AlbumsΚριτικές

Abysmal Dawn – Obsolescence (Relapse)

[Option A]

Τι χρειάζεται άραγε για να κάνεις ένα πετυχημένο death metal δίσκο εν έτει 2015; Θυμό, καλό artwork, τεχνική – όπως επιτάσσει η μόδα – καθώς και ένα τύπο που να σου παίρνει τα αυτιά με τα growls του. Κάπως έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί με λίγες λέξεις η τέταρτη προσπάθεια των Αμερικανών Abysmal Dawn με τίτλο “Obsolescence”.

Μετά από τρεις δίσκους, οι οποίοι δεν είχαν και μεγάλη αναγνώριση από τον metal παγκόσμιο τύπο, μάλλον έχει φτάσει η ώρα τους να κυκλοφορήσουν κάτι άνω του μετρίου. Δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να πω ότι το “Obsolescence” είναι κάτι καινούργιο και πρωτότυπο για τη σκηνή του death metal, αλλά τουλάχιστον εδώ υπάρχουν στιγμές που σε προκαλούν να ακούσεις το δίσκο. Η μπάντα περπατάει σε ένα πολύ λεπτό σχοινί μεταξύ του τεχνικού και του παραδοσιακού αμερικάνικου death metal. Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι το ότι καταφέρνουν μέσα στον ήχο τους να βάλουν και κάποιες black και thrash metal επιρροές τους, που όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι τόσες ώστε να μπορούμε να πούμε ότι καθορίζουν και το στυλ τους.

Ακολουθώντας τη συνταγή των Necrophagist και των Suffocation στα τεχνικά τους στοιχεία, και των  Bloodbath και Immolation στα κλασσικά death metal στοιχεία και δίνοντας και μια κλωτσιά στον κώλο του Ariseτων Sepultura, παράγουν 50 λεπτά death metal φρενίτιδας.

Από τη αρχή ο δίσκος με το “Human Obsolescence” (που σχεδόν μου προκάλεσε καρδιακό επεισόδιο με το πόσο απότομα μπαίνει), δείχνει τις διαθέσεις του. Καταιγιστικά blast beats και riffs γεμάτα θυμό τα οποία συνεχίζονται με το “Perfecting Slavery” το οποίο περιέχει και κάποια groove μελωδικά στοιχεία. Συνέχεια με τα “Inanimate” και “Devouring the Essence of God” όπου τα groove και thrash στοιχεία γίνονται πιο εμφανή, χωρίς όμως να εξαφανίζεται η σαπίλα του death metal. Και στα δύο κομμάτια είναι πιο ενδιαφέρουσες οι groove στιγμές από τις καθαρές death metal. Στο One Percent Incompleteτα blast beats κάνουν πάλι την εμφάνιση τους χωρίς το κομμάτι να δίνει κάτι το τρομερό στο σύνολο. Πολύ ενδιαφέρον το “Loathed In Life / Praised In Death” που εξελίσσεται σε πιο mid tempo ρυθμούς, ενώ η μπάντα καταφέρνει με ενδιαφέρον να χτίσει τα πολλά τεχνικά στοιχεία που εισάγει. Η καταιγίδα που ονομάζεται “By My Demons” απλά σε αρπάζει από το λαιμό, με τα bpm να σπάνε τα κοντέρ και με ένα απίστευτα ωραίο groove σόλο να δίνει την απαραίτητη ξεκούραση στα αυτιά. Το “Laborem Morte Liberat Te” ίσως είναι το κορυφαίο του δίσκου, το οποίο με mid-tempo ρυθμό και αρκετή μελωδία (σε σημείο παρεξηγήσεως για το δίσκο) απλά δίνει μια διαφορετική άποψη για τον ήχο της μπάντας, που θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως melodic death metal. To The Inevitable Return to Darknessκλείνει το δίσκο με καταιγιστικό ρυθμό στην αρχή αλλά εμπλέκοντας αρκετά thrash στοιχεία στο τέλος του. Υπάρχει και ένα bonus κομμάτι το οποίο είναι η διασκευή στο “Night’s Blood” των Dissection, δηλώνοντας πως οι Abysmal Dawn έχουν και black metal επιρροές τις οποίες μπορούν να εντάξουν στον ήχο τους. Πολύ ωραία σκέψη και καλή διασκευή στο κλασσικό αυτό κομμάτι.

