Κάποια άλμπουμ σκάνε την κατάλληλη χρονική στιγμή μπορώ να πω. Για παράδειγμα το “Wounds” αν έπεφτε στα χέρια μου καλοκαίρι, “παίζει” να μην είχα καταφέρει να ακούσω παραπάνω από ένα κομμάτι με την λογική “κάνει πολύ ζέστη για τέτοια πράγματα”. Όμως ο μουντός καιρός των ημερών ήταν ότι πρέπει για αυτόν τον σκοτεινό δίσκο που έκατσε ό,τι πρέπει.
Οι King Apathy δεν είναι ένα νέο συγκρότημα. Ξεκίνησαν πίσω στο 2007 με το όνομα Thranenkind και κάτω από αυτόν τον τίτλο κυκλοφόρησαν δύο δουλειές, το “The Elk” το 2013 και το “King Apathy” το 2016. Η αλλαγή ονόματος από πλευράς συγκροτήματος ήταν μια τοποθέτηση τους σχετικά με τον μοντέρνο τρόπο ζωής. Τα μέλη του συγκροτήματος εξάλλου είναι ακτιβιστές εναντίον του Καπιταλισμού. Εγώ δεν θα εμβαθύνω σε αυτό αλλά στα τις μουσικής.
Έχοντας ακούσει και τις προηγούμενες δουλειές τους μπορώ να πω ότι το “Wounds” δεν παρουσιάζει κάποια έντονη μεταστροφή στον ήχο τους. το συγκρότημα ακροβατεί ανάμεσα στην σκοτεινή μελωδία και τα post ακούσματα που συχνά πυκνά εκδηλώνονται με την μορφή του black metal, αλλά και του punk, όπως αυτό παρουσιάζεται από σχήματα όπως οι Harakiri For The Sky. Αυτή η λεπτή ισορροπία επιτρέπει στις συνθέσεις να παραμένουν ενδιαφέρουσες αν και στην πραγματικότητα δεν είναι και ιδιαιτέρα πολύπλοκές. Αυτή η μινιμαλιστική προσέγγιση από πλευράς τους δημιουργεί ένα αρκετά σκοτεινό και μελαγχολικό τολμώ να πω αποτέλεσμα. Με μόνο τρείς από τις εννιά συνθέσεις να είναι κάπως χρονικά εκτεταμένες δεν έπιασα τον εαυτό μου να κουράζετε ούτε μια στιγμή.
Η παραγωγή δίνει τον απαραίτητο όγκο και αποφεύγει την όποια βαβούρα μπορεί να προκαλέσουν οι εξάψεις του συγκροτήματος ανά σημεία. Τροφή για σκέψη ο όλος δίσκος ο οποίος πραγματικά έδεσε πολύ ωραία με τον καιρό που επικρατούσε την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Δεν μπορώ να πω ότι το “Wounds” είναι ένας εύπεπτος δίσκος αλλά πιστεύω ότι αυτή ήταν και επιλογή του συγκροτήματος. Εν κατακλείδι ένας δυνατός δίσκος που προσωπικά με γέμισε σαν ακροατή.
8/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
