Με το “How To Survive A Funeral” οι Make Them Suffer αποδεικνύονται συνεπέστατοι στο σερί κυκλοφοριών ανά τριετία που θέσπισαν από το πρώτο τους κιόλας album και έκτοτε ακολουθούν πιστά. Το “Worlds Apart” που προηγήθηκε έστρεψε τα φώτα πάνω στο κουιντέτο από το Perth που συνεργάζεται εδώ για πρώτη φορά με τον Καλιφορνέζο παραγωγό Drew Fulk. Ο Fulk έχει συνεργαστεί με τρανταχτά ονόματα της metal σκηνής (Fear Factory, Bad Wolves), της metalcore σκηνής (As I Lay Dying, Bullet for My Valentine) και όχι μόνο (Lil Wayne).
Αν δεν έγινε σαφές ακόμα από το όνομα της μπάντα και τους τίτλους των τραγουδιών, οι Αυστραλοί παίζουν metalcore. Το συγκρότημα διαθέτει δύο τραγουδιστές. Τον «αμφίβιο» Sean Hearmanis στα core και τα καθαρά φωνητικά και την εντυπωσιακή, από όλες τις απόψεις, Booka Nile που σιγοντάρει με τη μελωδική φωνή της και παράλληλα παίζει πλήκτρα.
Η προσεγμένη δουλειά που έχει γίνει στις συνθέσεις είναι εμφανής. Ο δίσκος διαθέτει όση ποικιλία μπορεί να χωρέσει το συγκεκριμένο είδος. Έχουμε τη μπαλάντα (“The Attendant”), το festival-ικό υλικό για ανελέητο headbanging (“Drown With Me”, “Bones”), τις αναφορές σε δημοφιλείς στιγμές από προηγούμενους δίσκους (“Save Yourself” και “Fireworks”) και την πιο pop στιγμή ή αλλιώς το single (“Erase Me”).
Όλα τα τραγούδια είναι εξίσου δουλεμένα, εύπεπτα με την καλή έννοια του όρου και προορισμένα να γίνουν hits και να τραγουδηθούν σε συναυλιακούς χώρους όλων των ειδών. Τα κιθαριστικά θέματα του Nick McLernon κλέβουν δίκαια τις εντυπώσεις, από άποψη ποσότητας, ετερογένειας και τηρουμένων των αναλογιών, πρωτοτυπίας.
Αν συγκροτήματα όπως οι Thy Art Is Murder και οι Bleeding Through σας αρέσουν, αξίζει να δώσετε μια ευκαιρία σε αυτό το σχήμα, αν δεν το έχετε ανακαλύψει ήδη. Το πιθανότερο είναι ότι θα σας αρέσει εξίσου, αν όχι περισσότερο. Διαθέτει πολύ καλή παραγωγή, μουσικούς εξαιρετικών εκτελεστικών δυνατοτήτων και ανάλογα προσεγμένη αισθητική με το ύφος των προαναφερθέντων σχημάτων.
Προσωπικά, όλα αυτά τα συγκροτήματα ακούγονται στα αυτιά μου σαν την metal εκδοχή των burgers γνωστής αλυσίδας ταχυφαγείων. Δηλαδή, πιο πλαστικό και προκάτ κι από τις neon επιγραφές τους. Γνωρίζω ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ακούγεται ισοπεδωτικό ή απόλυτο. Γνωρίζω, επίσης, ότι τέτοιου είδους σχήματα φέρνουν στον σκληρό ήχο καινούριες γενιές οπαδών, γεγονός που μόνο θετικό μπορεί να είναι για την εξέλιξη και την πορεία της μουσικής που αγαπάμε. Αλλά δεν παύουν να μην είναι για εμένα. Η αλήθεια είναι ότι ζορίστηκα αρκετά για να ακούσω το “How To Survive A Funeral” όσες φορές χρειάζεται ώστε να κάνω μια δίκαιη κριτική.
Αν έπρεπε να εντοπίσω ένα πρόβλημα σε αυτό τον metalcore δίσκο είναι το εξής: έχει υπερβολικά πολύ metalcore εντός του. Πέρα από την πλάκα, αυτό που θέλω να πω είναι ότι υπακούει σε όλες τις νόρμες και τις φόρμες που φαντάζεται κανείς ακούγοντας την λέξη metalcore. Το ότι κινείται εντός πολύ συγκεκριμένων στεγανών δεν είναι απαραίτητα κακό. Σημαίνει ότι έχει να προσφέρει πράγματα αν είναι κανείς φίλος ή έστω φίλα προσκείμενος στο ιδίωμα, αλλά αντίστοιχα δεν διαθέτει κάποιο στοιχείο που θα τραβήξει οποιονδήποτε δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία (καλή ώρα). Με αυτή την σκέψη, πράξτε ανάλογα.
7/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
