Γεια σας, παιδιά! Θα ήθελα να σας καλωσορίσω στην Αθήνα. Επίσης συγχαρητήρια για το καινούργιο σας album “Flying Tigers”! Είναι σπουδαίος δίσκος! Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ!
Πρώτα απ’ όλα, πώς αποφασίσατε να ηχογραφήσετε ένα νέο album σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα; Είχατε π.χ. κάποια κομμάτια έτοιμα από τα sessions του “Over The Top”;
Jon Leon: Όχι, απλά συνέχιζα να γράφω τον τελευταίο χρόνο γιατί όλα μου έρχονται πολύ γρήγορα. Γράφω σχεδόν τα πάντα μέσα στη μπάντα. Πέρυσι δε σταμάτησα να γράφω μουσική. Ακόμα και τώρα γράφω για το επόμενο album και γενικά βρίσκομαι σε μία συνεχή δημιουργική διαδικασία.
Άρα είσαι από μόνος σου και ο “riff-master”, έτσι;
J.L.: Ναι, και έχει αποτέλεσμα μέχρι τώρα. Μου αρέσει η όλη διαδικασία και πιστεύω πως η μπάντα δε θα έχει ποτέ έλλειψη από ιδέες. Η έμπνευση πηγάζει από μέσα μου και είναι πολύ διασκεδαστικό. Τη λατρεύω αυτή τη διαδικασία!
Θα ήθελες να μας δώσεις μερικές πληροφορίες σχετικά με το “Flying Tigers”;
J. L.: Βεβαίως. Αποτελείται συνολικά από 12 τραγούδια. Το πρώτο μισό του album έχει 6 διαφορετικά κομμάτια που έχουν να κάνουν με ευθύ rock και διαφορετικά vibes. Το δεύτερο μισό, το κάναμε να ηχεί πιο progressive, τόσο σε riffs όσο και σε μουσική μορφή. Γενικά θέλαμε να δοκιμάσουμε πολλά διαφορετικά πράγματα, γιατί δεν ήθελα να ακουγόμαστε απλά σαν μία “New Wave Of British Heavy Metal” μπάντα, ή σαν μία μπάντα-αντιγραφή των Iron Maiden. Λατρεύω το “Over The Top”, λατρεύω το “High Speed GTO” και πιστεύω πως υπάρχουν πολλά καλά κομμάτια εκεί μέσα. Θέλω όμως να επεκτείνω αυτά που μπορεί να κάνει η μπάντα μουσικά. Αυτό το κάναμε στο “Starchild”, στο “Fall Of Atlantis” και στα 3 τελευταία τραγούδια. Δίνει την ικανότητα στη μπάντα να βρει το δικό της ήχο και αυτό είναι ένα βήμα μπροστά στην όλη υπόθεση. Πολλές γνωστά συγκροτήματα που ακούω ακόμα και εγώ, όπως οι Rush, στις πρώτες τους μέρες προσπαθούσαν να βρουν το δικό τους ήχο. Και νομίζω πως αυτό ακριβώς κάνουμε και εμείς. Είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό το album, γιατί πιστεύω πως επεκτείνει πιο πολύ τον ήχο μας και αυτό είναι πολύ καλό. Μας επιτρέπει να πειραματιζόμαστε, ενώ ο Jake Dreyer στις κιθάρες προσθέτει μερικά στοιχεία και είμαι πολύ ενθουσιασμένος με αυτό. Ελπίζω να τον συμπεριλάβουμε στη δημιουργική διαδικασία ώστε να μεγαλώσει και να βελτιώσει τον ήχο της μπάντας. Έπαιξα όλες τις κιθάρες στο δίσκο, αλλά παρόλα αυτά δε μπόρεσα να αιχμαλωτίσω το σωστό συναίσθημα. Το ίδιο έκανα και σε 3 κομμάτια του “Over The Top”. Ήθελα κάποιον που να έχει περισσότερη ικανότητα, δυναμισμό και ταλέντο. Κατά τη διάρκεια της δημιουργίας αυτού του album άλλαζε συνεχώς το line-up και πέρναγα δύσκολες στιγμές, αφού ο κιθαρίστας μας δε μπόρεσε να γυρίσει από την Ουαλία. Οπότε η ολοκλήρωση του δίσκου ήταν για μένα κάτι σαν προσωπική νίκη. Είναι το μωρό μου! Ελπίζω το γεγονός αυτό να μας ανοίξει περισσότερες πόρτες. Οι οπαδοί ακόμα γουστάρουν το “Over The Top”. Τα πιο πολλά στο album είναι δικά μου κομμάτια. Απλά μου έχει επιτραπεί να έχω περισσότερες επιρροές.
