Πραγματικά, μπορώ να ξυπνήσω μια μέρα και να ξέρω ότι δεν θα ακούσω ποτέ ξανά μπάντα και πόσο μάλλον νεοσύστατη, που να προσπαθεί να επαναφέρει στη ζωή τα 80’s; Δεν έχω χειρότερο από το να ακούω wannabe old-school μπάντες οι οποίες εκτός από τις υποσχέσεις ότι θα μας ανατινάξουν το κεφάλι με τα αδυσώπητα τους riff και τελικά μας το ανατινάζουν από την ανία και την έλλειψη πρωτοτυπίας, προσπαθούν απεγνωσμένα να βγάλουν το δεύτερο ‘Kill ’em all’. Προς όλους τους αγαπητούς thrashers λοιπόν: 1) Αν θέλετε τόσο απεγνωσμένα να αποδώσετε το αγαπημένο σας ιδίωμα, κάντε την διαφορά και πρωτοτυπήστε! 2) Όσο και να ιδρώνετε και να χτυπιέστε κάτω, διάδοχος του ‘Kill ’em all’ δεν ξαναβγαίνει για έναν και μόνο λόγο: κάθε πράγμα στον καιρό του. Άλλες εποχές, άλλη νοοτροπία, άλλα μυαλά. Για τους αγαπητούς Ιρλανδούς από ‘δώ τώρα, δεν μπορώ να πω πολλά εκτός από τις θεμιτές συμβουλές που έδωσα παραπάνω και φυσικά προς τον παραδειγματισμό άλλων. Κρίμα πάντως, για άλλη μια φορά γιατί τα παιδιά τώρα ξεμύτισαν βγάζοντας το πρώτο τους EP και δεν παίζουν καθόλου κακά. Βάλτε λίγο φαντασία στη ζωή, στο thrash και ζάχαρη στον καφέ σας γιατί χανόμαστε χωριανοί!
4/10
Αγγελική Καπίρη
