Άλλη μια ενδιαφέρουσα Metal σκηνή αποτελεί αυτή του Ισραήλ και λογικό μου φαίνεται, όντας και μία άκρως θρησκευόμενη χώρα, αυτή η μικρή μουσική σκηνή της να είναι βουτηγμένη στο Death και το Black. Μέσα απ’ αυτούς του κόλπους βγήκαν και οι Prey For Nothing, οι οποίοι παίζουν τσαμπουκαλεμένο τεχνικό Melodic Death Metal με κάποια στοιχεία τραβηγμένα από Thrash και από Progressive. Επίσης το καλύτερο της υπόθεσης είναι ότι είναι κάργα επηρεασμένοι από Death οπότε και μόνο με τέτοια επιρροή πόσο άσχημα πράγματα θα μπορούσε κανείς να γράψει; Μέχρι και η φωνή θυμίζει Chuck Schuldiner σε ορισμένα έως πολλά σημεία κυρίως από την εποχή του «The Sound Of Perseverance»! Για τους Prey For Nothing αυτή εδώ η κυκλοφορία αποτελεί την δεύτερη τους ολοκληρωμένη δουλειά και αποτελεί φυσική συνέχεια της πρώτης. Προσωπικά και οι δύο δίσκοι μ’ άρεσαν ιδιαίτερα και σχεδόν ισάξια αλλά θεωρώ ότι σαν συνολική εικόνα το «Violence Divine» ίσως στέκει λίγο ψηλότερα αλλά δεν διαθέτει τα κάποια τόσο δυνατά κομμάτια που γράφτηκαν στο «Αgainst All Good And Evil». Η βασική διαφορά των δύο δίσκων είναι ότι εδώ δίνεται ακόμα μεγαλύτερη βάση στη σολιστική μελωδία σε σχέση με πριν. Τρομερό έπος του δίσκου αποτελεί για μένα πρώτα απ’ όλα το εισαγωγικό μέρος στο οποίο υπάρχουν και οι περισσότερες Thrash αναφορές της μπάντας… Πραγματικά εδώ μέσα βρήκα αναφορές σε Metallica, Coroner, Slayer και εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Από ‘κει και πέρα, ασύλληπτη τεχνική riffολογία βλέπουμε στο πολύ δυνατό ‘Tuning Shears To Swords’, ίσως και το καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Εξίσου υψηλού επιπέδου αποτελεί το φινάλε με τα πολυποίκιλα και χωρίς να χάνουν το δυναμισμό τους, ‘Against All Good’ και ‘Against All Evil’. Ανεξαρτήτου highlights το αδιαφιλονίκητο ατού αυτής της κυκλοφορίας είναι ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ έχει να κάνει με τις κιθάρες της! Της Παναγιάς τα μάτια, από τα δολοφονικά ρυθμικά μέχρι τις μελωδικές ακουστικές μελωδίες ΟΙ ΚΙΘΑΡΕΣ ΔΙΝΟΥΝ ΡΕΣΤΑ! Το μόνο αρνητικό για μένα στην όλη προσπάθεια γενικά της μπάντας να γράψει κομμάτια (και στους δύο δίσκους) είναι ότι μερικές φορές το πάντρεμα τεχνικού ala Death παιξίματος με το πιο μελωδικό Gothenburg, γίνεται αρκετά απότομα. Κατ’ εμέ αυτό άμα διορθωθεί είναι θέμα χρόνου το πότε θα μας παρουσιάσουν μία σχεδόν αψεγάδιαστη κυκλοφορία.
8/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
