Χωρίς να είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός του metalcore μπορώ να πω ότι δεν είναι λίγα τα συγκροτήματα που μου αρέσουν και κατ’ επέκταση και τα άλμπουμ τους. Βέβαια σαν ιδίωμα το είδος δεν ευδοκίμησε ποτέ στην χώρα μας σε μεγάλο βαθμό και τα σχήματα που τόλμησαν να αναπτυχθούν στον χώρο δεν είναι και πολλά. Αυτή όμως είναι μια άλλη κουβέντα.
Οι For The Fallen Dreams μας έρχονται από το Michigan. Φέτος γιορτάζουν τα 20 χρόνια τους, αν και πρακτικά ενεργοί δισκογραφικά είναι από το 2008 και έπειτα, και μας παρουσιάζουν τον έβδομο και ομότιτλο δίσκο τους. Από την αρχική σύνθεση του σχήματος συναντάμε μόνο τον κιθαρίστα Jim Hocking ενώ η λίστα με τα μέλη που πέρασαν από τις τάξεις τους είναι ίσα με δύο ομάδες ποδοσφαίρου!
Όλες αυτές οι αλλαγές φυσικά και επηρέασαν μέσα στα χρόνια τον ήχο του σχήματος ο οποίος πλέον είναι μια ενδιαφέρουσα μεν, όχι πάντα επιτυχημένη δε πρόσμιξη πολλών ακουσμάτων. Όσο λοιπόν μου άρεσαν τα δυνατά κιθαριστικά μέρη, τα αρκετά πιασάρικα refrain άλλο τόσο δεν μου έκατσαν καλά οι ουκ ολίγες hip hop στιγμές αν και υπήρχαν κομμάτια όπως το “Testify” που δούλεψαν αρμονικά.
Οι ανάλλαγες ανάμεσα σε ποιο ακραία και καθαρά φωνητικά είναι συχνότατες ενώ η ποικιλία σε ταχύτητες και εναλλαγές σε συνδυασμό με την διάρκεια του άλμπουμ, τριάντα εφτά λεπτά, δεν νομίζω ότι αφήνουν περιθώρια πλήξης στον ακροατή. Από την άλλη όπως προανέφερα προσωπικά δεν τα πάω καλά με hip hop ακούσματα οπότε και δεν ήταν λίγες οι στιγμές που έπιασα τον εαυτό μου να θέλει να “τρέξει” το τραγούδι πιο κάτω.
Βρήκα το “For The Fallen Dreams” μια ενδιαφέρουσα δουλειά που σίγουρα οι πιο hardcore οπαδοί του metalcore θα εκτιμήσουν περισσότερο απ’ ότι εγώ. Χωρίς να είναι ένα κακό άλμπουμ δύσκολα θα επιστρέψω σε αυτό στο άμεσο μέλλον για επιπλέον ακροάσεις.
6,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