Πού έλαβαν μέρος οι ηχογραφήσεις;
J.L.: Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Phoenix της Arizona με το Ralph Patlan, τον παραγωγό που είχα δουλέψει στο “Over The Top”, ο οποίος είχε κάνει τη μίξη στο “High Speed GTO”. Είχε δουλέψει πολύ με το Michael Schenker των U.F.O., με τους Megadeth και με τα παιδιά στους Korn. Είναι πάρα πολύ καλός. Δουλεύουμε πολύ καλά μαζί του και έχουμε πολύ καλή χημεία. Έμαθα όλα αυτά που ήθελα να μάθω, ενώ έκανε και αυτός τις δικές του προτάσεις. Όταν άκουγε τα κομμάτια, μου έλεγε “ας δοκιμάσουμε αυτό” ή “δοκίμασε αυτή τη μελωδία”. Κάνει όλα αυτά που κάνει ένας καλός παραγωγός. Το ότι δουλέψαμε μαζί του, πιστεύω πως έκανε το album να ακουστεί καλύτερο. Τα πηγαίνουμε πάρα πολύ καλά και ελπίζουμε να συνεχίσουμε έτσι.
Έχετε κάποια πρώτα σχόλια από τον τύπο; Τί έχουν πει για το νέο album;
J.L.: Ξέρεις, πάντα δεχόμαστε πολύ ενθουσιώδεις αντιδράσεις. Αλλά νομίζω πως πολλές μεγάλες μπάντες δέχονται τέτοιες αντιδράσεις. Μπορεί στην αρχή να είναι θετικές, ένθερμες και μετά να γίνουν μέτριες ή πιο σκληρές. Ο κόσμος συνήθως υιοθετεί το σκεπτικό “Love ’em or hate ’em”. Αυτό το album νομίζω πως έχει δεχτεί περισσότερες θετικές γνώμες απ’ ότι το “Over The Top”, αφού το προηγούμενο υπήρχαν άτομα που το αγάπησαν, αλλά και που το μίσησαν. Ακόμα και άτομα που δεν τους άρεσε το album, του έβαλαν έστω ένα 6/10, οπότε αυτό είναι καλό. Τουλάχιστον δεν είναι παθιασμένοι.
Εγώ πάντως να ξέρεις πως έβαλα 8,5/10.
J.L.: Αλήθεια; Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ! Το εκτιμάμε αφάνταστα! Είχε τύχει να συναντήσω έναν τύπο που μας έχει βαθμολογήσει με 5 ή 4 αστέρια και είχε πει “Hey, αυτό δεν μου αρέσει τόσο γιατί δεν είναι σαν το Over The Top”. Μετά ήρθε ένας τύπος από το Metal Hammer. Δε θυμάμαι το όνομά του αυτή τη στιγμή, αλλά μου άρεσε η κριτική του γιατί ήταν ειλικρινής. Μας είπε πως ήταν καλό που βγάλαμε αυτό το album γιατί μας επιτρέπει να εξελίξουμε τον ήχο μας χωρίς να ακουγόμαστε σαν μπάντα διασκευών όπως στο προηγούμενο. Δε σκόπευα να κυκλοφορήσω ένα “Over The Top Pt. 2”. Αυτό το album είχε ένα συγκεκριμένο θέμα γύρω από την ιδέα ενός αιώνιου 14χρονου. Ήθελα να δείξω πως το heavy metal με έκανε να νιώθω σαν έφηβος. Ακόμα και οι στίχοι ήταν επίτηδες “cheesy”. Είναι ο τρόπος που νιώθεις στα 13-14 σου όταν ανακαλύπτεις τέτοιες μπάντες για πρώτη φορά. Αυτό το συναίσθημα είχε βγει πολύ σωστά στο “Over The Top”. Τώρα το είδα πιο σοβαρά. Το “Flying Tigers” ήταν ένα πιο σοβαρό βήμα για μένα.
