Παρατηρώ όσο περνάει ο καιρός και κόβω με το γιαταγάνι κάθετα και πλάγια στη ζούγκλα της μουσικής ότι υπάρχουν όλο και περισσότερες μπάντες διαφόρων ειδών που γράφουνε στη μητρική τους γλώσσα, καλή ώρα η Γερμανία αυτή τη στιγμή, από την οποία τους τελευταίους μήνες έχω ακούσει πολλούς δίσκους σε αυτό το ύφος. Τώρα θα μιλήσουμε για τους Val Sinestra (την μπάντα, όχι την κοιλάδα των ελβετικών Άλπεων), και πιο συγκεκριμένα για το τρίτο κατά σειρά album της hardcore punk μπάντας από το Βερολίνο.
Το πρώτο κομμάτι “Auftakt” βασίζεται με tom γεμίσματα στα τύμπανα και μια σχετικά αργή μελωδία με bend στην κιθάρα, καθώς τα φωνητικά θυμίζουν απαγγελία μέχρι τα μισά, όπου και μπαίνει ένα απλό μεν αλλά πολύ ωραίο riff. Το δεύτερο κομμάτι “Nein” για το οποίο η μπάντα έχει κυκλοφορήσει και επίσημο μουσικό video clip (όπως επίσης και για τα “Seuche”, “Fin.” και “Schatten”) έχει έναν πιο ήπιο και χορευτικό ρυθμό με τα τύμπανα να οργιάζουν πριν το κλείσιμό του.
Τηρώντας τα ίδια προσχήματα πορεύεται το “Seuche” με πολύ πιασάρικα φωνητικά και riff. Στο “Fin.” όπως και στα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου αναδεικνύει το μπάσο πράγμα το οποίο μου άρεσε υπερβολικά πολύ, μαζί με παρόμοιου τύπου riffs και μελωδίες. Όλα τα υπόλοιπα κομμάτια καθώς κυμαίνονται σε παρόμοιους και σχεδόν απαράλλακτους ρυθμούς δεν χάνουν τον χαρακτήρα τους, το καθένα βέβαια με την δική του αισθητική και πινελιές βγάζει έναν μοναδικό χαρακτήρα. Πράγμα που συνήθως θα χαρακτήριζα βαρετό ή δεν θα μου άφησε καλή εντύπωση και δεν θα μου έκανε κλικ εδώ πέτυχε.
Η όλη μουσική θυμίζει καλογυαλισμένο hardcore με τους γρήγορους ρυθμούς του punk και τα καθαρά φωνητικά σε αντίθεση με το αν υπήρχαν τσιρίδες και ουρλιαχτά αφήνει μια πολύ ωραία αίσθηση. Αν ποτέ αλλάξουν τα πράγματα, αν ποτέ ταξιδέψουμε προς Γερμανία μεριά, θα ήθελα σίγουρα να πάω σε μια συναυλία τους ή να βρεθώ σε ένα πάρτι που έστω θα παίζει η μουσική τους.
7/10
Γιάννης Σεβίλογλου
giannisseviloglou@gmail.com
