Τελικά το grunge για το λεγόμενο hair metal ήταν πολύ άτιμο πράγμα. Εν μια νυχτί ισοπέδωσε στην κυριολεξία μια μόδα που δεν έλεγε να τελειώσει. Δείγμα του πόσο καταστροφικό ήταν το grunge για τον ήχο αυτό είναι πως καμία από τις μπάντες-θηρία που μεγαλούργησαν την εποχή εκείνη (Europe, Bon Jovi, Def Leppard είναι οι πρώτοι που μου ήρθαν στο μυαλό) και συνεχίζουν με συνέπεια την δισκογραφική τους πορεία, δεν κατάφεραν σε καμία περίπτωση να ξεπεράσουν τα κατορθώματα των 80’s. Από τη λαίλαπα του grunge φυσικά δεν θα μπορούσαν να γλιτώσουν και οι σπουδαίοι για την εποχή εκείνη Kingdom Come του Lenny Wolf. Στο παρελθόν από τη μπάντα έχουν περάσει “φίρμες” όπως οι James Kottak (Scorpions, Kottak, ex-McAuley Schenker Group, ex-Montrose, ex-Warrant), Arjen Lucassen (Ayreon) και ο πολύ γνωστός μας Mark Cross (ex-Helloween, ex-Firewind, ex-Outloud, ex-Metalium). Οι Kingdom “Zeppelin” Come όπως τους αποκαλούσαν οι κακεντρεχείς fans, ξεκίνησαν με 2 αριστουργήματα και υπεράνω κριτικής albums που έγιναν αμέσως κλασικά, τα “Kingdom Come” του 1988 και “In your Face” του 1989. Τι να πρωτοθυμηθώ; Τους ασύλληπτους ύμνους όπως τα “Living out of Touch”, “Get it on”, “Twilight Cruiser”, “Stargazer”, “Do you like it”, “Shout it out” ή τα must για τους πιο ρομαντικούς “Loving You”, “What Love Can Be” και “Forever”; Ακόμα και τα μεταγενέστερα “Hands of Time”, “Bad Image” και “Twilight Cruise” είχαν φοβερές στιγμές και κρίνονται τουλάχιστον σαν αξιοπρεπή. Στο “Outlier” ο Γερμανός frontman των Kingdom Come και μοναδικό εναπομείναν μέλος από την “χρυσή εποχή”, θέλησε να φτιάξει ένα σταθερό σχήμα που θα έχει σαν έδρα την πατρίδα του. Έτσι μαζί του βρίσκουμε τους Eric Foester (κιθάρες), Frank Binke (μπάσο) και Nader Rahy (τύμπανα). Από το εξώφυλλο ένιωθα πως είχα να κάνω μ’ ένα solo project και όχι με album των Kingdom Come και κατά τη γνώμη μου ίσως να ήταν καλύτερο να μην είχε κυκλοφορήσει κάτω από αυτό το βαρύ όνομα. Ο ήχος του album απέχει έτη φωτός από αυτόν που καθιέρωσε τη μπάντα και το μοναδικό πράγμα που θυμίζει Kingdom Come είναι τα φωνητικά του Wolf ο οποίος πέρα από τις συνθέσεις υπογράφει και την παραγωγή. Το σύνολο του “Outlier” απαρτίζεται κυρίως από τραγούδια με πολύ άστοχους πειραματισμούς όπως αυτόν του σχεδόν disco “Rough Ride Rallye”, τραγούδια άχρωμα, άψυχα με άνευρες κιθάρες σ’ ένα υποτονικό γενικά κλίμα από μια μπάντα που έχει συνηθίσει να μας ανεβάζει τη διάθεση και όχι να μας ρίχνει στο σκοτάδι. Ξεχωρίζουν με διαφορά στήθους το single “God does not sing our song” (κυρίως για τα αξιόλογα φωνητικά του Wolf), το πιο δυνατό τραγούδι του album “The Trap is Alive” και το Zeppelin-ικό “Skip the Cover and Feel” που φέρνει κάτι από τη χαμένη αίγλη του παρελθόντος. Εν συγκρίσει με τα προηγούμενα “Magnified” και “Ain’t Cry for the Moon” είναι αρκετά κατώτερο, με τα πιο πίσω δεν μπαίνω καν στη διαδικασία σύγκρισης. Το θετικότερο από την όλη διαδικασία ήταν πως με έκανε να ξεσκονίσω τα πρώτα τους αριστουργήματα, να θυμηθώ τους Stone Fury (την μπάντα του Wolf πριν από τους Kingdom Come) και να την καταβρώ ξανά με τις αθάνατες 80-ίλες των Kingdom Come. Πότε θα κυκλοφορήσει το “Outlier” είπαμε;
4/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
