Η σκηνή του metalcore έχει μεγαλώσει τόσο πολύ που δεν ξεχωρίζεις πια τι είναι κλασικό και τι όχι. Βάλε στο μπλέντερ λίγο ακόμα punk και hardcore και έχεις τους Obey The Brave. Κυκλοφορούν άλμπουμ ανελλιπώς από το 2012 με τον τέταρτο δίσκο τους να πέφτει στα χέρια μου φέτος με τον τίτλο “Balance”. Οι Καναδοί είναι αρκετά μεγάλο όνομα στους κύκλους του είδους και αυτό έκανε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την ακρόαση μου.
Τα πρώτα στοιχεία που ξεχωρίζεις είναι τα πιασάρικα ρεφρέν με τα καθαρά φωνητικά, που δε μπορούσαν να απουσιάζουν, τα brutal ξεσπάσματα και τις γλυκιές μελωδίες μπλεγμένες με breakdowns. Οι αλλαγές αυτές παρότι προβλεπόμενες γίνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν την ταυτότητα της μπάντας. Βασιζόμενα πάνω κάτω σε πολύ όμοιες μελωδικές γραμμές, τα ρεφρέν σου μένουν στο μυαλό χωρίς όμως να πεις ότι κάποιο τραγούδι ξεχωρίζει. Αυτό κάνει την όλη δουλειά ή να σου κολλήσουν όλα τα κομμάτια συνολικά σαν δίσκος ή να σε κουράσει και να μη βγάζεις άκρη. Η δουλειά στις κιθάρες είναι πολύ καλή με συνεχείς νέες ιδέες κάτι που δίνει έξτρα πόντους στην συνολική εικόνα. Η παραγωγή είναι και αυτή γυαλισμένη όσο πρέπει κάτι πολύ λογικό για μια μπάντα που παίζει metalcore.
Υπάρχουν όμως fillers όπως το “The Tide”, που δεν είναι κακό απλά πολύ κατώτερο των υπολοίπων, και το “Seeing Red” που σταδιακά με έκαναν να χάσω τον αρχικό ενθουσιασμό μου για το “Balance”. Αλλά για να μην είμαι άδικος, συνθέσεις όπως το πιασάρικο “No Apologies”, το εθιστικό “Cold Summer” και το “Smoke Signals” με τα deathcore φωνητικά εξισορροπούν την κατάσταση. Έτσι, οι Καναδοί δεν χάνουν ούτε λεπτό την ενέργεια τους και παραδίδουν ποιοτική μουσική για τους οπαδούς τους.
Συνοψίζοντας το “Balance” κατά την προσωπική μου άποψη χάνει λίγο την “ισορροπία” του γιατί κουράζει μετά από ένα σημείο εφόσον νοιώθεις ότι ακούς τα ίδια και τα ίδια. Αυτά βέβαια είναι γούστα και αφού σε όλα τα άλλα επίπεδα είναι επαγγελματική και ποιοτική η δουλειά των Obey The Brave δεν έχω παρά να τους προτείνω άφοβα για ακρόαση.
5/10
Νίκος Δρακόπουλος
[email protected]
