Οι Dimlight είναι πλέον αρκετά αναγνωρίσιμη μπάντα στην εγχώρια ελληνική σκηνή και ειδικότερα στο dark/death/gothic metal, έχοντας δύο δίσκους στην φαρέτρα τους. Με πολύ ενδιαφέρον δέχτηκα την πρόσκλησή τους για την προ-ακρόαση της τρίτης τους δισκογραφικής δουλειάς, με τίτλο “The Lost Chapters”, αφού εκτός από το ολοκαίνουργιο πρόσωπο της Εύας στα φωνητικά, που έχει τη δύσκολη δουλειά να αντικαταστήσει τη Sanna, ο δίσκος σηματοδοτείται και από την επιστροφή του Δαρείου στα πλήκτρα. Η προσωπική μου άποψη για τους προηγούμενους δίσκους των Dimlight είναι ότι το ντεμπούτο τους (“Obtenebration”) είναι ένα αξιοπρεπές gothic metal album αλλά το δεύτερό τους (“Psychosynthesis”) είναι κάπως απογοητευτικό, ειδικά στην πιο εμπορική χροιά που μπορεί κανείς να παρατηρήσει σε αυτό.
Τα παιδιά μας καλωσόρισαν στο Soundflake Recording Studios, μαζί με το Γιάννη που επιμελήθηκε τη μίξη και το mastering του δίσκου καθώς και με τον στιχουργό – για τις ανάγκες του δίσκου – Μάριο (σ.σ. ας με συγχωρέσουν τα παιδιά, δεν συγκράτησα επώνυμα). Μετά από τις απαραίτητες συστάσεις και διάφορες ιστορίες, η μπάντα μάς πληροφόρησε σχετικά με το δίσκο, ότι είναι ένα concept album, δηλαδή ότι αφηγείται μια ιστορία. Η όλη ιστορία που επιμελήθηκαν οι Dimlight μαζί με τον Μάριο, έχει να κάνει γύρω από την Αιγυπτιακή μυθολογία και τη θεά Hathor, μέσα από ένα σκοτεινό πρίσμα φαντασίας, που μόνο μια metal μπάντα θα μπορούσε να δημιουργήσει. Την ιστορία θα την ακολουθούμε στην track-by-track περιγραφή παρακάτω, όπως μας την περιέγραφαν οι Dimlight. Στο “The Lost Chapters” υπάρχουν και guests που ακούν στα ονόματα: Jean Baptiste (Αφηγητής, Randomwalk), Maya (Meden Agan), Μαρία Ρούτη (Kinetic) και Alfred Shtuni ενώ το artwork επιμελήθηκε ο Pierre-Alain D (το οποίο μπορείτε να δείτε παρακάτω).
Ας περιγράψουμε όμως τα κομμάτια ένα προς ένα:
“The Inception”
Είναι απλά μια ατμοσφαιρική εισαγωγή με αφήγηση που σε βάζει μέσα στην ιστορία.
“The Spawn Of Nemesis”
Το οποίο ξεκινάει με ένα πολύ δυνατό riff και καταλήγει σε ένα ευθύ κομμάτι που grooveάρει αρκετά, με τις δίκασες να παίζουν πρωταρχικό ρόλο. Η φωνή της Εύας μου ακούγεται πιο τραχιά και πιο rock από ότι θα περίμενα. Υπάρχουν κάποια θαμμένα oriental στοιχεία στο κομμάτι και αν θα μου έβαζαν το πιστόλι στον κρόταφο να πω τι μου θύμισε, θα έλεγα ότι είναι μια πολύ μακρινή death metal εκδοχή των παλιών Nightwish (βλέπε τα ξεσπάσματα του “Devil And The Deep Dark Ocean” από το “Oceanborn”). Με ένα συμπαθητικό ρεφρέν, αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι τα ορχηστρικά μέρη και τα πλήκτρα δεν είναι τόσο ψηλά στη μίξη. Το τραγούδι ουσιαστικά μιλάει για τον ερχομό της θεάς Hathor με σκοπό να τιμωρήσει τους αμαρτωλούς ανθρώπους στην Αίγυπτο.
