Μετά λοιπόν από 5 χρόνια, και την κυκλοφορία του πολύ καλού “No Turning Back”, οι Innerwish επιστρέφουν με το πέμπτο, ομότιτλο άλμπουμ τους, με ανανεωμένη σύνθεση που περιλαμβάνει τον Γιώργο Εικοσιπεντάκη στα φωνητικά και το Φραγκίσκο Σαμοϊλη στα τύμπανα. Μένει να δούμε το τελικό αποτέλεσμα! Παρακάτω ακολουθεί το tracklist και η πρώτη άποψη για τα κομμάτια του δίσκου
Tracklist:
- Roll The Dice: Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο περιμέναμε να ακούσουμε, ένα mid-tempo κομμάτι με τις γνωστές Innerwish κιθάρες και με ένα πολύ ωραίο refrain (στα refrain θα αναφερθώ αρκετά!), που σου μένει ως η χαρακτηριστικότερη στιγμή του κομματιού, από αυτά που η μπάντα μας είχε καλομάθει στο παρελθόν. Εδώ παίρνουμε και μια γεύση από τα εκπληκτικά καινούρια φωνητικά.
- Βroken: Στο ίδιο mood και το συγκεκριμένο έντονο κομμάτι, το riff του οποίου μου θύμισε κατευθείαν το “Inner Strength”. Πολύ όμορφο couple και το ίδιο ισχύει και για το refrain: Κλασικό Innerwish refrain. Στο τέλος ήθελα να συνεχίσω να τραγουδάω τους στίχους. Ωραία ατμόσφαιρα που κτίζει το background που κλείνει ιδανικά το κομμάτι. Σε αυτό φυσικά βοήθησε και η πολύ καλή παραγωγή. Από τα τραγούδια που θα αφήσουν πολύ καλή εντύπωση και θα ακουστούν αρκετά.
- Μodern Babylon: Εδώ παρατηρούμε λίγο περισσότερο τις φωνητικές ικανότητες του καινούριου τραγουδιστή. Λίγο μονότονο μου φάνηκε το τραγούδι, αλλά με ωραίο γκρουβάρισμα στη μέση του και με την εισαγωγή του μπάσου στην αρχή. Σε βάζει περισσότερο στο κλίμα του δίσκου και αυτό το πετυχαίνουν πιο πολύ τα φωνητικά.
- Μachines Of Fear: Ένα γενικά πιο απλό κομμάτι, που δημιουργεί όμως περισσότερη ατμόσφαιρα. Μου θύμισε κάπως Kamelot, κυρίως στο refrain που και αυτό θα μείνει στον ακροατή. Πιο ευαίσθητο κομμάτι θα έλεγα. Η σπουδαία παραγωγή φαίνεται και εδώ, η οποία δίνει άλλο τόνο στο άλμπουμ.
- Νeedless In My Mind: Στην αρχή φάνηκε για μπαλάντα, αλλά διαψεύστηκα καθώς αμέσως στο πρώτο λεπτό ανεβαίνουν οι ταχύτητες. Υπάρχει ένα στίγμα από το παρελθόν εδώ, και μια από τις μπάντες που θύμισε, είναι οι Annihilator, κατά κύριο λόγο στην αρχή. Από εκεί και πέρα πολλές αλλαγές δεν υπάρχουν, αλλά γενικά έχει γίνει καταπληκτική δουλειά με τα φωνητικά, που κυρίως εδώ έχουν ηγετικό ρόλο και με οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι είναι από τα μεγάλα κομμάτια του δίσκου! Απλά, στα μέχρι τώρα κομμάτια μου φάνηκε ότι τα σόλα μπαίνουν γενικά στο ίδιο σημείο, κάνοντάς τα «αναμενόμενα». Εδώ πάντως το σόλο οδηγεί σε ένα υπέροχο κλείσιμο.
