Για όσους δεν είδατε την κριτική για το “Tribute To Atrophos Vol I”, εδώ είναι λίγα λόγια για την μπάντα. Οι Queen Elephantine είναι ένα συγκρότημα το οποίο σχηματίστηκε το 2006 στο Hong Kong από τον Ινδό μουσικό Indrayudh Shome. Πλέον έχει θέσει σαν έδρα της την Philadelphia των Ηνωμένων Πολιτειών, συνδυάζοντας βαρύ ήχο με κοσμική βρωμιά. Το είδος τους μπορεί να θεωρηθεί μετα-αποκαλυπτικό rock με ψυχεδελικά στοιχεία, doom, drone καθώς και ελεύθερη jazz και ιεροτελεστική μουσική από όλα τα μέρη του κόσμου.
Έχουν κυκλοφορήσει έξι full-length albums σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, τρία splits με Elder, Sons Of Otis και Alumah καθώς έξι είναι και τα EPs που έχουν κυκλοφορήσει. Μου μοιάζει για ολοκληρωμένη μπάντα με αρκετό υλικό να μπορεί να παρουσιάσει σε ζωντανές εμφανίσεις. Πλέον δουλεύουν στην συνεργασία τους με τους Phurpa, μια μπάντα που παίζει θιβετιανή ιεροτελεστική μουσική από την Ρωσία. Έχουν μοιραστεί την σκηνή με μπάντες όπως οι Oxbow, Elder, Insect Ark, Weedeater, Lightning Bolt, Pilgrim και πολλές άλλες.
Αν από την άλλη δεν χορτάσατε το αρκετά χαλαρωτικό τριαντάλεπτο “Tribute To Atrophos Vol. I”, μην ανησυχείτε. Οι Queen Elephantine συνεχίζουν το ταξίδι με προορισμό το άγνωστο στο σχεδόν σαραντάλεπτο δεύτερο μέρος. Για τους πιο σκληροπυρηνικούς, που κουβαλούν αρκετή ένταση μέσα τους, η μπάντα έχει προϊδεάσει και για αυτούς προσφέροντας ένα πενηντάλεπτο τρίτο μέρος. Αν μετά από αυτό εξακολουθείτε να κουβαλάτε το ίδιο βάρος, τότε ειλικρινά δεν ξέρω τι να σας προτείνω.
Στα περί μουσικής πρόκειται για ένα συνονθύλευμα ειδών που ποικίλουν από μετα-αποκαλυπτικό rock μέχρι doom. Ένα πάντρεμα που είναι αρκετά έντονο σε όλες τις κυκλοφορίες τους. Είτε πρόκειται για album, είτε για EP, οι Queen Elephantine ξέρουν πως να σας αποφορτίσουν ψυχικά. Μουσική ιδανική σε περίπτωση αϋπνίας. Φέρει μέσα της και το βαρύ στοιχείο αλλά είναι τόσο καλά κρυμμένο που έρχεται σαν το κερασάκι στην τούρτα. Σαν ένα επιδόρπιο μετά από ένα γλυκό γεύμα.
Ατελείωτες δυναμικές εκρήξεις εκεί από όπου κυριολεκτικά δεν το περιμένεις. Ξεκινάνε αρκετά ήρεμα και απαλά τα κομμάτια τους και εκεί που αρχίζεις να πιστεύεις πως γίνεται μονότονο, ακριβώς σε εκείνο το σημείο λάμπουν όλες οι μουσικοσυνθέσεις. Μια αρκετά έξυπνη δομή μπορώ να πω. Πολλές φορές ο τρόπος που επέλεξαν να κάνουν τέτοιες μεταστάσεις, με έκανε να πιστέψω πως εκεί τελείωνε το κομμάτι. Κάτι το οποίο εν μέρει ίσως μπορώ να το καταλογίσω σαν σφάλμα.
Εν κατακλείδι, δεν είναι άσχημη η μουσική τους. Θα μπορούσαν άνετα να παίξουν ζωντανά σε κάποιο μπαρ ή κέντρο διασκέδασης δημιουργώντας μια αρκετά εντυπωσιακή ατμόσφαιρα. Ας δούμε τι τους επιφυλάσσει το μέλλον.
7/10
Γιώργος Χατζηϊωαννίδης
gchatzis21@icloud.com
