Όσοι είναι έστω και λίγο γνώριμοι με την Ελληνική Black σκηνή θα έχουν έρθει αντιμέτωποι με τους Acherontas, μία μπάντα που αν και είναι σχετικά νέα έχει φροντίσει να διαδοθεί το όνομά της. Αυτό φυσικά δεν είναι τυχαίο, μιας και έχουν κυκλοφορήσει ουκ ολίγους δίσκους, όπου ο χαρακτηριστικός τους ήχος σου μένει στο μυαλό. Επηρεασμένοι ίσως από την προηγούμενη μπάντα των μελών Stutthof, αλλά και από την πληθώρα των μεγάλων Ελληνικών μπαντών του χώρου θα περίμενε κανείς ότι ο ήχος τους δεν θα είχε και πολλά νέα πράγματα να προσφέρει, αντιθέτως όμως παραδίδουν έναν ήχο που δύσκολα θα βρεις ταίρι του. Τώρα στον νέο τους δίσκο βλέπουμε ακόμα και από τον τίτλο ότι ακολουθούν τα μονοπάτια των Rotting Christ, Kawir, Nergal κ.α., προσθέτοντας το αρχαιοελληνικό στοιχείο ακόμα περισσότερο. Οι ιδέες του δίσκου είναι ένα συνονθύλευμα από ψαλμωδίες, ambient ήχους, Αιγυπτιακή και αρχαιοελληνική θεματολογία και φυσικά στιβαρό και αμείλικτο Black Metal. Οι ρυθμοί δεν κυμαίνονται σε κάποιο συγκεκριμένο εύρος, ακούγοντας από αργά μυστικιστικά κομμάτια με υπνωτιστικό χαρακτήρα, μέχρι και γρήγορο “γνήσιο” Black. Βάζοντας ως στόχο τα συγκεκριμένα στοιχεία, έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν από το σύνολο των συγκροτημάτων εκεί έξω. Έχοντας ως μόνο ιδρυτικό μέλος πλέον τον Acherontas V.Priest, μπορούμε να καταλάβουμε από που πηγάζει η ενέργεια της μπάντας. Πάντα είχα και συνεχίζω να έχω ένα θέμα με τα Ελληνικά φωνητικά καθώς και την Ελληνική μυθολογία σε Black κομμάτια (κάτι σαν αδυναμία), κάνοντας το “Dissolution (In the Sands ov Time) – Νεκρόπολις” το κορυφαίο του δίσκου για εμένα, αλλά προβληματίζοντας με ταυτόχρονα για το κατά πόσο μπορούν να συνυπάρξουν παραπάνω από μία κουλτούρες στον ίδιο δίσκο. Η διάρκεια του δίσκου που ξεπερνά για λίγο την μία ώρα, είναι παραπάνω από ικανοποιητική για τους ακροατές. Και εις ανώτερα!
8/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
