Το Ευρωπαϊκό power metal έχει χάσει εδώ και χρόνια την αίγλη του. Μπορεί να υπάρχουν ακόμα και σήμερα συγκροτήματα, παλιά και καινούργια, που τιμούν την φανέλα τους αλλά σε γενικές γραμμές οι μέρες των παχιών αγελάδων έχουν περάσει προ πολλού και επικρατεί μια χρυσή μετριότητα. Δυστυχώς οι Evermore δεν κάνουν εδώ την διαφορά.
Το συγκρότημα μας έρχεται από την Σουηδία. Το τρίο έχει ήδη κυκλοφορήσει ένα EP το 2020 με τίτλο “Northern Cross” και ένα πλήρη δίσκο με τίτλο “Court Of The Tyrant King” το 2021, ο οποίος συμπεριλάμβανε και το EP μέσα. Μάλιστα από όσα διάβασα είχε γίνει και ένα μικρό μπάχαλο με την κυκλοφορία του δίσκου αυτού.
Πάμε όμως στο “In Memoriam”. Το άλμπουμ περιλαμβάνει εννέα συνθέσεις και έχει διάρκεια σαράντα ένα λεπτά. Αυτό το κρατώ σαν θετικό, μιας και το σχήμα φαίνεται να μην έχει την τάση να ξεχειλώνει το υλικό του. Μουσικά κινούμενοι στον νου μου έφεραν αρκετά συγκροτήματα της σκηνής. Από πιο μοντέρνους ήχους όπως αυτού τον πρόσφατων Nocturnal Rites μέχρι πιο κλασσικές στιγμές που μια δόση από Judas Priest την κουβαλούσαν εδώ και εκεί.
Όλο αυτό δεν είναι κακό, όμως δεν ήταν λίγες οι στιγμές που έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται “χμ, αυτό μου θυμίζει εκείνο”. Το πιάσατε το νόημα πιστεύω. Σε ένα εκπαιδευμένο αυτί το υλικό των Evermore δεν ηχεί και τόσο φρέσκο. Ένα άλλο πρόβλημα είναι η φωνή του Johan Haraldsson που πιστεύω ότι δεν πείθει και τόσο για τις ικανότητες του. Τέλος, δυστυχώς ακόμα και η παραγωγή, για το είδος του πάντα, μου ακούγεται πολύ… βασική.
Με λίγα λόγια το “In Memoriam” είναι ένα άλμπουμ που αν ήταν ομάδα ποδοσφαίρου θα έπαιζε μπάλα στα μισά της Β’ Εθνικής και προς τα κάτω. Χωρίς να είναι κακό με την τυπική έννοια δεν έχει τίποτα να προσφέρει ακόμα και στον μέσο ακροατή. Πόσο μάλλον στον… ψαγμένο.
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