“Shattered Idols”
Ξεκινά με ένα όμορφο οπερετικό και συμφωνικό intro ενώ κλιμακώνεται σε ένα groovy και πάλι μελωδικό death metal κομμάτι. Πολύ καλύτερο από το πρώτο, ενώ παρατηρώ και κάποιες Black metal κιθάρες να κάνουν την εμφάνισή τους δειλά. Επίσης και πάλι κάποια μικρά oriental στοιχεία υπάρχουν εδώ. Αρκετά καλό κομμάτι με μόνη ένσταση να είναι τα γυναικεία φωνητικά της Εύας, τα οποία μου φάνηκαν ότι δεν δένουν με το όλο σύνολο της μουσικής του κομματιού. Το κομμάτι μιλάει για τη γέννηση της θεάς Hathor.
“Invoking The Hunter”
Το κομμάτι αφηγείται το πως οι άνθρωποι στρέφονται στο Θεό Όσιρις, βλέποντας τη σφαγή της Hathor να πλησιάζει. Το τραγούδι είναι αρκετά δυνατό, με τα growls να είναι πολύ μπροστά αλλά στη συνέχεια γίνεται αρκετά πιο μελωδικό με τα φωνητικά της Εύας. Δεν είναι άσχημο αλλά ούτε και κάτι το τρομερό. Αυτό που γίνεται πλέον εμφανές είναι η πολύ καλή δουλειά του Δημήτρη στα τύμπανα, με τις δίκασές του και τα blast beats του να είναι πολύ προσεγμένα.
“Dark Things In The Desert”
Είναι μια εισαγωγή με αφήγηση για το επόμενο κομμάτι.
“Children Of Prediction”
Περιγράφει το πως η Hathor συγκεντρώνει το στρατό της για να κατακρεουργήσει τους ανθρώπους. Το κομμάτι ξεκινάει με ένα συμφωνικό μέρος και blastbeats που μου θυμίζει αρκετά Dimmu Borgir, ενώ στη συνέχεια σπάει σε ένα mid-tempo κομμάτι, το οποίο θα χαρακτήριζα ως death/thrash. Είναι αρκετά πιο τεχνικό από τα υπόλοιπα κομμάτια, ενώ περιέχει και ένα αρκετά παράξενο ρεφρέν, στο οποίο για πρώτη φορά ακούω τα γυναικεία φωνητικά να κολλάνε με το υπόλοιπο σύνολο, ακόμα και με τα growls. Αρκετά ενδιαφέρον κομμάτι στο σύνολο του.
“Torrents Of Blood”
Το κομμάτι περιγράφει το πως οι άνθρωποι παρακαλούν τον Όσιρις να σταματήσει τη σφαγή, ενώ η Hathor έχει πνίξει την έρημο σε μια θάλασσα αίματος. Είναι το πιο ορχηστρικό κομμάτι του δίσκου, με πάλι αρκετές επιρροές από Dimmu Borgir και groove ρυθμούς. Υπάρχουν κάποιες ωραίες ιδέες στα γυναικεία φωνητικά, αλλά και πάλι τα growls ταιριάζουν πολύ καλύτερα στο κλίμα του κομματιού.
“Fear The Heavens”
Τα παιδιά μας είπαν ότι ήταν το πρώτο κομμάτι που γράφτηκε για το δίσκο και περιγράφει το πως ο Όσιρις αρχίζει να κυνηγάει τη Hathor. Το τραγούδι είναι ίσως το πιο τεχνικό στο δίσκο, με αρκετά σπασίματα στους ρυθμούς, ενώ και πάλι το όνομα Dimmu Borgir μου έρχεται στο μυαλό. Το ρεφρέν ακούγεται πολύ ευχάριστα, ενώ υπάρχει και ένα παράξενο ορχηστρικό σημείο στο κομμάτι. Εδώ μου γίνεται πλέον εμφανές, ότι η Εύα δεν μπορεί να υποστηρίξει τη μουσική των Dimlight. Στις κάποιες ψηλές που επιχειρεί, μου ακούγεται σαν να σφίγγεται για να μπορέσει να τις πιάσει.