Το “Obsolescence” σίγουρα είναι καλύτερο από τις προηγούμενες κυκλοφορίες των Abysmal Dawn. Ενώ μου αρέσει, υπάρχουν στιγμές που μου προκαλεί μεγάλη βαρεμάρα, ειδικά στις πολύ γρήγορες στιγμές του, με εξαίρεση το “By My Demons”. Ο τραγουδιστής Charles Elliott είναι ένα θαύμα της φύσης, αφού τα φωνητικά του είναι τόσο δυνατά και ποικιλόμορφα (από κλασσικά growls μέχρι high pitched black metal κραυγές), που είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσε να τραγουδήσει σε οποιαδήποτε death ή black metal μπάντα. Ο Andy Nelson στις κιθάρες κάνει αρκετά καλή δουλειά, ειδικά στα σόλο του τα οποία είναι πάντοτε ενδιαφέροντα, αν και θυμίζουν αρκετά τον Kisser (Sepultura), ειδικά στις Beneath The Remains και Arise ημέρες του. Για το drum machine που ονομάζεται Scott Fuller δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά πράγματα, εξ’ άλλου το βιογραφικό του είναι πολύ μεγάλο (Annihilated, Errorgeist, Incinerated Divinity κ.α.), παρά μόνο ότι λυπάμαι τον μπασίστα Eliseo Garcia ο οποίος πρέπει (και τα καταφέρνει) να τον ακολουθήσει σε καταιγιστικούς ρυθμούς.

Και ενώ όλα αυτά συνηγορούν ότι ο δίσκος απλά σπέρνει, δυστυχώς κάπου χάνει στο τελικό αποτέλεσμα. Μάλλον οι  Abysmal Dawn θέλουν και άλλο χρόνο για να κάνουν αυτό το κάτι που θα τους εκτινάξει στη σκηνή του death metal και είμαι σίγουρος ότι έχουν όλα τα φόντα να το κάνουν. Οι οπαδοί του κλασικού / τεχνικού death metal θα ικανοποιηθούν από το δίσκο, χωρίς όμως να αποκομίσουν μεγάλες συγκινήσεις. Οι υπόλοιποι, δεν νομίζω ότι θα βρουν κάτι το ενδιαφέρον εδώ, αν και θα μπορούσαν να ακούσουν κάποια αποσπάσματα πρώτα. Ένα είναι το σίγουρο, ότι οι Abysmal Dawn θα ταλαιπωρήσουν πάρα πολύ τον αυχένα σας με το “Obsolescence”.

6,5/10
Δημήτρης Σταύρος

[email protected]

[Option B]

Είναι γνωστό πως η αμερικανική death metal σκηνή αποτελεί γερό θεμέλιο για τη διατήρηση του χαρακτηριστικού ήχου του death metal. Οι Abysmal Dawn έρχονται και αυτοί με τη σειρά τους για να βάλουν το λιθαράκι τους, που είναι διόλου ευκαταφρόνητου μεγέθους. Ο τέταρτος full-length δίσκος τους ακούει στο όνομα “Obsolescence” και σίγουρα πρόκειται για ένα πολύ δυνατό χαρτί που εκπροσωπεί επάξια αυτό το είδος.

Οι Abysmal Dawn συνηθίζουν να παίρνουν το χρόνο τους προκειμένου να δημιουργήσουν κάτι αξιόλογο και αυτό διακρίνεται στις συνθέσεις τους. Τα riffs που παίζουν είναι κοφτά με αρκετό βάρος, έχοντας αρκετές εναλλαγές ανάμεσα στα κομμάτια τους. Ο drummer μοιάζει υπεράνθρωπος, καθώς παίζει οτιδήποτε χρειαστεί με αψεγάδιαστη τεχνική, ακρίβεια και ταχύτητα, στοιχεία που θα ζήλευε ο καθένας. Απόλαυσα ιδιαίτερα τα φωνητικά, καθώς εμφανίζονται πότε με ύφος growl και πότε λίγο πιο τσιριχτά. Ποικιλία επίσης υπάρχει και στα solos της κιθάρας που εμφανίζονται συχνά πυκνά στα κομμάτια τους, γεμίζοντας έτσι αυτό το σκληρό ήχο με ωραίες μελωδίες.

Το μοναδικό πράγμα που θα ήθελα να διαφέρει είναι η ένταση του μπάσου, καθώς δυσκολεύτηκα αρκετά στο να το ακούσω. Εντυπωσιάστηκα με το τρόπο που κλείνει ο δίσκος, καθώς συνάντησα μια πολύ brutal διασκευή των Dissection, το “Night’s Blood”, οπότε και δίνω μεγάλο respect σε αυτή τη κίνηση. Προσωπικό αγαπημένο κομμάτι του δίσκου είναι το “The Inevitable Return To Darkness”, εκεί όπου η ταχύτητα συναντάει το τεχνικό και στακάτο παίξιμο, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα εκρηκτικό.

Το “Obsolescence” φέρει όλα τα κλασσικά συστατικά για την επιτυχία. Γρήγορο και σωστό παίξιμο, καλοστημένες συνθέσεις που σε κρατάνε σε εγρήγορση και μια παραγωγή που είναι σύγχρονη χωρίς  ταυτόχρονα να κουράζει. Καθίστε αναπαυτικά λοιπόν και ετοιμαστείτε για μια γερή δόση βαρβατίλας.

8/10
Γιώργος Μακρίδης
[email protected]

nano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

  • Δημήτρης Σταύρος
  • Γιώργος Μακρίδης

X