Οι Ιταλοί Hidden Lapse δύο χρόνια μετά τον πρώτο τους δίσκο “Redemption”, μπαίνουν δυναμικά στο 2019 με την κυκλοφορία της μουσικής τους συνέχειας “Butterflies”. Το αρκετά girly εξώφυλλο τους σε συνδυασμό με τα γυναικεία φωνητικά δεν είναι κάτι που θα διάλεγα στις προτιμήσεις μου αλλά ξεπερνώντας τα οποιαδήποτε στερεότυπα των πρώτων πληροφοριών έδωσα μια ευκαιρία στο να μιλήσει η μουσική τους που χαρακτηρίζεται ως μελαγχολικό power / progressive metal.
Με τα πρώτα riffs που ακούω, θα αναγνώριζα το είδος ως απλά μελωδικό metal. Στο “Dead Jester” που είναι και το πρώτο κομμάτι παρατηρώ την μέτρια για τα γούστα μου φωνή της Alessia Marchigiani παρέα με τα πλήκτρα που πραγματικά σε συγκεκριμένα σημεία ακούγεται σαν να παίζουν μπλιμπλίκια και όχι φυσικό ήχο. Κακή αρχή θα έλεγα αλλά δεν πτοούμαι και συνεχίζω δυναμικά με το “Third”, που είναι το δεύτερο, έτσι γιατί μπορούνε, τραγούδι. Πολύ καλύτερες μελωδίες απ’ τον πληκτρά που τονίζουν την progressive πλευρά τους. Κάπως έτσι θα συνεχίσουν και στο επόμενο με τις μελωδίες να αλλάζουν μεταξύ τους αστραπιαία κάτι που με ξενίζει σε κάποια σημεία. Εκεί έχουμε και την προσθήκη αντρικών φωνητικών σε λίγα μέρη. Ακολουθεί το πιο ήρεμο και μπαλαντο-ειδές “Stone Mask”. Η Alessia δείχνει όλες τις δυνατότητες της φωνής της κατά τη διάρκεια του δίσκου αλλά όπως είπα και πριν δεν καταφέρνει να με κερδίσει. Ο τίτλος του δίσκου απ’ την άλλη είναι ακριβώς αυτό που ακούς. Χιλιάδες πεταλούδες να τριγυρίζουν μανιασμένα γύρω απ’ τα αυτιά σου χορεύοντας στους ήχους του synthesizer. Το μόνο κομμάτι που θα ξανάκουγα είναι τον εκπληκτικό “Sleeping Beauty Syndrome”, με το καλογραμμένο ρεφρέν του και τις γλυκιές μελωδίες. Αυτό βέβαια δεν φτάνει για να αλλάξει τη γνώμη μου για το ότι άκουσα συνολικά.
Συνοψίζοντας, οι Hidden Lapse προτείνουν κάτι αρκετά ενδιαφέρον και διαφορετικό, σε κάποιες περιπτώσεις, απ’ τις μπάντες τους είδους τους. Το αν το κάνουν καλά ή όχι είναι θέμα γούστου νομίζω οπότε δώστε μια ευκαιρία, αν είστε οπαδός του είδους.
4/10
Νίκος Δρακόπουλος
[email protected]