- Μy World On Fire: Άλλο ένα straightforward κομμάτι, νοσταλγικό κάπως, αλλά και με εκείνο το μελαγχολικό feeling των Innerwish (“I set my world on fire for all the dreams I left undone”). Kαι εδώ μπαίνει το σόλο που περιμέναμε. Γενικά πολύ ωραίες ιδέες και με κλασικά power metal riff.
- Rain Of A Thousan Years: Κατευθείαν διακρίνουμε ένα πιο επικό στοιχείο και αυτό φαίνεται και πιο μετά κατά τη διάρκεια του τραγουδιού. Απλό αλλά και εθιστικό bridge, όπως φυσικά και το refrain που απλά τα σπάει. Refrain από αυτά που έχουμε μάθει εδώ και πολλά χρόνια από το είδος. Σπουδαίες εναλλαγές ακουστικής και ηλεκτρικής κιθάρας (θύμισαν μέχρι και μπάσο), οι οποίες δημιούργησαν μια φοβερή και έντονη ατμόσφαιρα, για να μπουν ξανά τα δυναμικά riff και να γίνει χαμός! Θα έλεγα ότι είναι το πρώτο τραγούδι που βλέπουμε κάτι διαφορετικό από το δίσκο, αλλά και το δεύτερο γενικά πραγματικά μεγάλο κομμάτι, σαν στιγμή, του δίσκου! Κομματάρα. Ακόμα και το κλείσιμο είναι διαφορετικό. Στην αρχή ψαρώνεις με την ακουστική κιθάρα,νομίζοντας ότι το κομμάτι ολοκληρώνεται, ενώ μετά μπαίνουν ξανά τα φωνητικά με το refrain, για να κλείσει το τραγούδι ακόμα καλύτερα.
- Serenity: Ο δίσκος σιγά σιγά προχωράει και με αυτό εδώ καταλαβαίνουμε ότι ήδη μιλάμε για μια πολύ καλή κυκλοφορία, διαπιστώνοντας αυτό, σε όλα τα στοιχεία του κομματιού. Πάλι υπάρχουν εδώ τα σπουδαία φωνητικά για να το θυμίσουν αυτό. Κουραστικoί; Καθόλου.
- Sins of The Past: Ένα επίσης mid-tempo κομμάτι, με τα τύμπανα, κυρίως στην αρχή, να κρατάνε εκτός από το ρυθμό, γενικά όλο το κομμάτι και να το προχωράνε. Έχει κάποιες διαφορές με τα άλλα κομμάτια του δίσκου. Ηeavy power, αρκετά πιασάρικο κομμάτι. Δε νομίζω να υπήρχε κανένα πρόβλημα, αν αυτό ήταν, από τα πρώτα κομμάτια που θα έβγαιναν προς τα έξω. Σε αυτό συντελεί πάλι το καταπληκτικό refrain (άλλο ένα!).
- Τhrough My Eyes: Άλλο ένα καλοδουλεμένο κομμάτι και ταυτόχρονα μια μεγάλη στιγμή του δίσκου. Σίγουρα από τα καλύτερα. Μελαγχολικό και αυτό. Οι Innerwish όπως τους ξέρουμε, όπως τους περιμέναμε και όπως θέλαμε να είναι. Νομίζω δεν τίθεται θέμα πλέον για τις δυνατότητες του ανανεωμένου line-up! Απλά περιμένετε να το ακούσετε, το τραγούδι μπαίνει εύκολα στο top 3 του δίσκου. Από τα πιο ουσιαστικά και πιο όμορφα σόλο που υπάρχουν στο άλμπουμ, «κουμπώνει» τέλεια με όλα τα υπόλοιπα στοιχεία (και του τραγουδιού και του άλμπουμ).
- Zero Ground: Ένα μελωδικότερο τραγούδι γενικά. Κι εδώ ο τραγουδιστής Γιώργος μου θύμισε τους Kamelot και όχι μόνο (και λίγο από Brainstorm). “Searching For Zero Ground”. To σημειώνουμε φυσικά και αυτό και προχωράμε!
