Υπό τον τίτλο του Black Metal το “one man project” από την γειτονική Ιταλία μας παρουσιάζει τον νέο του δίσκο, κάτι που δεν φανερώνει όλο το ποσοστό της αλήθειας. Καθώς ρέει ο δίσκος δύσκολα θα βρεις μέρη που να ταυτίζονται με τον προαναφερθέντα όρο. Αφήνοντας αυτό στην άκρη για λίγο ας μεταφερθούμε στο τι πραγματικά ακούμε. Το “πρώτο” μέρος του “Percezione” έχει δυνατότερο όλων το στοιχείο του Doom, όπου και χαρακτηρίζει την γενική ιδέα πίσω από τον ήχο των Asofy. Με σκοπό την δημιουργία στοιχειωτικής και καταθλιπτικής ατμόσφαιρας τα συνολικά τέσσερα κομμάτια του δίσκου είναι γεμάτα με ambient συνθέσεις, που επιτυγχάνουν και με το παραπάνω τον στόχο τους. Έπειτα από σχεδόν είκοσι λεπτά στο μουσικό κοντέρ και φτάνουμε στην τρίτη δουλειά του δίσκου, το “Ombra”, ένα μέρος που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί επιτέλους ακούμε κάτι που μπορεί να θυμίσει Black. Λέω κάτι, γιατί στην καλύτερη θα μπορούσε να ενταχθεί στην κατηγορία του “Post”, που ούτε εκεί θα με έβρισκε απόλυτα σύμφωνο. Δεν είναι ότι δεν μου αρέσει, απλά είναι πολύ νωχελικό και καχεκτικό για να το εντάξω εκεί. Βάση μιας μικρής θεωρίας που λέει ότι Black Metal είναι ότι νιώθεις Black Metal (δείτε τον πανέμορφο δίσκο των Darkthrone “The Underground Resistance”) που υπόκεινται στα γούστα και στα ακούσματα του κάθε ακροατή. Συναντώντας αργούς και μερικές φορές μέτριους ρυθμούς ο δίσκος είτε που θα σε μαγέψει είτε που θα σε κουράσει. Οι Asofy δεν αποσκοπούν σε εύκολα κομμάτια, με επαναλαμβανόμενους ρυθμούς, αλλά φτιάχνουν μεγάλα σύνολα από μελωδίες που θα τις παραδεχτεί ακόμα και η μερίδα των ακροατών που δεν θα ευχαριστηθούν από το μουσικό αποτέλεσμα. Χαοτικός δίσκος που σε συνεπαίρνει σε κάθε του απόπειρα. Σίγουρα έχει αυτό το κάτι που μπορεί να κάνει τον κόσμο να κολλήσει μαζί τους, είναι όμως το ίδιο κάτι που μπορεί να απωθήσει εξίσου εύκολα.
7/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
