με θέματα τα οποία θα μπορούσε κάποιος να τα δει μέσα στα πλαίσια της περιγραφής για τον “King of Cynical Control”, που έδωσα παραπάνω, αλλά κι εντελώς ανεξάρτητα. Θέματα όπως η τηλεοπτική αποχαύνωση μέσα από τα δελτία ειδήσεων, η απομόνωση, η υποταγή στις φοβίες και τις εμμονές, οι εκρήξεις βίας, η απάτη της οργανωμένης θρησκείας, η αδυναμία/ατολμία ν’ αντιμετωπίσεις την πραγματική ζωή κ.λπ. Από την άλλη, μέσα σε όλη αυτή τη «μαυρίλα» θα βρει κάποιος και αχτίδες αισιοδοξίας, όπως και τάσεις επαναστατικότητας ή αμφισβήτησης των επιβαλλομένων αξιών. Όλα αυτά σχετίζονται και με την έννοια του “infidel”, όπως τη βλέπουμε εμείς, δηλαδή του «άπιστου» απέναντι στα κάθε είδους δόγματα: αυτού που αντιμετωπίζει με κριτική διάθεση οτιδήποτε θεωρείται δεδομένο, πριν το αποδεχτεί ο ίδιος.
Μουσικά παρατηρείται από μέρους μου μεγάλη διαφορά, τόσο παικτικά όσο και συνθετικά. Βοήθησε η χρονική διαφορά ανάμεσα στο “King…” και το “I, Oathbreaker”;
Νομίζω ότι έχει να κάνει περισσότερο με το γεγονός ότι όσο περισσότερο κάποιοι άνθρωποι παίζουν μουσική μαζί, τόσο πιο πολύ δένουν σαν σύνολο. Είμαστε μία μπάντα η οποία «πλάθει» τα τραγούδια της αποκλειστικά στις πρόβες της, μέσα από τζαμαρίσματα, και αυτό μπορεί να κάνει τη συνθετική διαδικασία πιο χρονοβόρα, όμως, από την άλλη την κάνει και πιο διασκεδαστική – γεγονός που αποτελεί και βασικό λόγο της ύπαρξης των Infidel: να περνάμε καλά παίζοντας μουσική. Ο καθένας μας τοποθετεί, εξελίσσει και προσαρμόζει τις ιδέες του πάνω στις ιδέες των άλλων τριών, ζωντανά, ταυτόχρονα, σε live συνθήκες, και αυτή η αλληλεπίδραση ανάμεσα στη φαντασία και τη στιγμιαία έμπνευση των τεσσάρων μας δίνει πολύ ενδιαφέροντα και κάποιες φορές αναπάντεχα αποτελέσματα. Δουλεύουμε το υλικό μας σε χαλαρούς μεν ρυθμούς αλλά με αρκετή επιμονή κι επιμέλεια, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που νιώθουμε ότι έχουμε κάτι ολοκληρωμένο που μπορούμε να το αποδώσουμε σωστά. Για παράδειγμα, το “No News, Good News” υπήρχε ήδη όταν κυκλοφόρησε το “I, Oathbreaker” το 2006, ενώ στις συναυλίες που δώσαμε τα επόμενα 2 χρόνια είχαμε παίξει τα “The Pessimist” και “King of Cynical Control”. Συνεπώς, το υλικό του νέου album δοκιμάστηκε κι εξελίχθηκε μέσα στο χρόνο πριν αποτυπωθεί στο CD.
Ποιες θεωρείς εσύ τις μεγαλύτερες διαφορές ανάμεσα στα δυο σας albums;
Πιστεύω πως τo “King…” είναι πιο συνεκτικό, περισσότερο εστιασμένο και ρέει καλύτερα από το “I, Oathbreaker”. Επειδή τα 4 μέλη των Infidel έχουν αρκετά διαφορετικές μουσικές αναφορές και προτιμήσεις μεταξύ τους, στο ντεμπούτο μας άκουγες τα ύφος μας να διαφοροποιείται αρκετά από τραγούδι σε τραγούδι προκειμένου να «χωρέσουν» όλες οι επιμέρους επιρροές μέσα στο album. Στο “King…” φιλτράραμε πιο σωστά αυτές τις επιρροές ώστε να προκύψει ένα πιο ενιαίο ύφος, κάτι στο οποίο βοήθησε και το γεγονός ότι δέσαμε περισσότερο σαν συγκρότημα. Το καινούριο album είναι σαφώς πιο δουλεμένο από το πρώτο μας, ενώ έχει σίγουρα πιο βαριά και πιο σκοτεινή διάθεση.