Αισίως έχετε φτάσει στο τέταρτο album. Αυτό πάει να πει πως ήρθε η στιγμή να ακούσουμε τους “αληθινούς” White Wizzard;
J.L.: Πιστεύω πως ναι.
Jake Dreyer: Ναι, σίγουρα! Βλέπω ότι πλέον ακουγόμαστε σαν White Wizzard. Όλοι είχαν τη συμμετοχή τους στις συνθέσεις του δίσκου. Ο Jon ανέλαβε τα πάντα στο γράψιμο και βοήθησε στο να αναπτυχθεί το σωστό στυλ που χρειάζεται, ενώ και ο Giovanni στα drums έχει κάνει καταπληκτική δουλειά. Έχω ακούσει το “Over The Top” και πιστεύω πως είναι ένας πολύ καλός δίσκος με πολύ καλά κομμάτια, αλλά το νέο album είναι πιο ώριμο στον τρόπο που έχει γραφτεί.
J.L.: Σωστά. Και συνεχίζουμε να ωριμάζουμε καθώς προχωράμε μπροστά.
Φαίνεται καθαρά άλλωστε.Είναι πιο heavy από τον προκάτοχό του.
J.L.: Προσπαθώ να μη δίνω πολλή βάση στις κριτικές, γιατί στην τελική δεν πρέπει να σε νοιάζει τι σκέφτεται ο κόσμος. Δουλειά σου είναι να έχεις τη μπάντα σου, να κάνεις αυτό που σου αρέσει και να μην ανησυχείς τόσο για το τι θα πει ο κόσμος.
Προσωπικά πιστεύω πως πρώτα πρέπει να ικανοποιήσεις τον εαυτό σου. Αν στη συνέχεια κάνεις και τον κόσμο να σε συμπαθήσει, τότε πάει να πει ότι πέτυχες. Συμφωνείς;
J.L.: Ακριβώς! Πολύς κόσμος γράφει μουσική μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τους οπαδούς. Κοιτάνε μόνο τι είναι δημοφιλές. Δε γράφουν με πάθος όπως εγώ. Είναι όπως είχε πει κάποτε ο James Hetfield: “Έίμαστε μόνο fans που γράφουν μουσική. Θα μπορούσατε να είστε και εσείς”. Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Όταν ήμουν έφηβος, μπήκαν στη ζωή μου οι Rush και οι Iron Maiden. Λάτρεψα πολύ τη μουσική τους. Μου αρέσουν πολλές μορφές μουσικής. Τόσο παλιά όσο και καινούργια. Όταν είμαι σπίτι μου ακούω πολλά διαφορετικά πράγματα. Η συλλογή μου από βινύλια έχει μεγάλη ποικιλία. Αλλά όταν είμαι εκτός, γουστάρω να παίζω αυτή τη μουσική. Κάθε βράδυ που ανεβαίνω στη σκηνή, παίζω αυτό που θέλω εγώ. Ποτέ δε με ενδιέφερε αν ήμουν μπασίστας σε κάποια άλλη μπάντα παίζοντας μουσική που δεν ήθελα. Πάντα το μόνο που ήθελα ήταν να είμαι σε περιοδεία. ΟΚ, το να γνωρίζεις κορίτσια είναι ωραίο, αλλά το να παίζεις αυτό που θέλεις είναι το σημαντικότερο.
