Ήταν πέρυσι τέτοιες μέρες όταν οι Magnum κυκλοφόρησαν το εικοστό album της καριέρας τους, “Lost On The Road To Eternity”, σκορπίζοντας ρίγη συγκίνησης και σεβασμού από μέρους μας για αυτή την αγέρωχη και πεισματικά αγέραστη μπάντα που εξακολουθεί να δημιουργεί καλή μουσική όσες δεκαετίες και να περάσουν. Για την προώθηση του δίσκου, οι Άγγλοι βγήκαν ξανά στο δρόμο για μία περιοδεία που το πρώτο της σκέλος διήρκησε δύο μήνες καταλήγοντας στο βράδυ της 19ης Απριλίου 2018 στο Symphony Hall του Birmingham. Μπορεί στην κατοχή μας να το έχουμε δυστυχώς μόνο σε ακουστική μορφή αλλά βάζω στοίχημα πως πρόκειται για μία καταπληκτική συναυλία υψηλών προδιαγραφών και περίσσιου επαγγελματισμού. Κάτι που είναι αναμενόμενο, έχοντας στο μέρος τους την καλή ψυχολογία ενός καλού και αψεγάδιαστου album όπως ήταν το τελευταίο.
Στο “Live At The Symphony Hall” έχουμε να κάνουμε με ένα κλασικό συγκρότημα που διανύει αισίως την τέταρτη νιότη του με έναν εβδομηντάρη πλέον Bob Catley να διατηρεί τη φωνάρα του σε σταθερά ποιοτικά επίπεδα, συνεχίζοντας να κάνει το κοινό ό,τι θέλει. O νέος δίσκος αντιπροσωπεύτηκε με τέσσερα συνολικά κομμάτια, μένοντας για πολύ λίγο στην προώθηση της όλης υπόθεσης. Από κει και πέρα, πραγματοποίησαν ένα mini ταξίδι σε διάφορους σταθμούς της ιστορίας τους, έχοντας κάποια setlist «στανταράκια» τύπου “The Spirit“, “All England‘s Eyes“, “Vigilante“, “How Far Jerusalem“ και “Les Morts Dansant” αλλά και κάποιες πάρα πολύ όμορφες εκπλήξεις όπως το επί σκηνής ντουέτο με το φίλο πλέον Tobias Sammet να εξαργυρώνει με υπέροχο τρόπο τη συμμετοχή του Catley στους Avantasia όχι μόνο στο studio αλλά και στο σανίδι για το ομότιτλο κομμάτι του νέου δίσκου.
Δυσάρεστη έκπληξη σίγουρα ήταν η απουσία του “On A Storyteller‘s Night” παρότι συναυλιακό αγαπημένο, αν και η απουσία αυτή ισορροπήθηκε κάπως με καλές συνθέσεις από πιο πρόσφατες δουλειές τους όπως “When We Were Younger” (ιδανικό ξεκίνημα) και “Without Love“. Είναι πολύ δύσκολο να συμπτύξεις μία σαραντάχρονη μουσική πορεία σε μόλις δεκαπέντε κομμάτια, γι’ αυτό και ο μεγάλος χαμένος της βραδιάς ήταν η reunion εποχή των Magnum με αξιοπρεπή albums όπως “Breathe Of Life“ και “Brand New World” να μένουν εντελώς στην απ’ έξω ώστε να δοθεί βάση σε γνωστότερες στιγμές. Το λατρεμένο μου “Wings Of Heaven” περιορίστηκε μόνο στο “Don‘t Wake The Lion (Too Old To Die Young)” αν και θα ήθελα δυο-τρία παραπάνω κομμάτια κι ας χρειαζόταν να θυσιάσω το μάλλον μέτριο “Your Dreams Don‘t Die“.
Παρόλο που μιλάμε για ένα σχήμα rock βετεράνων και γερόλυκων, ωστόσο αυτό το live album μόνο ως έτσι δεν τους παρουσιάζει. Η προαναφερθείσα άριστη απόδοση επί σκηνής κάνει όλα τα κομμάτια (ακόμα και τα πιο μέτρια) να διατηρούνται ενδιαφέροντα και πιο φρέσκα από ποτέ, κάνοντάς με ώρες-ώρες να απορώ πως διάολο καταφέρνουν να παίζουν ακόμα σαν πιτσιρίκια. Όπως είχα γράψει και στο αφιέρωμα στα πλαίσια της πρόσφατης επίσκεψής τους στη χώρα μας, οι Magnum είναι μία από τις απειροελάχιστες περιπτώσεις hard rock συγκροτήματος που αρνείται υποδειγματικά να μεγαλώσει. Το “Live At The Symphony Hall” μπορεί να μην είναι καλύτερη live κυκλοφορία του βιογραφικού τους. Είναι όμως άλλη μία απόδειξη του πόσο σημαντική είναι αυτή η μπάντα για αυτή τη μουσική που τόσο αγαπάμε.
7,5/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
