Πάρε εδώ τώρα doom/sludge κοπάνημα από Γαλλία. Μπορεί σαν λαός να είναι εκλεπτυσμένος, αλλά το “Oruga” είναι βγαλμένο από Stoner-o-metal βόθρους. Ξεκινάμε με το “Northern Promises”, που απ’ την πρώτη νότα είναι ακριβώς ότι περίμενα ν’ ακούσω. Για μια ακόμη φορά η φωνή παρά είναι στο υπερπέραν και καταντάει εκνευριστικό. Ας το σταματήσουμε αυτό πια. Επόμενο κομμάτι με τίτλο “Kissing The Void” (αχ αυτό το “Void” στη stoner, είναι σαν το “Wanna Rock” στη hard rock). Ένα ακόμα επτάλεπτο κομμάτι να ευχαριστηθεί ο λαός slow tempo χτύπημα του κεφαλιού. Θα πω αυτό που οι περισσότεροι περιμένετε να διαβάσετε. Η μπάντα δεν έχει ΤΙΠΟΤΑ διαφορετικό από τις περίπου μισό εκατομμύριο stoner μπάντες που έχουν κάνει την εμφάνισή τους την τελευταία τριετία (είναι παντούυυυ). Στη Γαλλία φυσικά το 2010 που οι Oruga γεννήθηκαν το stoner δεν ήταν στα φόρτε του, οπότε οι κύριοι σίγουρα κάνανε εντύπωση. Για εμάς εδώ όμως που έχουμε γεμίσει μούσια και καρό πουκάμισα κάθε δέκα μέτρα, αυτά είναι πολύ ειπωμένα. Ωστόσο, πρέπει να αναγνωρίσω πως μ’ αρέσει αυτό που ακούω και πάνω απ’ όλα δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε την αυθεντικότητα κάθε μπάντας, αλλά αν αυτό που βγάζει είναι ωραίο στο αυτί. Το “My 9/11” δεν ξέρω αν αναφέρεται στο γεγονός των δίδυμων πύργων αλλά αφού το mastering είναι ότι να ναι, δεν μπορώ να ακούσω και λέξη για να καταλάβω. Είναι κρίμα σε ένα δίσκο έξι κομματιών, να φτάνεις στο τρίτο κομμάτι και να μην περνάει με τίποτα η ώρα. Οι Oruga ναι, είναι μονότονοι και ο δίσκος είναι δύσκολο να σου κάνει το “κλικ”. Οι συνθέσεις παρόμοιες, όλες στο ίδιο μοτίβο. Δεν Η συνταγή της επιτυχίας για μια stoner μπάντα περιλαμβάνει και άλλα εκτός από έναν παλιό Marshall που τσιρίζει, Vintage κιθάρες, ξεκούρδιστο μπάσο, μουγκρητά και half tempo.
5/10
Ντένια Παλαιολόγου