J.D.: Πιστεύω πως είναι αυτό που είπε και ο Jon προηγουμένως. Ένας σωστός καλλιτέχνης φτιάχνει τη δικιά του μουσική όπως ακριβώς θέλει αυτός, χωρίς να δίνει σημασία στους fans ή τα περιοδικά. Πρέπει να σκέφτεσαι “αυτό είναι το album που θέλω να κάνω”, “αυτό είναι το στυλ που θέλω να ακολουθήσω”. Αυτό πιστεύω είναι που θα νιώσουν περισσότερο οι ακροατές. Δεν υπάρχουν ψέματα σε αυτό που κάνουμε.
J.L.: Είναι το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Αυτά είναι τα standards που έχουμε. Στοχεύουμε σε ένα μεγαλύτερο πυρήνα οπαδών με το να ακουστούμε περισσότερο, όπως άλλωστε και κάθε άλλη μπάντα. Σε συνεντεύξεις από μπάντες όπως οι Iced Earth, πάντα αναφέρεται η αγάπη των οπαδών για τη μουσική τους, έτσι δεν είναι; Σίγουρα έχουμε φτιάξει ένα δικό μας αριθμό οπαδών. Νιώθουμε πολύ πάθος από τους οπαδούς μας και αυτό είναι ένα πολύ ωραίο συναίσθημα.
Αυτό είναι το δεύτερό σας album με την Earache Records. Πώς είναι οι σχέσεις σας με αυτή την εταιρεία;
J.L.: Ξέρεις, οι δισκογραφικές εταιρείες έχουν και πλεονεκτήματα, αλλά και μειονεκτήματα. Κάθε μουσικός θα σου το πει αυτό. Πιστεύω πως βοηθάνε στο να βγάλεις τη μουσική σου προς τα έξω. Ο Jon Schaffer διαχειρίζεται τους Iced Earth τόσο καιρό. Θαυμάζω το πάθος του και έχω μάθει πάρα πολλά παρακολουθώντας τον. Δουλεύει πολύ σκληρά για να κάνει τη δουλειά του σωστά. Και εγώ όμως έχω μακροχρόνια σχέδια, και η Earache είναι μία πολύ καλή λύση για μας, καθώς βγάζει τη μουσική μας παραέξω, κάνοντάς αυτό που χρειαζόμαστε. Φυσικά όμως δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου λεφτά. Η Earache, όπως και πολλές άλλες εταιρείες, περνάνε δύσκολες στιγμές και δεν έχουν διάθεση να ξοδεύουν λεφτά. Οπότε κατά κάποιο τρόπο είσαι λίγο μόνος σου στην όλη ιστορία. Αλλά έχω μάθει πάρα πολλά τα τελευταία 2 χρόνια. Γενικά όμως, οι δισκογραφικές συζητάνε πάντα με πιο επιτυχημένους μουσικούς από μένα. Προσπαθώ να κάνω όσα περισσότερα μπορώ μόνος μου και ελπίζω να συνεχίσω έτσι. Ξέρω ότι δεν πλουτίζεις με αυτό τον τρόπο, αλλά θα μου άρεσε να έχουν περάσει 20 χρόνια και να εξακολουθώ να γράφω τη μουσική που αγαπάω. Όπως ακριβώς και ο Jon. Ο Jon έχει τους Iced Earth εδώ και 20 χρόνια, έχει γνωρίσει πολύ επιτυχία με αυτούς, διαχειρίζεται τέλεια τη δημοτικότητά του, κάνει σπουδαία δουλειά και τα πηγαίνει καλά με όποια μπάντα συνεργαστεί. Αν μπορέσουμε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο σε μερικά χρόνια, θα είμαι τρισευτυχισμένος. Απλά βγαίνουν έξω, παίζουν τη μουσική που γουστάρουν και έχουν πολλούς θερμούς οπαδούς. Αυτό είναι πολύ σπουδαίο.
