Θέατρο με σκοτεινή, υποχθόνια θεματολογία δεν υπάρχει. Εκτός από αυτό που θα μπορούσαν να μας δώσουν μια μέρα οι Urfaust. Τουλάχιστον που να είναι ευρέως διαδεδομένο. Στο παρελθόν, κατά τα μέσα των 80s, ξεκίνησαν να βγαίνουν τα πρώτα black doom metal. Δεν ξεχώριζαν ιδιαίτερα από μια black metal κυκλοφορία, εκτός του ότι τα φωνητικά ήταν όμοια, με αυτά που θα φανταζόταν κανείς, να έχει ο ίδιος ο Εωσφόρος. Αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο.
Ο Willem Niemarkt (IX) στα φωνητικά και κιθάρες, από το Βέλγιο, μαζί με τον Jim Dokter (VRDRBR) στα τύμπανα, έφεραν στην ζωή τους Urfaust το 2003, στο Asten της Ολλανδίας. Ξεκίνησαν, παίζοντας μια μίξη black metal με αργούς ρυθμούς και αίσθηση αποκρυφισμού. Το όνομα της μπάντας από μόνο του, μας δείχνει την αγάπη για τα διάφορα μυστήρια της ζωής. Παρελθοντικά αλλά και επίκαιρα. To έργο Faust βασίζεται σε λίγα καθαρογραμμένα κεφάλαια, που αποτελούν μέρος ενός έργου που ονομάζεται Urfaust. Το έργο αυτό, μη αναγνώσιμο σε μεγάλο μέρος του, κρατάει πολλά μυστικά κρυμμένα από την ευρύτερη ιστορία του Faust.
Σημείο εκκίνησης για τους Urfaust λοιπόν, υπήρξε το πολύ ευνοϊκών κριτικών παρόλη την παραγωγή, πρώτο album, με τίτλο “Geist Ist Teufel”, εν έτει 2004. Στη συνέχεια το συγκρότημα άλλαξε σταδιακά δίνοντας black doom με ritual ατμόσφαιρα όλο και πιο πολύ με το πέρασμα κάθε album. Το πέμπτο στη σειρά album των Urfaust μετράει μόλις δύο χρόνια πίσω, στο 2018 με το τέταρτό LP τους “The Constellatory Practice”. Πολύ ώριμος δίσκος από το ολλανδικό συγκρότημα το οποίο πλέον δίνει μια πολύ καλή παραγωγή.
Στην παρών έκτη δουλειά τους, “Teufelsgeist”, έχουμε μόλις πέντε κομμάτια. Λίγα και πάλι, όμως με την γνώριμη των Urfaust μεγαλύτερη διάρκεια από ένα τυπικό κομμάτι της μουσικής αγοράς που συνήθως είναι στα τρία με έξι λεπτά. H παραγωγή είναι πιο καλή από το προηγούμενο album.
Τα φωνητικά του Willem Niemarkt πιο καθαρά από ποτέ. Σε σημείο που εύκολα θα μπορούσε να τραγουδάει σε opera. Προσοχή εδώ. Αυτό δεν σημαίνει ότι ξεφεύγει πολύ μουσικά από το προηγούμενο album. Πιο πολύ μοιάζει να τραγουδάει ένας καλοπληρωμένος παγανιστικός πάτερ. Θα μπορούσε να βάλει και υποψηφιότητα για τους Therion, πολύ εύκολα.
Το ritual στοιχείο πιο έντονο σε αυτό τον δίσκο black doom και avant-garde, που αποπνέει και πάλι παγανιστικές λατρείες. Κιθάρες θα ακούσετε μεν αλλά στον ίδιο ρυθμό με το προηγούμενο, με εφέ που αφαιρούν λίγο ακόμα το γρέζι. Μαζέψτε κεριά και δοχεία και ξεκινάτε.
8,5/10
Γρηγορίου Σπύρος
spyridongrigoriou@yahoo.com
