H αγάπη μου για το doom είναι γνωστή. Τώρα όταν εμπλέκεται μαζί με το stoner, πιστεύω βαδίζουμε σε επικίνδυνα μονοπάτια. Τέταρτος δίσκος για τους Σουηδους Monolord και το “No Comfort” ανήκει στην κατηγορία δίσκων που είναι σε αυτά τα επικίνδυνα μονοπάτια που έλεγα πριν. Επικίνδυνα για εμένα, επειδή τα περισσότερα συγκροτήματα που παίζουν αυτό το διπλό ταμπλό συνήθως, να το πω εντελώς χύμα, έχουν άθλια φωνητικά. Μια παρωδία του Ozzy πνιγμένη μέσα από τους καπνούς και φιλτραρισμένη με πετροβάμβακα.
Το “No Comfort” έχει riffs που απλά σκοτώνουν, βαριά, που σε βαράνε κατευθείαν στο κεφάλι. Η αίσθηση που είσαι ένα στάδιο πριν το κώμα από αυτά που έχεις πιει και παρόλα αυτά γουστάρεις αυτό που ακούς και μες στην θαμπάδα σου συνεχίζεις και κουνάς ρυθμικά το κεφάλι. Κάπως έτσι. Μες στην θαμπάδα όμως είναι και τα φωνητικά. Φυσικά το πόσο αρέσκεται κάποιος σε αυτό το είδος φωνητικών, είναι εντελώς υποκειμενικό. Ο δίσκος κινείται σε αργούς, ρυθμικούς Sabbath-ικούς ήχους χαμένους μες στο αλκοόλ και ό,τι άλλο θέλετε.
Την αρχή την κάνει το εννιάλεπτο “The Bastard Son” όπου σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα με τον τρόπο που ανέφερα, η συνέχεια του δίσκου ουσιαστικά κινείται στο ίδιο μοτίβο με κάποιες μικρές διακυμάνσεις στις ταχύτητες. Η διάρκεια του δίσκου είναι 47 λεπτά, ένας δίσκος αρκετά χορταστικός οπού φαντάζομαι οι φίλοι του stoner πιθανότατα θα το ευχαριστηθούν. Αν ανήκετε στο χώρο του doom και σας αρέσουν οι πιο καθαρόαιμες φόρμες χωρίς πετροβάμβακες, καλύτερα να στρέψετε το βλέμμα σας άλλου.
Ο δίσκος κυκλοφορεί μέσα από την γνωστή σε όλους μας Relapse σε διάφορα πακέτα αγοράς, σε όλες τις μορφές ήχου. Πιο εντυπωσιακό το deluxe πακέτο κόστους σχεδόν 100€ που περιλαμβάνει μέχρι και πένες του συγκροτήματος.
5/10
Δημήτρης Εμμανουήλ
[email protected]
