Τα έχουμε πει για την Thrash metal σκηνή στην Ελλάδα. Μεγάλη υπόθεση με μπάντες σαν τους Suicidal Angels, τους Bio-Cancer, τους Exarsis και πολλές άλλες καινούργιες να ξεπηδούν από το πουθενά. Οι Chronosphere είναι μια άλλη υπόθεση βεβαίως. Η μπάντα αν δεν κάνω λάθος ξεκίνησε το 2012 με το ντεμπούτο “Envirusment”, το οποίο είναι ένα υβρίδιο των Metallica του “Master Of Puppets” αλλά και των Testament του “The New Order”. Μιλάμε για μια καθαρά thrash metal μπάντα.
Οι Chronosphere έκαναν το μεγάλο πείραμα και στο δεύτερό τους δίσκο “Embracing Oblivion”, αναπροσάρμοσαν τον ήχο τους, σε βαθμό που δεν θύμιζε καθόλου το ντεμπούτο. Καμία σχεδόν επιρροή από Metallica ή την σκηνή του Bay Area. Το ‘πείραμα’συνεχίζεται με την τρίτη κυκλοφορία, το “Red ‘N’ Roll”, το οποίο είναι αρκετά επηρεασμένο από Annihilator, λιγάκι από Anthrax, ενώ κάποια στοιχεία από Watchtower ή Toxik, που είχαν ακουστεί στο δεύτερο δίσκο, μάλλον νιώθω ότι έχουν εξαφανιστεί.
Ο ίδιος ο τίτλος του δίσκου, είναι σαν να μας προετοιμάζει ότι δεν θα ακούσουμε ένα καθαρό thrash metal δίσκο και μάλλον έτσι έχουν τα πράγματα. Όταν για παράδειγμα ακούς το αρχικό riff του opener “Be The Best”, μάλλον νομίζεις ότι έχεις να κάνεις με ένα υβρίδιο rock ‘n’ roll metal… Φυσικά οι ταχύτητες και τα riff ανεβαίνουν και γίνονται πιο άγρια, βάζοντας την thrash πινελιά. Γενικά, κάπως έτσι κυλάει ο δίσκος, με αρκετή μελωδία, υψηλές ταχύτητες επί το πλείστον και με αρκετά ξεσπάσματα.
Οι στιγμές που ξεχώρισα ήταν μάλλον και οι πιο μελωδικές, τα “Be The Best”, το αρκετά thrashy “Demonized”, το πολύ μελωδικό “The Force To Put An End” με το πολύ πορωτικό groovy σημείο πριν το solo, αλλά και το κλείσιμο του δίσκου “Wolves Out Of Cage”. Τα υπόλοιπα κομμάτια, δεν είναι ότι είναι άσχημα, αλλά από ένα σημείο και μετά αρχίζουν και γίνονται κουραστικά και νιώθω σαν να επαναλαμβάνονται οι ιδέες της μπάντας.
Δεν μιλάμε για ένα κακό δίσκο, απεναντίας οι οπαδοί των Annihilator θα βρουν σίγουρα παραπάνω θετικά στοιχεία από εμένα στο “Red ‘N’ Roll”, απλά στα δικά μου αυτά κάπου ο δίσκος ακούγεται κορεσμένος. Αυτό που σίγουρα με εντυπωσίασε είναι η κιθαριστική δουλειά των Panos Tsampras και Spyros Lafias, η οποία εναλλάσσεται συνεχώς από thrashy riffs σε πιο rock ‘n’ rolling στυλ παιξίματος κάτι που σίγουρα κάνει το δίσκο αρκετά ενδιαφέρον. Επίσης, όλη τα φωνητικά του Σπύρου έχουν αυτό το συναίσθημα και σε βάζουν στο κλίμα που θέλουν να προωθήσουν οι Chronosphere. Πότε μελωδικά και πότε τραχιά και με αρκετές thrash υφές.
Σίγουρα ένας δίσκος που θα αρέσει σε αρκετούς Thrashaδες αλλά και όχι μόνο. Η παραγωγή είναι σύγχρονη και καθαρή όπως και ο ήχος της μπάντας. Απλά πιστεύω ότι οι Chronosphere είναι ικανοί για πολλά περισσότερα πράγματα από αυτά που παρουσιάζουν στο “Red ‘N’ Roll”. Σίγουρα ένας δίσκος που αξίζει να ακούσουν οι οπαδοί του thrash metal που νιώθουν ότι η μελωδία είναι ένα καλό συστατικό στο ιδίωμα.
7/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
