Αυτό που μου άρεσε πάντα με τις μπάντες από την Θεσσαλονίκη και από την Βόρεια Ελλάδα γενικότερα, είναι η αίσθηση της μελωδίας που βγάζουν στην μουσική τους. Είτε αυτές οι μπάντες ανήκουν στον ακραίο χώρο, είτε στο πιο κλασικίζον metal και rock. Στην περίπτωση των Mother Turtle από την Θεσσαλονίκη, έχουμε μια μπάντα που ασχολείται με τον χώρο του progressive rock και με μεγάλη επιτυχία θα έλεγα. Η μουσική που παίζουν, θα τολμήσω να πω, αν φυσικά μου επιτρέπεται, ότι μου θυμίζει μια μίξη Rush (κλασσικά), με Marillion αλλά και τους πιο “pop” Genesis πάντα με την προσωπική σφραγίδα των παιδιών που στην περίπτωση τους είναι αρκετά έντονη. Καταπληκτικές μελωδίες!!! Αυτό που λέγαμε στην αρχή θυμάστε; Από το πρώτο κομμάτι ο ρυθμός και η μελωδία εναλλάσσονται με φοβερά riffo-sol-αρίσματα και τα πλήκτρα να δίνουν έναν τόνο δραματικό, τέτοιο που ορισμένες φορές σου περνάνε μια κινηματογραφική αίσθηση σε συνδυασμό με τα διάφορα samples που χρησιμοποιούνται αραιά και πού. Πολύ σημαντικό επίσης το γεγονός ότι με τίποτα δεν καταλαβαίνεις πότε ανοίγουν και πότε κλείνουν τα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια γιατί πολύ απλά η ίδια η μουσική δεν στο επιτρέπει, σε παρασέρνει. Νομίζω ότι η λέξη που θα χρησιμοποιήσω για αυτόν τον δίσκο είναι μαγεία και αυτό πρέπει απλά να τα λέει όλα. Επενδύστε και στηρίξτε τους Μother Turtle άφοβα.
8/10
Κωνσταντίνος Καραγεώργος
