AlbumsΚριτικές

Pain Of Salvation – In The Passing Light Of Day (InsideOut)

Σε κάθε τους κυκλοφορία ξέρουν πώς να τραβήξουν το ενδιαφέρον, όχι μόνο στους σκληροπυρηνικούς οπαδούς όπως είναι ο γράφων, αλλά και στον χώρο του progressive metal γενικότερα. Για ακόμα μια φορά οι Pain Of Salvation του επίγειου, πραγματικά, θεού Daniel Gildenlöw, επιστρέφουν στην ενεργό δισκογραφία με το In The Passing Light Of Day”, τον δέκατο ουσιαστικά δίσκο της καριέρας τους, ο οποίος διαδέχεται το “Falling Home”, έναν ακόμα ακουστικό – πειραματικό δίσκο για τους Σουηδούς.

Στο In The Passing Light Of Dayο χρόνος σταματά και στο τέλος της ακρόασης μαζεύεις τα συντρίμμια σου, βγαίνοντας από το μάτι του τυφώνα Daniel Gildenlöw. Σε αναγκάζει για ακόμα μια φορά να υποκλιθείς στο μεγαλείο του και να του βγάλεις το καπέλο. Ίσως αυτός και ο Steven Wilson των Porcupine Tree/Blackfield να είναι οι μόνοι που με κάθε νέα τους δουλειά σε στιγματίζουν ακόμα περισσότερο. Ο Daniel Gildenlöw επιστρέφει με έναν δίσκο πραγματική ονείρωξη για τους οπαδούς του, χαρίζοντας τους ένα σαγηνευτικό μουσικό ταξίδι εβδομήντα ενός λεπτών.

Ο δίσκος ξεκινά με το On A Tuesday”, ένα έπος δέκα λεπτών(!!!) που με το που πατάς να ξεκινήσει σου έρχεται λιποθυμία! Riff βγαλμένο μέσα από τα εσώψυχα του τεράστιου The Perfect Element”, με εναλλαγές που δεν προλαβαίνεις να συνειδητοποιήσεις. Για ακόμα μια φορά ο Gildenlöw μας κάνει πλάκα! Ατμόσφαιρες που συγκλονίζουν από τον πληκτρά (και άλλοτε πρώην μπασίστα του σχήματος) Daniel Karlsson ενώ απαραίτητος χώρος έχει δοθεί στον εξαιρετικό Ragnar Zolberg, ο οποίος μαγνητίζει με την τραγουδιστική του απόδοση, πέραν της κιθαριστικής.

Το Tongue Of God έχει την λησμονιά του Remedy Lane με κάποια στοιχεία παρμένα από το “Road Salt Two”. Ακούγοντας το, ταξιδεύεις πίσω στο χρόνο και σου έρχονται εικόνες από το Ending Theme, αλλά μόνο αυτό. Gustaf Hielm & Léo Margarit σαρώνουν στα μετόπισθεν ενώ το trio Gildenlöw/Zolberg/Karlsson σε παρασέρνουν μέχρι να έρθει το ένα εκ των δυο singles του δίσκου, το Meaningless”, το οποίο είναι από τα έπη του δίσκου. Τολμώ να πω φίλοι μου αναγνώστες πως αν σας άρεσε αυτό αλλά και το έτερο single, το Reasons, έχετε έρθει απέναντι με τα χειρότερα κομμάτια του δίσκου. Ναι, καλά διαβάσατε. Θα δείτε τι ζημιά θα πάθετε με τα υπόλοιπά. Στο Meaninglessτα βλέμματα μαγνητίζει και πάλι η παρέα Gildenlöw/Zolberg ενώ ο πειραματισμός των πλήκτρων αποφέρει μια νέα πνοή στους Pain Of Salvation.

