Όπως μαρτυρά ο τίτλος του δίσκου, οι Caedes Cruenta είναι μια εγχώρια μπάντα που βρίσκεται στα σκαριά από το 2003, παίζει black metal όπως αυτό εδραιώθηκε στη χώρα μας, στο στυλ των Rotting Christ δηλαδή. Αυτός ο δίσκος είναι και ο δεύτερός τους που βγήκε αρχικά το 2014 και επανακυκλοφορεί φέτος για τρίτη φορά.
Προσωπικά, κυκλοφορίες τέτοιου στυλ black metal μου αρέσουν για δύο λόγους. Αρχικά, επειδή οι Rotting Christ είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες, ως εκ τούτου χαίρομαι να ακούω σχήματα να αναπαράγουν τη μουσική τους σε κάθε δυνατή ευκαιρία. Δεύτερον, καλώς ή κακώς, οι Rotting Christ αυτού του στυλ πλέον δεν είναι παρά μια μακρινή ανάμνηση οπότε από όποια πλευρά και να το πάρουμε, για μένα τουλάχιστον αυτά καλό είναι να γίνονται.
Πάμε τώρα στο δια ταύτα. Πέραν του στυλ που έτσι κι αλλιώς αγαπώ, η μπάντα έχει μια πολύ καλή αίσθηση της μελωδίας που κάνει το δίσκο κάτι το ιδιαίτερο, συνδυαστικά με τον ελληνικό στίχο που ακούμε αραιά και πού, ο οποίος δίνει μια πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα. Στην ουσία είναι σαν οι Rotting Christ του “A Dead Poem” να έπαιζαν ακόμα black metal. Ενώ όμως το μουσικό πακέτο είναι πάρα πολύ καλό, ο δίσκος χαντακώνεται σε τεράστιο βαθμό από την παραγωγή η οποία είναι η τυπική “true” που βλέπουμε από το είδος τόσα χρόνια.
Το πρόβλημα δεν είναι τόσο η ηχητική ποιότητα, αλλά το ότι ακούγεται εντελώς μα εντελώς αταίριαστη με τη φύση του υλικού. Η μπάντα έχει μελωδίες, ατμόσφαιρα και ένα ποσοστό τεχνικής στα riffs και στα solos που κάνουν αυτή την παραγωγή φάουλ.
Είναι σαν ένας δίσκος κλασικού heavy metal να έχει μια παραγωγή σαν το “Tomb Of The Mutilated”. Εντελώς αταίριαστο και θάβεται το τελικό αποτέλεσμα χωρίς λόγο. Δεν ξέρω αν ήταν από λάθος της μπάντας, του παραγωγού ή καθαρά από άποψη, αλλά είναι κρίμα να έχεις ένα τέτοιο δίσκο και να τον χαλάς με μια τέτοια κακή παραγωγή.
5,5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
