Οι Opeth δεν είναι το τυπικό live συγκρότημα. Δεν είναι το τυπικό συγκρότημα γενικά, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Αυτή λοιπόν είναι η τέταρτη ζωντανή κυκλοφορία τους (δεν υπολογίζω αυτή που βγήκε για χάρη του γερμανικού Rock Hard) και συνεχίζουν την παράδοση να ηχογραφούν σε πολύ ιδιαίτερα μέρη, τα οποία δεν είναι τα συνηθισμένα για ένα metal συγκρότημα. Το Red Rocks Amphitheatre είναι μία πανέμορφη τοποθεσία έξω από το Denver του Colorado στην οποία γίνονται, όπως είναι λογικό, πληθώρα συναυλιών και festivals. Την ίδια βραδιά μάλιστα, στις 11/05/2017 δηλαδή, πριν από τους Σουηδούς έπαιξαν οι Devin Townsend Project και Gojira κάνοντας πολλού οπαδούς του extreme progressive ήχου απόλυτα ευτυχισμένους.
Στο συγκεκριμένο live λοιπόν συναντάμε δέκα τραγούδια, με τα μισά να προέρχονται από τα τρία τελευταία albums, όταν δηλαδή και έκαναν στροφή αφήνοντας πίσω την death metal πλευρά τους. Είμαι και εγώ από εκείνους που δεν μπορώ να τους ακολουθήσω πλέον, όσο και αν λατρεύω τις δισκάρες που έβγαλαν στο παρελθόν και εν μέρει συμφωνώ με τον συνάδελφο Δημήτρη στην κριτική του για το τελευταίο πόνημά τους.
Ευτυχώς όμως υπάρχουν και τα τραγούδια από την περίοδο που με έκαναν να τους λατρέψω. Το “Ghost Of Perdition”, το αξεπέραστο “Demon Of The Fall”, το “Heir Apparent” και το “Deliverance”, ακόμα και το “In My Time Of Need” από το “Damnation” είναι αυτά που με κράτησαν κατά την ακρόαση αυτής της κυκλοφορίας. Τα “Sorceress”, “The Wilde Flowers”, “The Devil’s Orchard”, “Cusp Of Eternity” και “Era” δεν μπορώ να πω ότι με συγκίνησαν ιδιαίτερα. Δέκα κομμάτια δηλαδή με συνολική διάρκεια μιάμιση ώρα.
Κατά τα υπόλοιπα, η απόδοση του συγκροτήματος είναι άψογη (σιγά την έκπληξη), η φωνή του Akerfeldt στα brutal φωνητικά είναι σε καλά επίπεδα, ο ήχος είναι εξαιρετικός ενώ δεν λείπουν και οι μεγάλες παύσεις ανάμεσα στα κομμάτια για τα κλασσικά λογύδρια του frontman. Όσο για το κοινό, ακούγεται αραιά και που, αλλά είναι απόλυτα λογικό αφού δεν μιλάμε και για τα πιο party και radio-friendly τραγούδια εκεί έξω.
Γενικά πάντως σαν κυκλοφορία, πέρα από το προφανές όμορφο σκηνικό για το DVD, δεν πιστεύω ότι αξίζει ιδιαίτερα. Αν είσαι φανατικός οπαδός των Opeth, το έχεις ακούσει, το έχεις δει, το έχεις αποκτήσει ήδη. Αν δεν είσαι, ξεκίνα καλύτερα με το εκπληκτικό “In Concert At The Royal Albert Hall” και μετά πήγαινε στο “The Roundhouse Tapes”.
5/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail
