Οι Γερμανοί High Fighter, με έδρα το Αμβούργο, ξεκίνησαν σαν νέο project από πρώην μέλη των A Million Miles, Buffalo Hump και Pyogenesis, πίσω στο καλοκαίρι του 2014. Η αρχή έγινε με το ντεμπούτο EP τους “The Goat Ritual” και αυτό εδώ είναι το πρώτο τους full length album. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για ένα πάρα πολύ καλό ντεμπούτο άλμπουμ!
Στη μουσική τους βρίσκουμε blues, sludge, κυρίως stoner και doom και φυσικά heavy metal. Ο δίσκος μπαίνει με το τελείως doom και χαμηλοκουρδισμένο “A Silver heart” και μπορώ να πω ότι, όπως και η πλειοψηφία των κομματιών του άλμπουμ, με εντυπωσίασε από το πρώτο κιόλας άκουσμα. Έχει ένα παρά πολύ καλό refrain και επίσης ερχόμαστε σε πρώτη επαφή με τα φωνητικά της Mona Miluski που φαίνεται να ταιριάζουν μια χαρά με το είδος και την ατμόσφαιρά του. Προς το τέλος του τραγουδιού ακούμε για πρώτη φορά τα brutal/growls, πιο “screaming” θα έλεγα (για πιο σωστή λέξη) φωνητικά, κάτι με το οποίο εξοικειωνόμαστε στα δυο επόμενα τραγούδια “Darkest Days” – μετά τη μέση και εκεί που δε το περιμένεις – και “The Gatekeeper”. Αυτά τα φωνητικά όμως, μπορώ να πω ότι δένουν με τα καθαρά, που επικρατούν κατά κύρια βάση δημιουργώντας μια ισορροπία, αλλά και με την υπόλοιπη μουσική και τα στοιχεία, την αισθητική, αυτό που θέλουν να περάσουν στον ακροατή.
Η αλήθεια είναι ότι και να μην υπήρχαν τα «όχι καθαρά» φωνητικά, τα οποία μερικοί μπορούν να θεωρήσουν αχρείαστα, ο δίσκος πάλι θα μου φαινόταν πολύ καλός στο σύνολο του. Θεωρώ ότι αυτή η επιλογή τους σε συνδυασμό με τα πολλά στοιχεία που προσπαθούν να χωρέσουν, είναι ρίσκο. Ένα ρίσκο όμως που από ότι φαίνεται ακούγοντας τα κομμάτια, που κατά βάση είναι καλά και αξιόλογα, τους βγαίνει. Το “Portrait Mind” έχει riff-άρα και μου βγάζει αυτό το συναίσθημα ότι βρίσκομαι σε συναυλιακό χώρο. Πιστεύω ότι το συγκρότημα είναι ότι πρέπει για να παίζει σε σχετικά φεστιβάλ, πράγμα που έχει ήδη κάνει, μεταξύ αυτών και το περσινό Wacken Open Air.
Σίγουρα αξίζει να σημειώσουμε ότι ακόμα και πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος, η μπάντα είχε εγκωμιαστικά σχόλια και καλές κριτικές από περιοδικά που ασχολούνται με τον ήχο (π.χ. Doomed & Stoned, Stoner Hive όπως και γενικά από τον τύπο της Ευρώπης) και από καλλιτέχνες όπως ο John Garcia (Kyuss)! Το ομότιτλο, πιο groov-άτο κομμάτι του δίσκου, θα μπορούσες να πεις ότι είναι από τα highlight του. Τα πιο «άγρια» φωνητικά ίσως να μπερδέψουν κάποιους και να μην τους αρέσουν, αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, εάν κάποιος δώσει λίγο παραπάνω χρόνο στο δίσκο αυτό, τότε σίγουρα θα πάρει καλά μουσικά πράγματα από αυτόν.
Οι φίλοι του doom σίγουρα μπορούν να το τσεκάρουν χωρίς δισταγμό. Για το συγκρότημα, δε ξέρω τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους, όσον αφορά και το μέλλον τους, αλλά με αυτά που άκουσα, ότι και να είναι αυτό, μοιάζει να πετυχαίνει.
7.5/10
Πέτρος Μυστικός
[email protected]
