Οι Paraphilia είναι ένα σχήμα από Αμερική, το οποίο καθώς διαβάζω είναι στα πρώτα του δισκογραφικά βήματα καθώς αυτό το EP αποτελεί και το παρθενικό του. Slam/death metal παίζουν και αν ξέρανε μόνο το πόση δουλειά χρειάζονται, μάλλον μπορεί να μην ασχολιόντουσαν με τη σύνθεση τώρα κοντά.
Ρε παιδιά αλήθεια, ώρες-ώρες δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτονται μερικοί όταν πάνε να κυκλοφορήσουν προς τα έξω υλικό ενώ ξεκάθαρα ΔΕΝ είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο. Πάνε να το κάνουν επειδή πρέπει να το κάνουν; Επειδή δεν καταλαβαίνουν ότι το υλικό είναι αδούλευτο; Επειδή θα χάσουν τον παραγωγό; Επειδή τους τελείωσε η γουρνοπούλα; Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω.
Εδώ έχουμε ένα συγκρότημα που πάει να παίξει κάτι ανάμεσα σε slam και death metal και καταλήγει να μπερδεύει τα μπούτια του γράφοντας συνθέσεις που είναι τουλάχιστον κουραστικές. Και όχι κουραστικές λόγω τεχνικού επιπέδου. Αλλά κουραστικές ακριβώς επειδή αποπνέουν μια κούραση από την πλευρά της μπάντας. Ο τρόπος που έχουν βάλει τα riffs μεταξύ τους αποπνέει μια προχειρότητα στον τρόπο σύνθεσης. Γιατί είμαι σίγουρος πως αν τα κομμάτια είχαν δουλευτεί λίγο καλύτερα δεν θα είχαν καταλήξει να με κάνουν να χασμουριέμαι και να παρακαλάω να τελειώσει το μαρτύριο.
Και το αστείο είναι ότι πρόκειται για EP και όχι για δίσκο. Αν αυτό συνέβαινε σε δίσκο θα μιλούσαμε για βιβλική καταστροφή. Βασικά και εδώ κατά κάποιο τρόπο καταστροφή είναι, απλά δεν πρόλαβα να την ακούσω σε όλο της το μεγαλείο. Αυτό που χρειάζονται είναι επειγόντως να δώσουν περισσότερο βάρος στις συνθέσεις. Δεν είναι rock ‘n’ roll η φάση, να πετάς μέσα τρία ακόρντα και ένα σόλο και τελειώσαμε.
Καλώς ή κακώς το είδος που παίζουν είναι απαιτητικό και πρέπει να ανεβάσουν επίπεδο αν θέλουν να δώσουν κάτι αξιόλογο. Γιατί έτσι όπως τα βλέπω τα πράγματα εδώ, αν το συνεχίσουν έτσι δε θα έχει και πολύ μέλλον η φάση τους. Η προσοχή στις συνθέσεις σώζει, εδώ κάμερα σε μένα.
4/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
