Οικογενειακή υπόθεση φαίνεται να είναι το death metal για τους Φιλανδούς Mesetiah, καθώς η μπάντα σχηματίστηκε το 2008 από τα τρία αδέρφια Olkkola σε τύμπανα, κιθάρα και μπάσο, και με τον Marko Rintala (κάνας ξάδερφος ίσως;) να αναλαμβάνει χρέη τραγουδιστή έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής το σχετικά καλό ντεμπόυτο τους “The Purpose Of Our Existence” το 2009, και το κάπως μέτριο “A Force To Recognize” του 2011. Χωρίς αλλαγές λοιπόν, ούτε στη σύνθεση αλλά ούτε και στην φιλοσοφία, οι Mesetiah κυκλοφορούν ένα αρκετά χορταστικό EP, αφού αποτελείται από έξι τραγούδια, συνολικής διάρκειας 21 περίπου λεπτών. Old school μέχρι το κόκαλο, με την σκηνή της Florida να τους έχει στιγματίσει για τα καλά. Από την άλλη, η βρωμιά βγάζει ο ήχος τους και η φωνή παραπέμπουν στα πρώτα βήματα των τεράστιων Entombed. Τα πολύπλοκα και τεχνικά μέρη έχουν μπει στην άκρη, με την μπάντα να θέλει να κερδίσει τον ακροατή με την επιθετικότητα που βγάζουν οι πιο λιτές μουσικές εμπνεύσεις της, και μέχρι ενός σημείου, πετυχαίνει τον σκοπό της. Μετά βέβαια το πράγμα αρχίζει να γίνεται κάπως ανιαρό και μονότονο σε ορισμένα σημεία, αλλά συνολικά το δισκάκι σώζεται λόγω της διάρκειάς του. Προσωπικά με κέρδισαν το γρήγορο “Mother Of All Executions” που κλείνει το EP και το πιο mid-tempo και thrash-ιάρικο “Legacy of the Damned”. Όπως είπα και πιο πάνω, ο ήχος είναι αρκετά «λασπωμένος», χωρίς ενοχλητικά μπουκώματα και φασαρία, προϊόν της εμπειρίας που έχει αποκτήσει η μπάντα μετά από δύο κυκλοφορίες. Αν ο δίσκος είχε βγει την δεκαετία του ‘90, είμαι 100% σίγουρος ότι θα συμπεριλαμβανόταν στα κλασσικά διαμάντια του death metal και θα είχε επηρεάσει κόσμο και κοσμάκη. Ο χρόνος όμως είναι αμείλικτος και έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή που μια τέτοια κυκλοφορία θα έκανε αίσθηση. Χωρίς να πρόκειται για κακό δίσκο, δεν πιστεύω ότι θα καταφέρει να αγγίξει και πολύ κόσμο.
6/10
Νίκος Κεφαλίδης