Μάθαμε από αυτούς τους οπαδούς, όμως, πως κάνατε ένα καταπληκτικό show.
J.L.: Σου ορκίζομαι, έχω πάει σε όλο τον κόσμο. Είστε το πιο παθιασμένο κοινό που έχω συναντήσει!
J.D.: Η χθεσινή νύχτα ίσως ήταν η μοναδική που το κοινό δεν έδωσε σημασία μόνο στους Iced Earth. Οι αντιδράσεις του κοινού είχαν πολύ πάθος και έκαναν τη μπάντα να έχει το ίδιο πάθος. Έζησαν κάθε στιγμή της εμφάνισής μας.
J.L.: Αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση ήταν πως ήξεραν με τι μπάντα είχαν να κάνουν. Δεν ήταν απροετοίμαστοι. Το θαύμασα αυτό, όπως θαύμασα και το πάθος τους. Μερικές φορές δε νιώθεις καλά πριν από ένα live. Νιώθεις κουρασμένος, είσαι σκατά και υπάρχουν φορές που θα ήθελες να πας στο σπίτι σου. Αλλά όταν είσαι μπροστά από ένα τέτοιο κοινό, όλα αυτά σου φεύγουν. Έχεις αρκετή ενέργεια για να αντέξεις μέχρι και την επόμενη εβδομάδα.
J.D.: Γενικά, υπήρχαν βραδιές σε αυτή την περιοδεία που μας απογοήτευσαν, αλλά υπήρχαν και κάποιες άλλες, σαν τη χθεσινή, οι οποίες μας έφτιαξαν τόσο πολύ την ψυχολογία, που μπορούσαμε το επόμενο πρωί να ξυπνήσουμε και να βγούμε μέσα στο κρύο για να τρέξουμε από τη χαρά μας! Χαχαχαχα!!! Υπήρξαν πολλές αλλαγές στη διάθεσή μας. Αυτό όμως δεν είναι και η βασική ιδέα μίας μπάντας που κάνει τη ζωή της τόσο συναρπαστική;
J.L.: Έχουμε να κάνουμε με κάτι που μας δίνει 2 τρόπους ζωής. Μπορείς να ζεις αυτή τη ζωή με συνεχείς αυξομειώσεις, ή να επιλέξεις μία σταθερή πορεία. Εγώ επιλέγω το πρώτο. Και αυτός είναι ο λόγος που αγαπώ τη ζωή μου. Αυτό είναι που την κάνει τόσο συναρπαστική. Δε θέλω να κάθομαι σε ένα καναπέ όλη μου τη ζωή περιμένοντας τα καλά να έρθουν. Δε θέλω να γίνω ένας τέτοιος τύπος.
Ο σκελετός που φοράει το κράνος με τα κέρατα και που κοσμεί το εξώφυλλο του “Flying Tigers” είναι πολύ πιασάρικο. Τον χρησιμοποιήσατε και στο “Over The Top”. Σκοπεύετε να τον μετατρέψετε σε κάποιου είδους μασκότ, όπως έχουν κάνει π.χ. οι Iron Maiden;
J.L.: Το σκέφτομαι συνέχεια αυτό, γιατί δε θέλω να αντιγράφουμε τους Iron Maiden σε κανένα τομέα, αν και έχουμε πολλές επιρροές, ειδικά στα πρώτα τραγούδια που βγάλαμε.
Θέλω να πω πως πολλές μπάντες έχουν ένα σήμα-κατατεθέν. Πιστεύω πως ξέρεις τι εννοώ.