Πού ηχογραφήθηκε ο δίσκος και ποιος ήταν υπεύθυνος για την παραγωγή του;
Το “King…” ηχογραφήθηκε στο Fragile Studio με παραγωγό τον Βαγγέλη Γιαλαμά, ο οποίος επιμελήθηκε και τη μίξη και το mastering. Είχαμε συνεργαστεί μαζί του και στον πρώτο μας δίσκο, οπότε τον ξέραμε ως επαγγελματία και γνωρίζαμε ότι η δουλειά του έχει ένα standard υψηλό επίπεδο. Σχετικά με τις ηχογραφήσεις, θέλω να προσθέσω ότι δεν χρησιμοποιήσαμε καθόλου μετρονόμο ενώ είχαμε αποφασίσει από πριν να γράψουμε τα τύμπανα φυσικά, χωρίς καθόλου triggers, για να πετύχουμε μία πιο live αίσθηση στον ήχο. Είμαι πολύ ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα, νομίζω ότι η παραγωγή όχι μόνο ταιριάζει αλλά και «δικαιώνει» το υλικό του δίσκου.
Μετά από τόσες ακροάσεις, πιστεύεις ότι θα άλλαζες τίποτα σε αυτόν, εσύ προσωπικά;
Εντάξει, κάθε φορά που τον ακούω, σκέφτομαι τι θα μπορούσε να είχε γίνει διαφορετικά είτε στο δικό μου τομέα, των φωνητικών, είτε στο παίξιμο των άλλων παιδιών, αλλά αυτό συμβαίνει σε όλους όσοι ακούνε τις δουλειές τους μετά από λίγο καιρό και, πραγματικά, δεν έχει και τόση σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή, όταν ηχογραφούσαμε το “King…”, κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε – και αυτό μου φτάνει.
Όσον αφορά το layout, αυτή τη φορά το επιμελήθηκες εσύ Γιάννη. Τι ακριβώς συμβολίζει αυτό; Εύκολη η δύσκολη διαδικασία;
Για να είμαστε ακριβείς, δεν έχω επιμεληθεί το layout, έχω σχεδιάσει το εξώφυλλο και τα 2 δέντρα που απεικονίζονται στο poster. Αυτό που βλέπεις στο εξώφυλλο το έχω ονομάσει “skullcrown” και είναι κατά κάποιον τρόπο το στέμμα του ‘King of Cynical Control’. Όπως καταλαβαίνεις, δεν είναι και ιδιαίτερα βολικό για να το φορέσει κανείς, χα, χα! Μάλιστα, πρέπει να πω ότι το αυθεντικό σχέδιο είναι ασπρόμαυρο με σινική μελάνη και ο χρωματισμός έγινε ψηφιακά από την Εύη και τη Νταίζη, τις φίλες μας από την AddNoise, οι οποίες επιμελήθηκαν το layout κι έκαναν φοβερή δουλειά. Επίσης το logo των Infidel και ο τίτλος του album έγιναν από εμένα στο χέρι – δεν είναι γραμματοσειρά. Γενικά, το να σχεδιάζω είναι ένα χόμπι που έχω από μικρό παιδί και μου αρέσει πολύ, αλλά προς το παρόν ασχολούμαι ερασιτεχνικά, όποτε μου κάνει κέφι. Πέρα από τους Infidel δεν έχω κάνει και πολλά πράγματα γι’ άλλους, μόνο την αρχική μορφή του logo των Septic Flesh για το “Sumerian Daemons”, τα 2 logos των Thou Art Lord για το “DV8”, ένα λογότυπο για τους Inactive Messiah και το εξώφυλλο του album των What’s the Buzz?.
Σε αυτό υπάρχει και ένα διαφορετικό λογότυπο, πράγμα που μπορεί να έχει ως βάση τη διαφορετικότητα στην μουσική σας. Είναι κάτι που θα μείνει;
Το καινούριο λογότυπο το έφτιαξα, απλώς και μόνο επειδή ταίριαζε καλύτερα με την εικόνα του εξωφύλλου του “King…”, απ’ ότι το παλιό. Πιθανά σε κάποιους να δημιουργεί συνειρμούς ότι σε αυτό το album θ’ ακούσουν μία «διαφορετική» μπάντα από εκείνη του πρώτου album, αλλά εγώ δεν είχα κάτι τέτοιο κατά νου όταν το έφτιαξα. Άλλωστε, υπάρχει και το παλιό μας λογότυπο μέσα στο digipak, στο tray ακριβώς κάτω από το CD, οπότε μάλλον πρόκειται για την ίδια μπάντα που έκανε το “I, Oathbreaker”, χε, χε! Τώρα, για το αν θα μείνει αυτό το λογότυπο και στο μέλλον, αν θα επιστρέψουμε στο παλιό ή αν θα μου τη βαρέσει να φτιάξω καινούριο… να σου πω την αλήθεια, δεν έχω την παραμικρή ιδέα!