“Clash Of Immortals”
Σε αυτό το κομμάτι ο Όσιρις συγκρούεται με την Hathor. Η εισαγωγή είναι επικότατη, ήρεμη με κιθάρα και πλήκτρα μόνο. Το κομμάτι είναι ατμοσφαιρικό και όμορφο, ενώ το ρεφρέν με παραπέμπει στους Epica. Προς το τέλος το κομμάτι και πάλι grooveάρει με τα growls να κάνουν για μία ακόμη φορά την εμφάνισή τους. Στο κομμάτι αυτό συμμετέχει η Maya των Meden Agan.
“Fields Of Carnage”
Όπως μας είπαν τα παιδιά, στο κομμάτι αυτό δεν ήθελαν να ακολουθήσουν την σταθερή κουπλέ- ρεφρέν-σόλο συνταγή, αλλά περισσότερο να προσδώσουν ατμόσφαιρα και ουσιαστικά να δημιουργήσουν μια μουσική ιστορία με εικόνες. Στο τραγούδι αυτό συμμετέχουν όλοι οι προαναφερθέντες guests. Ξεκινάει πολύ όμορφα, με ατμοσφαιρικά πλήκτρα και κλιμακώνεται σε death metal. Στο σύνολό του είναι ένα πολύ παράξενο κομμάτι, το οποίο μπλέκει όλα τα στοιχεία των Dimlight και ουσιαστικά κάνει μια μουσική περίληψη του δίσκου. Πολύ καλές ιδέες, ειδικά στα ορχηστρικά μέρη και στα γυναικεία φωνητικά.
Στο τέλος της ακρόασης ρώτησα τα παιδιά για το γεγονός ότι ο δίσκος ακούγεται αρκετά πιο σκληρός, και μου είπαν ότι όντως έτσι είναι και ότι η σκληράδα αυτή βγήκε ακούσια λόγω των διαφορετικών ακουσμάτων των μελών της μπάντας. Σε άλλη ερώτηση μου για το γεγονός ότι με ένα Αιγυπτιακό θέμα, κάποιος θα περίμενε περισσότερα oriental στοιχεία, μου απάντησαν ότι αυτό ακριβώς ήθελαν να κάνουν και προτίμησαν μια πιο soundtrack τακτική, ειδικά στα ορχηστρικά μέρη. Σε ερώτηση συναδέλφου, μας είπαν ότι όντως κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει κάποιο κομμάτι που να είναι το λεγόμενο hit του δίσκου. Επίσης μας πληροφόρησαν ότι αρκετά ορχηστρικά μέρη δεν είναι samplers αλλά ηχογραφημένα από όργανα.
Στην ουσία του πράγματος, φυσικά και δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη για το αν το “The Lost Chapters” είναι καλό ή μέτριο album. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι είναι καλύτερο από την προηγούμενη τους δουλειά. Ο δίσκος δεν είναι εύκολος στο άκουσμα και μάλλον θέλει αρκετές ακροάσεις για να τον χωνέψει κάποιος. Τα drums του Δημήτρη είναι απλά εκπληκτικά, ενώ ο Δαρείος έχει κάνει πολύ καλή δουλεία στα ορχηστρικά μέρη και στα πλήκτρα. Γενικά η μπάντα ακούγεται πολύ στιβαρή και δεμένη και η παραγωγή του δίσκου μάλλον είναι η καλύτερη που έχουν επιτύχει, αν και θα προτιμούσα τα πλήκτρα πιο μπροστά. Η μόνη παραφωνία στο δίσκο, και μπορώ να το πω με βεβαιότητα αυτό, είναι η επιλογή της Εύας στα φωνητικά, η οποία δεν είναι ότι δεν έχει καλή φωνή, άλλα απλά πιστεύω ότι δεν κολλάει με το είδος και με την μπάντα.
Ο δίσκος αναμένεται να κυκλοφορήσει από την Five Starr Records το μήνα που διανύουμε, χωρίς να υπάρχει ακριβής ημερομηνία κυκλοφορίας. Περιμένουμε να τον ακούσουμε, λοιπόν, με την άνεση μας και επίσης περιμένουμε και το release show των Dimlight που θα γίνει τέλη Μαΐου. Ευχόμαστε καλή επιτυχία στα παιδιά.
Κείμενο: Δημήτρης Σταύρος
