Το άλμπουμ αυτό αποτελεί την δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά από τους Ozora μετά το ντεμπούτο τους “Perpendicular” που κυκλοφόρησε το 2017. Το κουαρτέτο προέρχεται από τη γείτονα χώρα Ιταλία, πιο συγκεκριμένα με βάση το Τορίνο, και αποτελείται από τους Davide Conti στα φωνητικά (ο οποίος είναι και δάσκαλος φωνητικής στο Fossano Musica Foundation), Paolo Marreddu στις κιθάρες, Luca Imerito στο μπάσο και Danilo Saccotelli στα τύμπανα.
Ρίχνοντας μια ματιά στο εξώφυλλο, πραγματικά δεν μου έδωσε καμία ιδέα για αυτό που θα ακολουθούσε. Η αλήθεια είναι ότι η Ιταλία τα τελευταία, ειδικά, χρόνια μας έχει προσφέρει αρκετές ευχάριστες εκπλήξεις και έτσι είμαι πραγματικά χαρούμενη να πω πως και οι Ozora αποτελούν μία από αυτές για εμένα. Ήδη από το πρώτο κομμάτι, η ενδιαφέρουσα αυτή μίξη prog rock με στοιχεία metal και απίστευτα groov-άτους ρυθμούς με κέρδισε. Όλα τα κομμάτια είναι απολύτως άρτια και το γεγονός πως είναι και στη μητρική τους γλώσσα το έκανε απλά πιο ενδιαφέρον και δεν στέρησε σε τίποτα από την όλη ατμόσφαιρα του δίσκου, ίσα ίσα το αντίθετο. Θεωρώ πως δεν θα ήταν το ίδιο στα αγγλικά.
Η παραγωγή, εξαιρετική και απίστευτα καθαρή, με όλα τα όργανα να ακούγονται έτσι όπως θα έπρεπε και φυσικά τα εξαιρετικά φωνητικά που αβίαστα άλλαζαν ανάλογα με τη ροή του κομματιού. Οι μελωδίες αρκετά πιασάρικες με συχνές ατμοσφαιρικές εναλλαγές και γενικά ο ήχος μπορεί να θεωρηθεί ταυτόχρονα ιδιαίτερος αλλά και mainstream μιας και άνετα μπορεί να ακουστεί παντού. Ακόμα και η διάρκεια των τραγουδιών είναι πάντα σε λογικά πλαίσια χωρίς να κουράζει. Γενικά, όλο το άλμπουμ το άκουσα αρκετά ευχάριστα χωρίς να κάνω skip και θεωρώ πως έχει αρκετή ποικιλία μουσικά τόσο στα φωνητικά όσο και στις μελωδίες καλύπτoντας ένα ευρύ φάσμα. Οι Ιταλοί έκαναν πραγματικά καλή δουλειά στη μίξη ενός πιο παλιού heavy rock με σύγχρονες prog πινελιές (Mastodon, Tool, Porcupine Tree).
7,5/10
Ελίζα Καπουράλου
elizakap1989@gmail.com
