Οι εισαγωγές είναι περιττές για τέτοιες μπάντες. Στα πλαίσια της περιοδείας τους οι Manowar κυκλοφορούν το EP “The Final Battle I”. Αναμένοντας αυτό το live που θα μείνει στην ιστορία (ή έτσι ελπίζουμε τουλάχιστον) ας ακούσουμε την τελευταία δουλειά της τεράστιας αυτής μπάντας.
Ξεκινάμε με το “March Of The Heroes Into Valhalla”. Ένα πραγματικά υπέροχο instrumental κομμάτι, και αυτό είναι κάτι που λέω πολύ σπάνια καθώς δεν είμαι μεγάλος fan των instrumental. Η δυναμικότητα και τα ορχηστρικά σημεία αυτού του τραγουδιού μας ανεβάζουν τρομερά, σιγά σιγά κλιμακώνεται και μετά την αποκορύφωση του, όλα ηρεμούν… Μέχρι να μπει το “Blood And Steel”. Από την αρχή καταλαβαίνουμε ότι θα είναι ένα τραγούδι το οποίο δεν θα ικανοποιήσει τους παλιούς οπαδούς του συγκροτήματος, ενώ θα περάσει σχετικά απαρατήρητο ακόμα και από τους νεώτερους. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ένα κακό τραγούδι, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι μας αφήνει και με τις καλύτερες εντυπώσεις. Είναι ένα τραγούδι το οποίο εύκολα θα κατατάσσαμε στην περίοδο του “Warriors Of The World” με τις απανωτές τσιρίδες του Adams στο τέλος να μας θυμίζουν το “Hail And Kill”.
Ηρεμώντας λίγο από το κλασσικό heavy metal ύφος μπαίνει η μελωδική εισαγωγή του “Sword Of The Highlands”. Ακολούθως ακούμε πιάνο και την φωνάρα που ακούει στο όνομα Eric Adams. Στη συνέχεια μπαίνουν τα τύμπανα του Andreas Johansson και στο ρεφραίν η κιθάρα του νέου E.V. Martel και το μπάσο του DeMaio μας αφήνουν με το στόμα ανοιχτό. Μια πολύ δυναμική power ballad που μάλλον είναι ότι καλύτερο έχει να μας προσφέρει το EP. Μας βγάζει το επικό συναίσθημα που πρέπει να έχουμε όταν ακούμε Manowar. Ένα πραγματικά πολύ όμορφο κομμάτι. Και πάνω που λέμε ότι μετά από πόσα χρόνια οι Manowar μας δίνουν μια ποιοτική κυκλοφορία μπαίνει το “You Shall Die Before I Die” και τα “γαμάει” όλα… Ο DeMaio για κάποιο λόγο αποφασίζει να εκτελέσει χρέη τραγουδιστή και μάθαμε γιατί δεν το είχε κάνει μέχρι τώρα. Πραγματικά εκνευρίστηκα με αυτό το τραγούδι γιατί είναι ένα χάλι. Τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Το μοναδικό αξιοπρεπές σημείο του τραγουδιού είναι το solo του E.V. Martel. Ντροπή και αίσχος που αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν ένα τέτοιο τραγούδι. Μουσικά πλήρως αδιάφορο και οι στίχοι δεν ξεπερνάνε την ηλικία των 14 χρονών. Απαράδεκτος τρόπος να κλείσει το EP.
Ειλικρινά είναι μια σχετικά αξιοπρεπής κυκλοφορία. Το intro είναι πολύ ωραίο και τα δύο επόμενα κομμάτια ακούγονται ευχάριστα. Πολύ ευχάριστα. Το τελευταίο δεν το αποκαλώ καν τραγούδι και δεν κάνω περεταίρω σχόλια για αυτό φοβάμαι μη μου ανέβει η πίεση. Ντροπή.
5/10
Θανάσης Γκότοβος
[email protected]