Το Silent Goldείναι αυτό που λέει ο τίτλος και τίποτα παραπάνω. Ένα απίστευτο ιντερλούδιο, το οποίο θα μπορούσε να υπήρχε στο “Road Salt One” ενώ στα μόλις τριάμισι λεπτά που διαρκεί σε μαγεύει από την απλότητα του, χάρη στις φωνητικές μελωδίες, τα πλήκτρα και ένα διακριτικό μπασοτύμπανο να ακολουθεί. Και όλα αυτά λίγο πριν ο Léo Margarit επιβεβαιώσει για ακόμα μια φορά στο Full Throttle Tribeπόσο άξιος συνεχιστείς είναι στην κληρονομιά του Johan Langell. Η θέση – άρση του κομματιού είναι να αναρωτιέσαι “πως στο διάολο το παίζουν αυτό;”. Ένας στην βάση του tribal εναρκτήριος ρυθμός ο οποίος εξελίσσεται σε μια τεραστίων διαστάσεων σύνθεση που σε κάνει να μην σταματάς να κουνάς στο κεφάλι στην δύνη του beat. Σίγουρα θα υπάρχει στα set list τους, διαφορετικά θα είναι έγκλημα! Το μόνο που ίσως τους αποτρέψει για να είμαστε ειλικρινείς, θα είναι η διάρκεια των εννέα λεπτών.

Το Reasonsπου ακολουθεί, όπως είπα και πιο πάνω, είναι το κομμάτι εκείνο που κατ’ εμέ και να μην υπήρχε στο δίσκο, δεν θα με χαλούσε, καθώς κατά την προσωπική μου κρίση, είναι η πιο αδύναμη στιγμή του δίσκου. Μπορεί το χαρακτηριστικό ξέσπασμα του Gildenlöw να δίνει πόνο αλλά σε κάποια στιγμή μέχρι και Slipknot σημείο περιέχει μέσα αν το προσέξει κανείς, χωρίς να είναι rip-off για τους κακεντρεχείς. Το ακολουθεί το Angels Of Broken Thingsμε την ιδιαίτερη του εισαγωγή, το οποίο με την εξέλιξη του για ακόμα μια φορά σε τραβά πίσω στο The Perfect Element”, κάνοντας σε πραγματικά αν το In The Passing Light Of Dayθα μπορούσε να είναι η συνέχεια του προαναφερθέντος δίσκου. Με το χέρι στην καρδιά θα πως είναι. Τολμηρό αλλά για εμένα είναι το The Perfect Element Part II”. Εσύ που τώρα διαβάζεις αυτό το άρθρο και έχεις φτάσει σε αυτό το σημείο ακρόασης, το ίδιο θα σκεφτείς.

Είκοσι οχτώ λεπτά πριν το τέλος, το The Taming Of The Beast έρχεται να μας συστηθεί και αυτό με την σειρά του. Σύνθεση γεμάτη πάθος, θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στο Scarsick του 2007 ενώ το If This Is The End σε παρασύρει μέσα σε μια λήθη για να σε ξυπνήσει με τις κραυγές του ο Gildenlöw ενώ πανέξυπνο είναι το πέρασμα με ακορντεόν! Εξαιρετική σύνθεση που τα ξεσπάσματα της σε τραβούν σε headbanging.

Το ομώνυμο δεκαπεντάλεπτο “The Passing Light Of Day αποτελεί το κύκνειο άσμα ενός εξαιρετικού δίσκου, του καλύτερου που έχει βγάλει το σχήμα μετά τα Remedy Laneκαι The Perfect Element”. Μια κιθάρα, μια φωνή και το συναίσθημα βαράει κόκκινα! Συνθέτης, ερμηνευτής… Το πακέτο το έχει όλο. Σίγουρα ξέρει πώς να σε συγκλονίσει ο άνθρωπος αυτός. Στην μέση του κομματιού ενώνεται και το υπόλοιπο σχήμα μαζί του και η σύνθεση “ηλεκτρίζεται”. Γίνεται μια κλασσικότατη Remedy Lane εποχής κομματάρα, η οποία αλλάζει και πάλι προς το τέλος σβήνει γλυκά.

Αφού έχεις μαζέψει τα κομμάτια σου, ξαναπατάς το “play” και προχωράς… Είναι ο δίσκος που κάλλιστα μπορεί να παιχτεί όλος ζωντανά. Μάλλον ήρθε η ώρα να μας επισκεφθούν… Δεν νομίζεται;

9.5/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]

haursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X