Μέσω του προσωπικού του προφίλ στο Facebook, ο μέχρι πρότινος κιθαρίστας των Pain Of Salvation, Ragnar Zolberg, ανάρτησε τα κάτωθι:
“Εγκατέλειψα τους Pain Of Salvation το 2013, αφού βρισκόμουν στη μπάντα για ένα μόνο χρόνο. Δεν ήταν με τίποτα όμως αυτό που περίμενα και καταλαβαίνω γιατί κάποιοι άλλοι πριν από μένα είχαν φύγει από την μπάντα. Εκείνη τη στιγμή ο Roger (σ.σ.: Öjersson; Katatonia) μπήκε στην θέση μου και έκανε την ακουστική περιοδεία, στην οποία έκανε πολύ καλή δουλειά!”
“Περίπου ένα χρόνο αργότερα μου ζητήθηκε να κάνω μια ακόμα συναυλία, το Prognation At Sea, όπου και συμφώνησα. Όταν εμφανίστηκα για τις πρόβες, ο Daniel (σ.σ.: Gildenlõw) είχε νοσηλευτεί και μου ζήτησε να πάρω την θέση του στην συναυλία, και όταν επανήλθε στην υγεία του, μου ζήτησε να επανέλθω στο συγκρότημα και να γράψω μαζί του το επόμενο άλμπουμ. Μου αρέσει να φτιάχνω άλμπουμ, γι ‘αυτό αποφάσισα να παραμείνω λίγο περισσότερο”.
“Πρόσφατα, με το άλμπουμ μας “In the Passing Light of Day” η μπάντα πήγαινε πολύ καλύτερα. Ένα άλμπουμ που γράψαμε μαζί με τον Daniel το οποίο μας πήρε δύο χρόνια και στο οποίο επίσης δάνεισα μερικές από τις προηγούμενες συνθέσεις μου. Με πολλή αφοσίωση, θυσίες και βοήθεια από διάφορους ανθρώπους καταφέραμε να περάσουμε από το να μας διώξει η δισκογραφική μας εταιρία στο να πουλήσουμε μια αρκετά καλή ποσότητα αντιτύπων του δίσκου και να παίζουμε σε sold out shows. Κάτι για το οποίο είμαι πολύ περήφανος και προφανώς πολύ ευγνώμων για την αγάπη που μας έδειξαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που παρακολούθησαν τις εμφανίσεις μας”.
“Έχω περάσει πολύ καλά με τους φίλους μου Gustaf Hielm, Daniel Karlsson και Léo Margarit. Θα μου λείψει που δεν θα μπορώ να περνάω χρόνο μαζί τους τόσο πολύ, κάτι που αποτελεί και τον κυριότερο λόγο που κατάφερα να μείνω στην μπάντα αυτή τη φορά”.
“Όπως αποδείχθηκε, όλοι εργάστηκαν στο άλμπουμ ως ομάδα, αλλά μόλις τελείωσε το άλμπουμ μας την περασμένη χρονιά, ο ηγέτης της μπάντας άρχισε να παίζει με πολύ παρόμοιο τρόπο με αυτό που είδαμε πρόσφατα από τους Ghost. Ήταν ξεκάθαρο ότι αυτό δεν ήταν πια το “δικό μας” άλμπουμ, αλλά το δικό του. Πληρώθηκα ένα μικρό ποσό περί τα 1000 ευρώ για την δουλειά μου για αυτά τα 2 χρόνια, που δεν κάλυπταν καν τα έξοδα του ταξιδιού μου (σ.σ.: ο Ragnar είναι μόνιμος κάτοικος Ισλανδίας)”.
“Παρόλο που οι Pain Of Salvation τα πήγαν αρκετά καλά στο επιχειρηματικό κομμάτι, η παρουσία μου σε αυτό το συγκρότημα ήταν μια κακή επένδυση από την αρχή και έχει κοστίσει περισσότερο από ότι μου προσέφερε ως αντάλλαγμα, τόσο ψυχικά όσο και οικονομικά. Δεν μπορείς να περιμένεις τον ελάχιστο μισθό να σου καταβληθεί όταν παίζεις σε sold out εμφανίσεις ή γεμάτους συναυλιακούς χώρους σύμφωνα με τα πρότυπά μας. Ούτε και να σε πλημμυρίζει η απαισιοδοξία και η κριτική μετά από σχεδόν κάθε συναυλία”.
“Έχω σκεφτεί με λογική για όλα αυτά, ενώ εξακολουθώ να κάνω ότι μπορώ για να διατηρήσω μια επαγγελματική σχέση με τα πάντα, ωστόσο είναι επίσης και δική μου η μουσική μου η οποία παίζουμε και θέλησα τα πάντα να κυλούν όσο πιο ομαλά γίνεται, παρά την άδικη μεταχείριση που έχω αντιμετωπίσει”.
“Αντί να κάνουμε τροποποιήσεις, να προσφέρουμε καλύτερους μισθούς ή ακόμα και να αποδίδουμε τα εύσημα εκεί που οφείλονται, βρέθηκα στη δυσάρεστη θέση να μου ζητηθεί από τον Daniel να αποχωρήσω από το συγκρότημα χθες”.
“Είμαι πολύ χαρούμενος για όλα όσα έμαθα τα τελευταία χρόνια και για τους ανθρώπους που έχω γνωρίσει μέσα από αυτή την περιπέτεια και είμαι επίσης πολύ ευτυχής που συνεχίζω κοιτώντας μπροστά. Ένα πράγμα που έμαθα και σκέφτομαι ότι πρέπει να έχουμε κατά νου είναι: “Ποτέ μην λαμβάνετε τα εύσημα για τη δουλειά των άλλων ανθρώπων, αυτό δεν είναι ωραίο και είναι εξαιρετικά ασεβές”.
“Ευχαριστώ!”
Στην τετραετή του παρουσία στο σχήμα, ο Ragnar Zolberg συμμετείχε στα “Falling Home” (2014), “Remedy Lane Re:visited (Re:mixed & Re:lived)” (2016) & τέλος στο φετινό “In the Passing Light of Day”.
Κείμενο: Νίκος Σιγλίδης