J.L.: Ναι. Η αλήθεια είναι πως είναι μεγάλη μας τιμή που συνεργαζόμαστε με το Derek Riggs, καθώς είναι υπεύθυνος για το σχέδιο (σ.σ. έτσι εξηγείται!) κατά ένα μέρος. Όταν ξεκίνησα τη μπάντα, είχα μερικά λεφτά στην άκρη και σκεφτόμουνα πως θα μπορούσα να τα ξοδέψω ώστε να πιάσουν τόπο. Και σκέφτηκα ότι το merchandise ήταν ο καλύτερος τρόπος. Μεγάλες μπάντες που ξέρουμε όπως KISS, Iron Maiden, Metallica και πολλές άλλες, έχουν πολύ καλό merchandise. Είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι σε αυτό που θέλεις να κάνεις. Σε βοηθάει να πουλήσεις περισσότερο και σου δίνει μεγαλύτερη αναγνώριση. Πολλά συγκροτήματα πουλάνε κυρίως λόγω των Τ-shirts και των εξώφυλλών τους, σωστά; Όταν κατέληξα στο Derek Riggs έψαξα παντού για να τον βρω, και όταν τον βρήκα ξεκινήσαμε να διαπραγματευόμαστε την τιμή. Του είπα το κύριο concept, αυτό που ζητούσαμε. Το original σχέδιο του Derek Riggs βρίσκεται στο εσωτερικό του “High Speed GTO” EP. Η ιδέα του κράνους με τα κέρατα δε ζητήθηκε από μένα. Είχε εξ’ αρχής την ιδέα ενός τύπου ο οποίος θα φόραγε ένα κράνος και που θα αναφερόταν σε αυτόν ως μάγο. Το να προσθέσει κέρατα προέκυψε αργότερα. Μία πρώτη εικόνα δώσαμε και στο πρώτο μας videoclip για το EP. Στην αρχή σκεφτόμασταν απλά να βάλουμε στο εξώφυλλο μία ιπτάμενη τίγρη ώστε να ξεφύγουμε από αυτή την υπόθεση με τη μασκότ, αλλά συνειδητοποίησα ότι θα ήταν πολύ αστείο, οπότε καταλήξαμε σε αυτό. Στο τέλος, κατάλαβα ότι είναι αναπόφευκτο και πιστεύω πως θα παραμείνει.
Κάτι που ήθελα να ρωτήσω από πριν. Πώς θα χαρακτήριζες το παίξιμό σου;
J.L.: Θα έλεγα πως το στυλ μου στο μπάσο είναι κάπως μελωδικό. Πολλοί ίσως και να πουν ότι αντιγράφουμε τους Maiden επειδή το μπάσο ακούγεται πιο μπροστά. Αλλά όπως σου είπα και πριν, γράφω αυτά που γράφω. Προσπαθώ συνέχεια να μελετάω ώστε να αποκτήσουμε το δικό μας ήχο και να μην μοιάζουμε με κανέναν. Ξέρω όμως πως είναι πολύ δύσκολο να μην ακούγεσαι όπως κανένας άλλος. Οποιοδήποτε riff έχω σκεφτεί, το έχω κάνει από μόνος μου. Δεν το έχω αντιγράψει ποτέ. Ο κόσμος όμως πάντα θα λέει “ακούγεστε σαν αυτόν”, “ακούγεστε σαν τον άλλο”. Δε μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό. Δες όλες αυτές τις μεγάλες μπάντες. Δες τους Rush, δες τους Led Zeppelin, ακόμα και τους Rolling Stones. Όλοι αυτοί είχαν επηρεαστεί από πρώιμα blues κομμάτια. Μέχρι και οι Iron Maiden στα πρώτα τους albums είχαν punk επιρροές. Οι μπάντες αυτές είχαν καλά, δυνατά τραγούδια, που τους έδινε τη δυνατότητα να μείνουν στο προσκήνιο για όσο αυτοί το επιλέξουν. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Το γράψιμο των τραγουδιών. Οι Iced Earth έχουν π.χ. το “Dante’s Inferno” και το “Damien”, 2 πολύ δυνατά κομμάτια. Αν δεν είχαν καλογραμμένα κομμάτια, δε θα ερχόταν τόσος πολύς κόσμος να τους δει.
