Τον αγαπητό Jorn Lande υποθέτω τον γνωρίζετε όλοι, όσο για τον Dio, δεν το συζητώ καν! Δεν χρειάζονται λοιπόν συστάσεις εδώ, ούτε και περαιτέρω περιγραφές. Αυτό που απορώ ακόμα είναι το κατά πόσο είναι αγνές οι προθέσεις του Jorn για αυτό το album/φόρο τιμής στην μνήμη αυτού του απίστευτου τραγουδιστή που με την φωνή του σημάδεψε με devilhorns την ψυχή κάθε ένα μεταλλά.
OK, ο Jorn έχει μία εξαιρετική φωνή και έχει καταφέρει να κάνει ένα όνομα στην σκηνή, οπότε πρακτικά δεν έχει ανάγκη να κάνει κάτι τέτοιο για να πουλήσει. Ο ίδιος μάλιστα δηλώνει ότι δεν είχε κανέναν σκοπό να εκμεταλλευτεί τον θάνατο του Dio, αλλά μόνο να αποδώσει έναν φόρο τιμής στον μέντορά του. Ισχύει; Ίσως, αλλά μόνο ο ίδιος το ξέρει πραγματικά.
Αρκετά με τους προλόγους και τους προβληματισμούς όμως και πάμε στο ακουστικό μέρος της υπόθεσης… Να πω πως το πρώτο κομμάτι του δίσκου, “Song For Ronnie James”, είναι το μόνο γραμμένο από τον Jorn. Είναι αρκετά συγκινητικό, αλλά κατά τα άλλα σαν κομμάτι δεν αξίζει ιδιαίτερα, πέρα από το θέμα του.
Από εκεί και πέρα έχουμε δώδεκα διασκευές σε κομμάτια του Dio, κυρίως από την εποχή των Dio και όλες είναι καλές, όπως ήταν και το αναμενόμενο βέβαια. Φαίνεται πως ο Jorn έχει μελετήσει πολύ και έχει πιάσει το “συναίσθημα”. Η φωνή του δένει ωραία με τις μελωδίες των τραγουδιών και δεν ξενίζει στα αυτιά. Δεν μπορώ να πω πως με εντυπωσίασε βέβαια, αλλά πρόκειται για έναν δίσκο που δεν θα σας απογοητεύσει σαν γενικό αποτέλεσμα.
Αν λοιπόν είστε διατεθειμένοι να ακούσετε διασκευές του Dio, σας το συνιστώ. Αν πάλι προτιμάτε τις αυθεντικές εκτελέσεις, καλώς, για να μην συγχυστείτε κιόλας! Δεν υπάρχει λόγος για συγκρίσεις… Dio ήταν μόνο ένας και όπως και να ‘χει, πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που δεν θα ξεχαστεί ποτέ.
7/10
Βίκυ Αθανασοπούλου
[email protected]
