Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω τις μπάντες που διάλεγαν ονόματα τόσο δυσμνημόνευτα. Οι συγκεκριμένοι μας έρχονται από τη Ρωσία και έχω την εντύπωση πως το όνομά τους προέρχεται από κάποιο παραισθησιογόνο μύκητα. Αν όχι, ακούγεται σίγουρα σαν κάτι τέτοιο. Για άλλη μια φορά θα είμαι σύντομη και περιεκτική πριν αφήσω αυτόν τον δίσκο στα αζήτητα: η μουσική τους είναι κάπως σαν το όνομα που διάλεξαν: μόλις καταφέρεις να το προφέρεις το έχεις ήδη ξεχάσει αλλά αυτό που με κάλυψε πλήρως είναι το όνομα το δίσκου τους: ανύπαρκτο. Παντελώς αποπροσανατολισμένοι, δεν έχουν καταλήξει ούτε καν οι ίδιοι για το τι θα ήθελαν να παίζουν και κουβαλώντας αυτή την ψυχοσύνθεση ο ακροατής δεν πείθεται. Από τη μία σε πηγαίνουν σε dark metal λημέρια, την άλλη σε black, μετά σε ambient και vice versa, χωρίς την παραμικρή σύνδεση. Σαν να έχεις βάλει 4 μουσικούς να ξεδιπλώνουν τις επιρροές τους. Sorry παιδιά αυτό δεν είναι το νόημα της μπάντας. Επιπλέον η παραγωγή είναι απαράδεκτη καθώς τα τύμπανα υπερκαλύπτονται από κιθάρες και ουρλιαχτά, με αποτέλεσμα τα γνωστά. Τα νεύρα να βαράνε διάλυση σε σημείο εγκεφαλικής τήξης. Από μακριά κι αγαπημένοι ή αλλιώς μακριά απ’ τα αυτιά μου κι ας είναι κι ένα (που λέει ο λόγος) μέτρο.
2/10
Αγγελική Καπίρη