Πώς πάει η περιοδεία μέχρι στιγμής;
J.L.: Πολύ καλά. Ο κόσμος ήταν πολύ καλός με μας. Ό,τι και να πω για το Jon θα είναι λίγο. Είναι πολύ καλός επαγγελματίας, σε βοηθάει να παραμένεις συγκεντρωμένος και μας μαθαίνει τα βασικά πράγματα. Οι Iced Earth μας έχουν αποδεχτεί και μας υποστηρίζουν από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε. Έχουμε συνεργαστεί με πολλές μπάντες, αλλά ελάχιστοι μας σέβονται όπως αυτοί. Νομίζω πως ο Jon είναι τόσο καλός όσο μου έχουν πει. Είναι σοφός, έξυπνος και προσγειωμένος. Ασκεί τέτοια επιρροή που δε συναντάς συχνά. Μου έχει ανοίξει τα μάτια σχετικά με πολλά πράγματα και ταυτόχρονα με γεμίζει εμπειρία. Είναι κατά κάποιο τρόπο ένας “White Wizzard”, με τόση σοφία που διαθέτει. Χαχαχα! Είναι ό,τι καλύτερο για νέες μπάντες σαν εμάς. Προσπαθούμε όμως να τα καταφέρουμε και μόνοι μας. Είναι μία πρόκληση, αλλά στο τέλος ανταμείβεσαι. Δε μπορείς να αγοράσεις μία τέτοια εμπειρία. Και το να περιοδεύεις με μία μπάντα όπως οι Iced Earth, είναι μία φαινομενική εμπειρία για μας.
J.D.: Όπως είπα και πριν, το show ήταν υπέροχο. Το κοινό είναι δίπλα μας σε κάθε εμφάνιση και αυτό είναι πολύ καλό. Όλοι έχουν δώσει τον καλύτερο τους εαυτό για να γίνει κάτι τέτοιο. Και μέχρι τώρα, λειτουργεί πολύ καλά. Εμείς, οι Iced Earth, ακόμα και το προσωπικό που δουλεύει για μας πίσω από τη σκηνή, προσπαθούμε κάθε βράδυ να δώσουμε το καλύτερο δυνατό show. Άσε που επιτέλους καταφέραμε να επισκεφθούμε την Ακρόπολη! Χαχαχα! Ξέρω ότι για σας είναι κάτι συνηθισμένο, αλλά για μας ήταν εμπειρία!
Τι να περιμένουμε από εσάς απόψε;
J.L.: Τι να περιμένετε από μας απόψε, ε; Χμμμ…Νομίζω πως θα παίξουμε ότι παίξαμε και χθες, μόνο που θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε καλύτερα.
J.D.: Όποιος δεν ήρθε χθες, καλύτερα να έρθει σήμερα. Χθες δεν ξέραμε τι να περιμένουμε από το κοινό, αφού δεν είχαμε ξαναπαίξει ποτέ εδώ. Το χθεσινό show ήταν απίστευτο. Σήμερα θα είναι ακόμα καλύτερο και ελπίζουμε να το απολαύσετε.
Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι η γνώμη σας σχετικά με το downloading; Πιστεύετε πως είναι πρόβλημα, ειδικά για νέες μπάντες όπως εσείς;
J.L.: Σίγουρα είναι πρόβλημα. Γενικά πιστεύω ότι η μουσική περνάει δύσκολες στιγμές αυτό τον καιρό. Το θέμα με το download είναι κάτι που θέλει πάρα πολύ συζήτηση. Μπορείς να κάτσεις και να τσακώνεσαι όλη μέρα με κάποιον για το ποιος έχει δίκιο, ακούγοντας χιλιάδες επιχειρήματα και από τις 2 μεριές. Χωρίς αμφιβολία, οι μπάντες πρέπει να βγάζουν κέρδος. Επίσης, πιστεύω πως η οικονομία είναι σκατά. Οπότε αυτόματα, τα πράγματα χωρίζονται από μία κάθετη γραμμή. Δε γνωρίζω σε πόσο μεγάλο ή μικρό βαθμό βλάπτει μία μπάντα, σίγουρα όμως βλάπτει τον καλλιτέχνη. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να προσπαθείς να κάνεις κάποιον, που μόλις έχασε τη δουλειά του και με το ζόρι συντηρεί την οικογένειά του, να αγοράσει τη μουσική σου. Σε αυτή την περίπτωση, ναι! Μπορείς να πεις: “Άντε γαμήσου! Δεν αγοράζω το CD σου! Προτιμώ να το κατεβάσω!”. Αν όμως έχεις λεφτά και μπορείς να τα διαθέσεις, τότε cool. Το Internet άλλαξε πολλά. Το Internet όμως έφερε και πολλές “κατάρες”. Οι διάφορες σελίδες για download λειτουργούν αρνητικά για τις μπάντες. Είναι αναπόφευκτο. Προσωπικά, θα προτιμούσα οι ακροατές να μας μάθουν από τη δουλειά μας, παρά από το Internet.
Λοιπόν παιδιά, αυτό ήταν! Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε πάρα πολύ για αυτή τη συνέντευξη! Ευχόμαστε να σας ξαναδούμε σύντομα από τα μέρη μας! Θα θέλατε να δώσετε κάποιο μήνυμα στους αναγνώστες και τους Έλληνες οπαδούς σας;
J.L.: Βέβαια! Διαδώστε τα νέα σε όλους τους φίλους σας για μας! Άμα ακούσετε περισσότερο τη μπάντα μας, ίσως μπορέσουμε να έρθουμε του χρόνου σαν headliners! Εκτιμώ πάρα πολύ το ελληνικό κοινό και το πάθος τους. Αυτό δε θα το ξεχάσω ποτέ. Οι μέρες που διανύουν αυτοί οι άνθρωποι είναι δύσκολες, αλλά νομίζω ότι οι Έλληνες fans παραμένουν αγνοί και πολύ αληθινοί. Αυτό είναι που αναγνωρίζω πάντα σε μία περιοχή είναι αυτό που με κάνει να εκτιμώ τον κόσμο της. Και αυτό είναι που μετράει. Ίσως να μην είναι και ο καλύτερος χώρος για να παίξεις, αλλά είναι γεμάτος καλές ψυχές. Χθες το βράδυ γνώρισα ένα σωρό υπέροχους ανθρώπους. Είναι όλοι πολύ καλοί μαζί μας και σε κοιτούν στα μάτια. Δεν το βλέπεις αυτό παντού. Όπως και να πηγαίνουν τα πράγματα εδώ, οικονομικά ή ό,τιδήποτε άλλο, ο κόσμος αυτός έχει περηφάνια. Αυτό λειτουργεί θετικά και για μας τους μουσικούς, καθώς μας κάνει να θέλουμε να έρθουμε και να ξαναπαίξουμε. Θέλουμε να δυναμώσουμε αυτή τη σχέση.
J.D.: Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ, παιδιά. Είτε είμαστε πάνω στη σκηνή, είτε έξω στους δρόμους, είμαστε χαρούμενοι που έχουμε δεχτεί τόση πολύ υποστήριξη. Είστε καταπληκτικοί!
Χάρης Μπελαδάκης
http://www.facebook.com/WhiteWizzard?sk=wall
Band
Jon Leon – μπάσο
Michael Gremio – φωνητικά
Jake Dreyer – κιθάρες
Giovanni Durst – τύμπανα
CJ Cussell – κιθάρες
Discography
White Wizzard EP, 2008
High Speed GTO EP, 2009
Over The Top, 2010
Flying Tigers, 2011