- Cross The Line: Εδώ έχουμε όντως την μπαλάντα του δίσκου (μετά από δυο διαψεύσεις σε προηγούμενα κομμάτια)! Κομμάτι που γράφτηκε για την απώλεια αγαπημένου προσώπου. Μου θύμισε αρκετά Michael Shenker (“Nightmare” τόσο στους στίχους όσο και στην κιθάρα!). Πιθανόν να χρειαζόταν μια τέτοια μπαλάντα στο δίσκο, ώστε να υπάρχει και αυτό το στοιχείο και να τον «σπάσει» λίγο, κάνοντας ένα διάλειμμα. Ίσως επίσης χρειαζόταν να βρίσκεται πιο πριν στο άλμπουμ και όχι προτελευταίο, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει.
- Τame The Seven Seas: Μπαίνει με έντονα πλήκτρα που θύμισαν αρκετά Nightwish. Moυσικά μοιάζει με τα επικά στοιχεία που είχε το “Rain of a Thousan Years”, με περισσότερες ενορχηστρώσεις. Επικό και αυτό, κάτι που φαίνεται και από τον επικό του τίτλο. Εκτός από τους υπέροχους στίχους και τα εθιστικά περάσματα, το στοιχείο που εκτοξεύει το κομμάτι είναι οι χορωδίες, οι οποίες δυσκόλεψαν αρκετά την μπάντα στην πάρα πολύ καλή παραγωγή, σε συνδυασμό με τα επικά (και) γυναικεία backing vocals. Ιδανικότερο κλείσιμο δε θα μπορούσε να υπάρξει στο δίσκο με αυτό. Συγκλονιστικό!
Από την πρώτη ακρόαση και σαν πρώτη άποψη, το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Οι Innerwish στο πρόσωπο του τραγουδιστή, Γιώργου Εικοσιπεντάκη, βρίσκουν τον τραγουδιστή που ήθελαν, ταιριάζοντας φυσικά στο στυλ των φωνητικών που υπήρχαν και παλαιότερα. Ένας χαρισματικός τραγουδιστής, που εκτός από όλα τα παραπάνω, αντικαθιστά επάξια τον πολύ καλο προηγούμενο τραγουδιστή Μπάμπη Αλεξανδρόπουλο και ανεβάζει ένα επίπεδο παραπάνω την μπάντα. Σε αυτό συμβάλει επίσης και η συνθετική αλλά και παραγωγική βοήθεια του Φραγκίσκου Σαμοϊλη, ντραμερ της μπάντας. Το ίδιο ισχύει επίσης για την παραγωγή του δίσκου γενικότερα, όπως και για τη μίξη.
Μπορεί τα ντραμς να μου φάνηκαν λίγο πιο χαμηλά, αλλά αυτό αφορά πιο πολύ τα προσωπικά ακούσματα και τις προτιμήσεις του καθένα. Φυσικά και απαντώνται καταφατικά τα ερωτήματα που είχαμε πολλοί, για το αν ο καινούριος τραγουδιστής είναι το ίδιο καλός, κατά πόσο μπορεί να ερμηνεύσει τα τραγούδια των Innerwish κλπ. Κάποιοι δε το περιμένανε, αλλά δούλεψε, τα κατάφερε τέλεια και πραγματικά δε νομίζω ότι θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο αποτέλεσμα από αυτό στα φωνητικά! Όλα αυτά τα είπαμε και παραπάνω. Εντυπωσιακές στιγμές με ρεφραινάρες – που φυσικά μένουν στον ακροατή – σχεδόν σε όλα τα κομμάτια και με τα “Needless in My Mind”, “Rain Of a Thousand Years”, “Through My Eyes” και “Tame the Seven Seas” να είναι ελάχιστα πιο ψηλά και να ξεχωρίζουν λίγο περισσότερο. Πιστεύω θα είναι αρκετά δύσκολη η επιλογή για video clip, lyric video, όπως επίσης και η επιλογή για το ποια κομμάτια θα παίξουν live! Αναμένουμε για τον καινούριο δίσκο και την ημερομηνία κυκλοφορίας του!
Κείμενο: Πέτρος Μυστικός