Πριν λίγο καιρό ανοίξατε την τελευταία εμφάνιση των Cathedral. Τι μνήμες σου έμειναν από εκείνη σας τη συναυλία;
Έχουμε πολύ καλές αναμνήσεις από εκείνο το live, τόσο επειδή πιστεύουμε ότι παίξαμε καλά και είχαμε καλό ήχο, κυρίως όμως επειδή είχαμε την τύχη να εμφανιστούμε στην ίδια σκηνή με τους Cathedral στην τελευταία τους συναυλία επί ελληνικού εδάφους. Αξίζει πολύ μεγάλος σεβασμός στους Cathedral, όχι μόνο επειδή είναι μία από τις σημαντικότερες doom metal μπάντες παγκοσμίως, που άσκησαν τεράστια επιρροή στο συγκεκριμένο ήχο, αλλά κι επειδή αποφάσισαν να αποχωρήσουν τίμια, με ψηλά το κεφάλι. Το ότι ποτέ δεν έτυχαν της αναγνώρισης που άξιζαν από το ελληνικό metal κοινό είναι μία άλλη, πονεμένη ιστορία…
Σχεδιάζετε και μία ζωντανή εμφάνιση – παρουσίαση δίσκου. Μίλησε μας γι’ αυτή.
Την Πέμπτη 1η Δεκεμβρίου θα εμφανιστούμε στο An Club στα Εξάρχεια, σε μία συναυλία με δωρεάν είσοδο, όπου θα παίξουμε ολόκληρο το “King of Cynical Control”. Θεωρούμε ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να παρουσιάσουμε το νέο μας album. Μαζί μας θα εμφανιστούν αλλά 2 εξαιρετικά συγκροτήματα: Οι instrumental heavy πειραματιστές Lunatic Medlar με μέλη των Tardive Dyskinesia, Universe217, Konkave και Sun of Nothing, και οι doom deathsters DreamLongDead με μέλη των Down & Out (!!!) και Hellroad Caravan. Πιστεύω ότι είναι ένα πολύ ωραίο event και όσοι έρθουν θα περάσουν καλά, ακούγοντας πραγματικά ενδιαφέρουσες μουσικές! Κι επειδή είναι καθημερινή, το live θα ξεκινήσει νωρίς (8:30 μ.μ.) ώστε να τελειώσει εκτός απροόπτου πριν τα μεσάνυχτα, για να μην ταλαιπωρηθεί ο κόσμος που την άλλη μέρα έχει να ξυπνήσει νωρίς.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας πλάνα;
Από τη νέα χρονιά σκοπεύουμε να κάνουμε κάποια live κυρίως στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις, αλλά σίγουρα θα ξαναπαίξουμε και στην Αθήνα, χωρίς να υπάρχει κάτι συγκεκριμένο ακόμη. Βέβαια, το πρόγραμμα των Infidel επηρεάζεται από το γεγονός ότι ο Ντένης παίζει και στους Acid Death, οι οποίοι όπου να ‘ναι θα κυκλοφορήσουν νέο δίσκο, και ο Μάνος παίζει τύμπανα και στους Universe217, ενώ όλοι μας έχουμε και τις δουλειές μας… Πάντως, αν όλα πάνε καλά, σκοπεύουμε να είμαστε περισσότερο δραστήριοι απ’ ότι στο παρελθόν. Θα δούμε…
Νέο υλικό υπάρχει; Αν ναι, έστω και αν είναι πολύ νωρίς, πότε περίπου σκοπεύετε να το κυκλοφορήσετε;
Ναι, υλικό υπάρχει, αφού συνθέτουμε κομμάτια επί μονίμου βάσεως στις πρόβες μας. Αυτή τη στιγμή δεν έχω ιδέα πότε θα μπορέσουμε να κυκλοφορήσουμε κάτι καινούριο, ελπίζω πάντως να μη μας πάρει πάλι καμιά πενταετία! Σχεδόν σίγουρα, όμως, σε κάποια φάση -π.χ. μετά από 6 μήνες- θα ξεκινήσουμε να παίζουμε νέο, ακυκλοφόρητο υλικό στα live μας, γιατί δεν μπορούμε να έχουμε κάτι έτοιμο και να το αφήνουμε να κάθεται χωρίς να το ακούει κανείς πέρα από εμάς!
Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου Γιάννη και εύχομαι ότι καλύτερο για εσένα προσωπικά και τους Infidel. Κλείσε την συνέντευξη όπως εσύ θες.
Κι εγώ σ’ ευχαριστώ πολύ Νίκο. Θα ήθελα να θυμίσω ότι η περιβόητη ελληνική σκηνή δεν είναι τα συγκροτήματα μόνο, αλλά τα συγκροτήματα ΚΑΙ ο κόσμος. Αν δεν υπάρχει κοινό, δεν υπάρχει σκηνή.
Νίκος Σιγλίδης
www.infidel.gr
Band
Γιάννης Πούσιος: Φωνή
Χρήστος Κισατζεκιάν: Μπάσο
Ντένης Κωστόπουλος: Κιθάρα
Μάνος Γιακουμάκης: Τύμπανα
Discography
I, Oathbreaker 2006
Kings Of Cynical Control 2011
