Το να έρχεσαι σε επαφή με hard rock ή metal μπάντες που δεν χρησιμοποιούν τα αγγλικά σαν γλώσσα έκφρασης, είναι μια πραγματικά παράξενη εμπειρία. Είναι πολλές οι γλώσσες που μπορούν να λειτουργήσουν “σωστά” εκτός από τα αγγλικά: γερμανικά, νορβηγικά, ελληνικά και άλλες έχουν χρησιμοποιηθεί από αρκετές μπάντες κατά καιρούς με καλά αποτελέσματα. Η τελευταία όμως γλώσσα που θα χρησιμοποιούσα ποτέ για hard rock/metal μπάντα είναι τα γαλλικά. Και αυτό είναι το πρώτο σκάλωμα που έφαγα με τους Heaven’s Colt. Η μπάντα υπάρχει από το 2006 και σύμφωνα με το δελτίο τύπου, έχει πραγματοποιήσει 288 εμφανίσεις σε Γαλλία και Γερμανία, νούμερο αρκετά εντυπωσιακό για μία μπάντα του μεγέθους αυτού. Όσο αφορά το μουσικό κομμάτι, η μπάντα παίζει hard rock στα χνάρια των AC/DC, Saxon, AC/DC, Airbourne, AC/DC και AC/DC. Αν και με ξενερώνει ο γαλλικός στίχος, η μουσική είναι μια χαρά (αφού είναι AC/DC). Το μόνο που δεν παραπέμπει στους Αυστραλούς είναι η φωνή, η οποία είναι εντελώς αγρεζάριστη. Είναι αναπόφευκτο όταν πλησιάζεις το στυλ μιας τόσο μεγάλης μπάντας όπως π.χ. οι AC/DC να κινδυνεύεις να υποβαθμιστείς σε ρόλο κλώνου και αντιγραφέα, εκτός αν το κάνεις τόσο καλά που να μην νοιάζει τους ακροατές. Δυστυχώς για τους ίδιους, οι Heaven’s Colt δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν αυτό το εμπόδιο, αφού τα τραγούδια τους είναι τόσο προσκολλημένα που σε κάνουν ν’ αναρωτιέσαι αν είναι tribute band και ποιο ήταν αυτό το κομμάτι που διασκεύασαν αλλά δεν το ήξερες.
5/10
Νίκος Κεφαλίδης
