Συστάσεις δεν χρειάζονται οι φίλτατοι Σουηδοί. Όλοι γνωρίζουν το ποιόν των Pain Of Salvation, οι οποίοι επιστρέφουν με το δεύτερο μέρος των “Road Salt” albums. Ένας μονάχα χαρακτηρισμός που θα μπορούσε να αποδοθεί σε τούτο εδώ το αριστούργημα: είναι ειλικρινές. Σε ένα τέτοιο εγχείρημα δεν χρειάζεται καλογυαλισμένη παραγωγή χιλιάδων ευρώ αλλά οι σωστοί μουσικοί, το σωστό – απαιτούμενο Overdrive στις κιθάρες που προσδίδει ένα ιδιαίτερο συναίσθημα στο όλο δίσκο και έναν μάγο ονόματι Daniel Gildenlow να σε μαγεύει κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του, προσελκύοντας σε σαν “Σειρήνα” σε ένα ταξίδι που ξεκινά με πρώτο σταθμό την έξαρση του μουσικού έως και το πόνο που νιώθει ο ίδιος. Πραγματικά απορεί κανείς πως μπορεί μια μπάντα να δημιουργήσει έναν δίσκο τόσο ‘60s-‘70s γεμάτος ψυχεδελικά στοιχεία που στο μυαλό σου φέρνουν μπάντες όπως Led Zeppelin – περίτρανο δείγμα κομμάτια τα “Conditioned” & “The Physics of Gridlock” – ενώ την ίδια στιγμή μπορεί να σου ξεπροβάλουν στιγμές όπως το “To The Shorline” το οποίο σου ξυπνάει μνήμες των The Animals με το “House Of The Rising Sun” feeling του. Προσωπικά εμένα το εν λόγω εγχείρημα της μπάντας δεν με χαλάει καθόλου. Το εναντίον. Με βρίσκει σύμφωνο μαζί της. Ο μόνος δίσκος που θα μπορούσε μάλιστα να συγκριθεί με τον παρών είναι μόνο ο προκάτοχος του, καθώς θα ήταν άδικο να υπάρξει η οποιαδήποτε αναφορά σε albums όπως “Remedy Lane”, “Be” & “Scarsick” για παράδειγμα. Σε σχέση λοιπόν με το “Road Salt One”, μπορώ να πω με σιγουριά ότι το “Road Salt Two” είναι ένα επίπεδο πιο πάνω, μιας και αυτό κατά την γνώμη μου οφείλετε ότι το υλικό που υπάρχει σε αυτό το δίσκο έχει μεγαλύτερη συνάφεια από τον προηγούμενο. Εκπέμπει μια «ζεστασιά». Σίγουρα οι φανατικοί οπαδοί τους θα τον λατρέψουν & θα περιμένουν σε κάθε εμφάνιση τους να ακούν κομμάτια από αυτό το αριστούργημα.
8/10
Νίκος Σιγλίδης
