Μπάντα από Καναδά έχουμε σήμερα, ε φιλαράκι μήπως σου βρίσκεται καναδίευρω; Εντάξει, κακό αστείο, συνεχίζω. Κάποτε, το άκουσμα και μόνο της φράσης «είναι Καναδοί» αποτελούσε εγγύηση για το ότι η μπάντα θα σκοτώνει. Πέρασαν βέβαια τα χρόνια, πέρασε και η ιδέα. Εδώ εντάξει δε σκοτώνουν ακριβώς, μπερδεμένοι ακούγονται αλλά όπως θα δούμε υπάρχουν προοπτικές. Δημιουργήθηκαν το 2015 στο Ontario και αυτό το EP είναι η δεύτερή τους επίσημη κυκλοφορία.
Όπως ανέφερα και παραπάνω, η μπάντα μου ακούγεται αρκετά μπερδεμένη και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Το “The Wretched And The Damned” είναι κάπως πιο ακραίο και σκοτεινό από το μέσο κλασικό heavy metal και μετά μπαίνουν τα φωνητικά και ξαφνικά χαλάει όλο επειδή δεν ταιριάζουν με το υπόλοιπο σύνολο. Θα μπορούσαν κάλλιστα, με λίγο περισσότερη πίεση στις συνθέσεις, να είναι μια ακραία μπάντα καθώς το υλικό τους αυτό τον αέρα βγάζει αλλά η φωνή τους κρατάει πίσω.
Από τη μία αυτό σε κάποιον μπορεί να φανεί σαν κάτι καινοτόμο και ξεχωριστό αλλά εμένα προσωπικά μου ακούγεται σαν μια αποτυχία. Εκτός αυτού, το υλικό τους ακούγεται αρκετά μονότονο, τίποτα δεν μένει μετά την ακρόαση και τα heavy metal στοιχεία (που για την ώρα υπερισχύουν) ακούγονται σαν να έχουν αναπαραχθεί από τους πάντες, κάτι που δεν το θέλεις όταν ακούς μια νέα κυκλοφορία. Εκτός κι αν σε καλύπτουν τα αναμασήματα, οπότε εκεί πάω πάσο.
Όπως και να χει, η δουλειά που χρειάζονται είναι αρκετή. Θα πρέπει να κατασταλάξουν αρχικά στο τι θέλουν να κάνουν ως μπάντα. Εάν αποφασίσουν να το πάνε σε βαρύτερο στυλ, τα φωνητικά θα πρέπει να αλλάξουν αλλιώς η ακρόαση θα προκαλεί νευρικό γέλιο. Εάν πάλι αποφασίσουν να κρατήσουν τα φωνητικά, τότε και η μουσική θα πρέπει να ελαφρύνει (προσωπικά νομίζω πως κάτι τέτοιο δεν τους ταιριάζει) προκειμένου να αποφύγουν τα γιαούρτια. Μπάντα με δυνατότητες που μένει από βενζίνη στην πορεία. Εκτός και αν το δουλέψουν παραπάνω
5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
