Chicago rules απότους Weekend Nachos, σεένα album μετίτλο Worthless. Η μπάντα που δηλώνει ως αγαπημένη ενασχόληση το φαγητό (προφανώς εννοούν μαζί με τη μουσική) έχουν ετοιμάσει μια δουλειά με κάπως experimental- metal ύφος. Τα κύρια χαρακτηριστικά τους είναι τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα, φράσεις που εναλάσσονται διαρκώς, έξυπνοι συνδυασμοί των φωνών και επιρροές από την post και doom σκηνή. Ενδεικτικά, ένα κομμάτι που ξεχώρισα είναι το Jock Powerviolence. Πάντως, στο δίσκο στον οποίο αναφέρομαι θα έβαζα άριστα μόνο στην εκρηκτικότητα των κομματιών τους. Βάζοντας μαζί και μια εφηβική διάθεση που βγάζει αυτό το group για καφροκαταστάσεις, θεωρώ ότι αυτά είναι τα δυο πλεονεκτήματα των Weekend Nachos, αλλά δυστυχώς δε βρέθηκε για εμένα κάτι άλλο που να αξίζει τόσο την προσοχή. Εννοώντας ότι δεν ενθουσιάστηκα ούτε με τις συνθέσεις, ούτε με τον ήχο ούτε με τα τεχνικά τους μέρη. Μένοντας όμως με την έντονη αίσθηση της εκρηκτικής μουσικής τους λοιπόν, έχω να πω ότι είναι μια κυκλοφορία για «γερά κεφάλια» και αν η μπάντα δώσει σημασία και στα υπόλοιπα, αναμένεται ένα λαμπρό μέλλον..
