Από το 2011, έτος κυκλοφορίας του πρώτου full-length album της μπάντας, οι Battle Beast κέντρισαν το ενδιαφέρον αρκετών οπαδών – και όχι μόνο – του glamorous 80s disco ήχου, αναμεμειγμένου με pop και ευρωπαϊκού power στοιχεία. Η επόμενη ομώνυμη κυκλοφορία τους υπήρξε εξίσου καλή, αλλά από εκεί και έπειτα, το ”Unholy Savior” δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ήταν αντάξιο του ονόματος και του ντόρου που είχαν κάνει οι Φινλανδοί, παρά το γεγονός ότι βρέθηκε στις πρώτες θέσεις των φινλανδικών charts. Κάπου φαινόντουσαν σαν να είχαν χάσει το πάτημά τους, σαν να έψαχναν εκ νέου τη μουσική τους ταυτότητα. Δυστυχώς η ίδια – και λίγο χειρότερη – εικόνα συνεχίστηκε και με την τέταρτη κατά σειρά κυκλοφορία τους, το “Bringer Of Pain”.
Τα φωνητικά της Noora Louhimo σε συνδυασμό με το catchy και Eurovision-style ‘Beyond the Burning Skies’, αλλά και το πιο metal και εξίσου catchy ‘King of the Day’ θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι τα μοναδικά στοιχεία που κάπως σώζουν την κατάσταση. Παρ’ όλο που ο ρυθμός του δίσκου δεν είναι άσχημος και υπάρχουν αρκετά τραγούδια που θα μπορούσαν να γίνουν καλοκαιρινά χιτάκια(βλ. ‘Dancing with the Beast’, ‘Beyond the Burning Skies’) που σε συνδυασμό με τη χαλαρότητα της εποχής και τον καιρό ανεβάζουν στα ύψη της διάθεση, ο δίσκος δε στέκεται στο ύψος του ονόματος των Battle Beast. Μετά το τέταρτο κομμάτι, ο δίσκος δείχνει μία έλλειψη ενθουσιασμού και δημιουργικότητας, με εξαιρετικά μέτριες συνθέσεις. Αυτό φαίνεται ακόμα και στο πιο disco κομμάτι του δίσκου, το ‘Dancing with the Beast’, αλλά ακόμα και στη μπαλάντα που κλείνει το δίσκο, το ‘Far From Heaven’.
Ουσιαστικά φαίνεται σαν οι Battle Beast να μην έχουν πλέον κάτι να πουν και απλώς αναμασούν ότι έχουν κάνει μέχρι τώρα. Επίσης, φαίνεται σε αυτό το δίσκο σαν τα disco / pop στοιχεία του ήχου τους να μη δένουν τόσο καλά με τα πιο metal, όπως αντίθετα συνέβη σε προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Αυτό καταδεικνύει ότι θα πρέπει κάπου να βρουν τον παλιό καλό εαυτό τους, ή θα πρέπει να βρουν κάτι πρωτότυπο, έτσι ώστε να δέσουν τα στοιχεία που έχουν αποφασίσει ότι θα χαρακτηρίζουν τη μουσική τους ταυτότητα. Παρ’ όλα αυτά, εν μέσω της καλοκαιρινής σαιζόν, σαφώς και ο δίσκος αξίζει μίας ακρόασης, προκειμένου να σας ανεβάσει ακόμα περισσότερο τη διάθεση, ιδίως αν επενδύσετε σε roadtrip. Ως φαν της μπάντας, η βαθμολογία είναι αρκετά μεροληπτική, ευελπιστώντας ότι η επόμενή τους κυκλοφορία θα αποκαθιστά τους Battle Beast στη θέση που κατέλαβαν με τα προηγούμενα, ιδίως τα δύο πρώτα τους, album.
6/10
Αλίκη Μαξούτογλου
[email protected]
