Τώρα να πω ότι είδα το εξώφυλλο του νέου δίσκου των Γερμανών PhallaX και ενθουσιάστηκα, θα πω ψέματα. Προφανώς και το ζουμί βρίσκεται στη μουσική αλλά πραγματικά βοηθήστε λίγο την κατάσταση ρε παλικάρια. Μια καλή πρώτη εντύπωση πάντα βοηθάει και προσωπικά αν πετύχαινα κάπου το album τυχαία, με τέτοιο εξώφυλλο δεν υπήρχε περίπτωση να ασχοληθώ ούτε με σφαίρες.
Όπως και να έχει, οι PhallaX από το Mutlangen της Γερμανίας, υπάρχουν από το 2004, έχουν κυκλοφορήσει τρεις δίσκους, παίζουν heavy/power metal και το “Lex Concordia” αποτελεί την καινούργια τους δουλειά. Σύμφωνα μάλιστα με το δελτίο τύπου που συνόδευε το promo, ο δίσκος ήταν να κυκλοφορήσει το 2017 αλλά καθυστέρησε διότι ο τραγουδιστής, Johannes Schurr εκλέχθηκε δήμαρχος της πόλης!
Χωρίς να γνωρίζω τις προηγούμενες δουλείες των PhallaX, αντιλαμβάνομαι τόσο από τίτλους τραγουδιών όσο και από το γενικότερο στήσιμο τους, ότι δε παίρνουν και πολύ τους εαυτούς τους στα σοβαρά. Δεν είναι σε καμία περίπτωση μπάντα παρωδία αλλά κινούνται στα πλαίσια χαλαρότητας και χιούμορ τύπου Edguy.
Αντίθετα τώρα με τον όλο χαβαλέ που τους χαρακτηρίζει, η μουσική καθαυτή κάθε άλλο πάρα «τραλαλά» είναι. Το “Lex Concordia” βασίζεται κυρίως στα σκληρά riffs γερμανικής σχολής όπως τα έχουμε μάθει από Mystic Prophecy, Brainstorm ή τους Iron Fire της τελευταίας περιόδου και στην αρκετά καλή φωνή του Schurr, o οποίος έχει κοντινή χροιά στον John Bush (Armored Saint). Γενικά δεν παίζουν άσχημα και μάλιστα τα δυο πρώτα κομμάτια “Here We Stand” και “Scratch App” προκαλούν ένα σχετικό ενδιαφέρον με τα σχεδόν γηπεδικά refrains τους, ασχέτως γραφικών στίχων. Βρίσκω επίσης πως φλερτάρουν και αρκετά με το thrash, όπως στην εισαγωγή του “Sei Du Das Licht” ή στο “Hey You” το οποίο είναι και από τα καλυτέρα κομμάτια του δίσκου και θυμίζει τους θεούς Heathen.
Εκεί είναι που με μπέρδεψαν λίγο οι PhallaX. Προφανώς και θέλουν απλά να είναι μια metal μπάντα και να παίζουν ό,τι γουστάρουν περνώντας καλά. Μαζί τους. Η power metal πλευρά τους όμως είναι απλά ΟΚ και τολμώ να πω λίγο χιλιοπαιγμένη. Με διαφορά από την άλλη, τους προτιμώ στις πιο τσαμπουκαλεμένες στιγμές που αποφασίζουν να «βαρέσουν» περισσότερο μπαίνοντας σε πιο σκληρά λημέρια. Τώρα δε γνωρίζω αν οι ίδιοι θα το αποφασίσουν στο μέλλον να κάνουν τη κίνηση να αγκαλιάσουν περισσότερο αυτή την πτυχή τους. Ελπίζω και εύχομαι οι HammerFall του “Echoes” που κρύβουν μέσα τους να τους το επιτρέψουν.
6/10
Βασίλης Μπατίλας
vasilis_vd@hotmail.com
